با آنکه در گذشته روی موضوع حمل اسلحه گزارشاتی داشتیم اما در این اواخر گاه و بیگاه می شنویم که حمل تفنگچه، چاقو، برچه و پنجه بوکس در میان جوانان و نوجوانان افزایش یافته که به سبب همین سلاح و با احساسات جوانی که دارند در نخستین برخورد کلامی و یا لفظی درگیر می شوند که منجر به مجروح ساختن و حتا از بین بردن همدیگر می گردند.
زمانی که در شهر سرزدیم در این ارتباط با سخنان و چشم دید های غم انگیز شماری از جوانان روبرو شدیم که چنین می گفتند.
"فردین فارغ صنف دوازدهم یکی از همسایه هایشان همیشه با خود چاقو حمل می کرد یکی از روز ها احساساتی شده بچه دیگر با چاقو میزند و از یک دست آنرا فلج می سازد و به خاطر این حادثه تمام فامیلش زندانی می شود و خود بچه هم فرار می کند و به خاطر همین حمل کردن چاقو و خود نمایش حتا برادر و دیگر همسایه ها گپ نمی زدند."
"احمد باشنده کابل، بچه تعلیم یافته به حساب رفیقی با دوست ها یکجا شده و دو دوستش جنگ می کنند و از اثر خلاص کردن آنها به بدنش چاقو اصابت می کند و از بین می رود. این جوانان چشم سرخ به حوزه می روند اما در بدل چند روپیه دوباره آزاد می شوند هیچ یک قانونی وجود ندارد که دیگر این جوانان چنین نکنند."
"فرهاد متعلم صنف یازدهم یکی از مکاتب شهر کابل، چند روز پیش بچه صنف دوازدهم از نل، به خانه آب می برد یک چند بچه های دیگر آمده آنرا گفت بیا به طرف بالا برویم و بعد از چند دقیقه مرده آنرا آوردند که با چاقو از بین برده بودنش."
در کشوری که همه روزه از جنگ و سلاح و زور حرف بر زبان آید بعید نیست که نوجوانان و جوانان، آن هم دانش آموزان تمایلی به درگیری های فزیکی نداشته باشند.
برخی از جوانان بخاطر مجهز بودن برای مقابله و خودنمایی، سلاح های سرد یعنی چاقو و ابزارهای نوک تیز دیگر را با خود حمل می کنند.
برخی از جوانان می گفتند، جوانان که سلاح های نارحه و جارحه را با خود می گردانند به نوعی می خواهند که خود را در نظر دیگران بزرگ جلوه بدهند.
با توجه به سخنان و حادثات که برخی از جوانان یاد کردند ما هم راهی شفاخانه جمهوریت شدیم و از داکتر نصیر احمد نوریار متخصص جراح این شفاخانه پرسیدیم در پاسخ دریافتیم که روزی نیست که با چنین قضایا مواجه نشده باشند:
"زیادتر این حادثات توسط قشر جوان که عموماً با چاقو، تفنگچه، برچه و پنجه بوکس صورت می گیرد و دلیل آن هم احساساتی بودن جوانان است یا هم به دور بودن از سواد یا اینکه بچه مقامات و قوماندان ها می باشند که کدام ارقام خاصی در این ارتباط وجود ندارد اما روزانه یکی دو زخمی به این شفاخانه می آید که بعضی شان زنده می مانند و بعضی هم در راه وفات می کنند و یا هم معیبوب می شوند."
امروزه خرید و فروش اسلحه نارحه و جارحه هم در ساحه پل خشتی و سایر مارکیت های شهر که یکی آن به نام بازار بوش است طور آزادانه به فروش می رسد و جوانان به راحتی آن را بدست می آورند زمانیکه از مبین یکتن از دکانداران این بازار پرسیدیم در پاسخ گفت، بازار آزاد است نه تنها من، بلکه سایر دکانداران نیز از این نوع وسایل دارند و به فروش می رسانند.
