سازمان بین‌المللی مهاجرت یا IOM می‌گوید هر کسیکه در صدد پناه جویی در کشورهای اتحادیۀ اروپا باشد باید به اسناد ثابت سازد که زندگی او در کشورش در خطر است و حکومت کشور او نمی‌تواند امنیت وی را تأمین کند.
حکومت دنمارک سال گذشته درخواست پناهنده‌گی یک جوان ۲۸ ساله بنام حمید رستمی از ولایت میدان وردک را رد کرد. او را به افغانستان فرستاد.
ولی او با رسیدن به وطن خود راه های برگشت به اروپا را زیر بررسی گرفت و می‌خواهد که دوباره بخت آزمایی کند.
آقای رستمی به آژانس خبررسانی رویترز گفته است:
" اوضاع امنیتی هزاره جات خوب نیست، کار و بار نیست و طالبان حملات خود بر هزاره ها را در این اواخر افزایش داده اند. لذا کدام آیندۀ برای خود در افغانستان نمی بیند."
او می گوید:
" اگر پول بدست بیاورم باز به اروپا می روم. زنده‌گی در این جا بسیار دشوار است. حتی اوضاع کابل خوب نیست. امنیت وجود ندارد. حتی بیرون شدن از خانه دشوار است."
شیری اوپن، استاد مطالعات اجتماعی در پوهنتون سوکسیز بریتانیا می‌گوید:
" واقعیت این است که افغان‌های که اسناد آنها در کشورهای اروپا رد شده و دوباره به کشور خود فرستاده شده‌اند سعی دارند به اروپا برگردند."
ولی سوال این است که شرط‌های اساسی پناه گرفتن در اروپا کدام است؟
لوسی سلادکوا، رییس دفتر سازمان بین‌المللی مهاجرت در جمهوریت چیک در پاسخ این سوال به رادیو آزادی گفت:
" هرکسیکه خواهان پناهنده‌گی در اروپا باشد باید شرط‌های کنوانسیون جینیوا و پروتوکل نیویارک را برآورده سازد. چنین افراد باید برای پناهنده‌گی اسناد و شواهد ارایه کنند که به خاطر فعالیت سیاسی یا وضعیت قومی و اجتماعی زیر تهدید حکومت خود قرار دارند. و خود آنها مسوول جمع آوری چنین اسناد می‌باشند.آنها باید این اسناد را داشته باشند وبه کشورهای که می خواهند درآنجا پناه بگیرند تقدیم کنند."
پناه جویان طبق قوانین اتحادیۀ اروپا نمی‌توانند کدام کشور مشخص را برای خود انتخاب کنند. آنها باید با رسیدن به کشور امن نام های خود را ثبت و راجستر و درخواستی خود را تقدیم کنند.
به اساس قانون، کسانی که از بیکاری، فقر و ناتوانی اقتصادی در کشورهای خود به دولت های دیگر می‌کوچند شرط‌های پناهنده‌گی را برآورده نمی سازند.
حکومت افغانستان می‌گوید، از آغاز سال میلادی جاری ۱۵۰ هزار افغان به سوی اروپا رفته اند.
سازمان ملل متحد می‌گوید، پس از مردم سوریه بیشترین تعداد مهاجران غیر قانونی در اروپا افغان‌ها می باشد.
لیزا شوستر، یک تحقیق کنندۀ امور مهاجرین در پوهنتون ستی در لندن می‌گوید، یک دلیل عمدۀ مهاجرت افغان‌ها به اروپا تصور غیر واقعی آنها از نحوۀ زنده‌گی در اروپا می‌باشد و مشکلات زندگی در افغانستان یک دلیل بزرگ دیگر آن است.
اما لوسی سلادکوا رییس دفتر سازمان بین‌المللی مهاجرت در جمهوریت چیک می‌گوید:
" وضعیت افغانستان مانند برخی مناطق عراق یا سوریه نیست. حکومت افغانستان برای تأمین امنیت اتباع خود تلاش دارد."
او می‌گوید:
" ما قبل از هرچیزی دیگر باید وضعیت بشری در هر کشور و حالت هر فرد را زیر توجه خاص خود قرار دهیم، ولی در عین وقت افغانستان در حال حاضر وضعیت اضطراری برخی مناطق عراق و سوریه را ندارد. من می‌دانم که برخی کسانیکه دوباره به افغانستان فرستاده شده اند باز هم سعی دارند به اتحادیۀ اروپا برگردند ولی آنها باید بدانند که اتحادیۀ اروپا وسایل پیشرفتۀ در اختیار دارد که می‌تواند آنها را شناسایی کند."
خانم سلادکوا به این باور است که حملات دهشت افگنی اخیر در پاریس امکان دارد مقررات کشورهای اروپایی برای پذیرفتن مهاجران را شدید ترسازد.
او می‌گوید که برای جلوگیری از مشکلات امنیتی در اتحادیۀ اروپا، ثبت و راجستر، تالاشی و بررسی مهاجران غیر قانونی جدی و دقیق تر گرفته خواهد شد.
