رمضان ماه است تا سرمایه داران از حال نیازمندان و تهی دستان به خوبی آگاه شوند.
بدون شک پس از یک ماه تحمل گرسنگی و تشنه گی هر روزه داری از احوال بی نوایان و فقرا آگاه شده و از باب برگ سبز تحفه درویش به یاری همنوعان، همسایه گان و بیچاره گان میشتابند حتا اگر توانایی بر کمک بیشتر از دانه یی خرما را نداشته باشند. دادن همین یک دانه خرما به اندازۀ بخشش یک کوهی از طلا ارزش دارد.
ما هم زمانی که با برخی از جوانان روبرو شدیم از اینکه به اندازه توان از لباس عیدی گرفته تا پول نقد به نیازمندان کمک کرده بودند، احساس خوشی میکردند.
یکی از ابتدایی ترین نشانه های انسانیت رحم کردن در حق نیازمندان است که مستحق رحم و عطوفت اند اما متأسفانه جوانان که توانانی کمک به آنانرا دارند توجه یی به این نیارمندان نمیکنند.
تو کز محنت دیگران بی غمی / نشاید که نامت نهند آدمی، این را هم میگویند که یکی از هدف های روزه داری، آگاهی از زندگی پُر درد و رنج بی نوایان و فقرا کمک به آنهاست. اما محمد ایمل فارغ التحصیل صنف دوازدهم یکی از مکاتب شهر کابل میگوید: جوانان را شاهد بوده که بالای غریب و بیچاره مسخره نموده و از کنارشان میگذرد چه برسد به خیر و صدقه دادن شان.
جوانان عزیز این موضوع را در صفحه فیس بوک هوای تازه هم شریک ساخته بودیم که برخی از جوانان موضوع را لایک و نظریات شان را با ما شریک ساخته اند.
زهره نایب در صفحه فیس بوک هوای تازه نوشته، بلی، اگر لباس به مستحقین تیار نکدیم، به اندازه توان پول نقد کمک کردیم باید به اندازه توان هر کس کمک کند.
خراسان نوشته، به نظر مه تنها پول صدقه نیست، گرفتن دست بی نوایان به هر شکلی که باشد کمک حساب میشود به خصوص لطف خوش و راهنمایی به کار یا یک وظیفه خود صدقه است.
ریحا ریحانه در صفحه فیسبوک هوای تازه نوشته، مه هم به اندازه توان خود کمک کردیم به بیچاره گان امیدوار هستم هر کس در راه خیر به فقرا و بیچاره گان کوتاهی نکنن.
استاد احساس در ادامه افزود، اگر یک جوان به مسکین و فقیر کمک میکند و یک خوشی نصیب آن شخص محتاج میکند آن جوان در جامعه جایگاه خاص پیدا کرده نزد مردم محبوب شده و سبب رشد شخصیت او میگردد.
گفته میتوانیم که گرفتن دست افتاده گان و خنده بر لبان شان نشاندن یکی از خوشبختی های دنیا و اخرت است پس چه خوب است هیچ کس در راه خیر به فقرا و بیچاره گان کوتاهی نکند.
برای شنیدن برنامه روی لینک زیر کلیک کنید.
ترتیب کننده برنامه هوای تازه: فروزان حبیب زاده