عاشق الله یعقوب نویسنده و کارشناس مسایل اجتماعی می گوید، حمل اسلحه یک نوع بیماری ساری است که به دیگر افراد جامعه سرایت می کند و در ضمن جوانی که با افکار منفی بزرگ می شود از نگاه روانی یک شخص بغاوت گر ، عقده یی و برخاشگر به بار می آید.
در این ارتباط فریدون عبیدی آمر جنایی قوماندانی امینه کابل هم نگرانی خود را اظهار داشت و در پیوند به حمل اسلحه و قضایای جرمی، قتل، سرقت و مجروحیت جوانانی زیادی را دستگیر نموده که تنها در سال گذشته بیشتر از 4 هزار جوان ولگرد توسط پولیس گرفتار شده اند.
وی گفت:
"در سال گذشته در مجموع پنجاه تا شصت درصد این قضایایی جوانان بوده که آنها گرفتار شده و به حوزه های پولیس راجع گردیده اند و بعد از تعهد خانواده های شان آزاد گردیده اند."
با آنکه مسئولین از دستگیری جوانان که در شهر و بازار با خود اسلحه حمل می کنند خبر می دهد اما مکان های تفریحی هم از همچو حادثات به دور نبوده و کسانی که به این مکان ها می روند مورد تهدید، سرقت پول و موبایل از سوی این اشخاص قرار می گیرند و پولیس هم چندان توجه ندارد و به اصطلاح جوانان هم از تفریح رفتن بیزار می شوند.
عارف گل جوانیست که قصه نوروز امسال را چنین حکایت می کند:
"امسال در روز نوروز برای تفریح به شهدای صالحین با دوست های خود رفته بودیم و زمانیکه به سر کوه بالا شدیم آنجا جوانانی بودند که با خود اسلحه، بوکس پنجه و برچه داشتند و نزدیک ما آمده پول و مبایل ما را به زور می خواستند بگیرند که ماهم مقاومت کردیم اما آنها مسلح بودند لت و کوب ما کرده و همه پول و مبایل ما را گرفتند زمانیکه ما خود را به نزدیک پوسته امینتی رساندیم آنها گفتند این ساحه مربوط ما نمی شود تا به حوزه دیگر خود را رسانیدم آنها فرار کرده بودند. دولت در این قسمت توجه خاصی ندارد."
اما فریدون عبیدی آمر جنایی قوماندانی امینه کابل این موضوع را رد کرده چنین گفت:
"در ساحات تفریحی کدام حادثاتی از جمله دزدی، سرقت، قتل یا مجروحیت صورت نگرفته و تا حال چنین موضوع برای ما نرسیده است اما تمام ساحات تفریحی در پلان های جداگانه و تحت پوشش پولیس امنیتی قرار گرفته است و اگر هر جای چنین جرمی صورت بیگرد پولیس مکلف است به آن رسیدگی نماید."
آقای عبیدی در ادامه افزود: قبل از اجرای وظیفه پولیس در قبال همچو جوانانی که با خود اسلحه حمل می کنند، در قدم نخست از فامیل ها تقاضا می نمایم تا جوانان و نوجوانان را به روحیه قانون پذیری پرورش بدهند و همچنان خرید، فروش و ساختن سلاح های نارحه و جارحه ممنوع بوده و جرم پنداشته می شود و در سال گذشته ما حتا تفنگچه های پلاستیکی را هم بند ساختیم و تفنگچه های که با ساجمه های پلاستیکی هم به فروش می رسید متوقف نمودیم.
برنامه هوای تازه را از طریق ویب سایت رادیو آزادی www.radioazadio.com و صفحه فیس بوک هوای تازه (Hawa e Taza) هم شنیده و خوانده می توانید.
ترتیب کننده برنامه هوای تازه: فروزان حبیب زاده
وقت نشر برنامه: هفته دو بار روز های شنبه و یکشنبه
