واشنگتن پُست
روزنامه واشنگتن پُست در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان تذکره الکترونیکی افغانستان که باید انتخابات را آسان بسازد، برعکس سبب جدایی قومی شده‌است.
روزنامه می‌نویسد یکی از محدودترین چیزهای که تمام افغان‌ها در مورد آن توافق نظر دارند تذکرههای الکترونیکی میباشد که یک حس هویت ملی به همه میدهد و مانع دست درازی در نتاییج انتخابات میگردد که در گذشته بدرجه وسیع دامنگیر این کشور شده بود.
روزنامه میافزاید رئیس جمهور اشرف غنی بلا فاصله بعد از گرفتن چوکی تعهد نمود که به زودی توزیع تذکرههای الکترونیکی را آغاز میکند تا از این طریق انتخابات پارلمانی که قرار بود در خزان برگذار شود شفافتر باشد. به عباره دیگر توزیع این تذکرهها اولین گام بسوی انتخابات شفاف بشمار میرود.
روزنامه واشنگتن پُست می افزاید توزیع این تذکرهها بخاطر اعتراضات لفظیرهبران قومی در این کشور تاخیر شد زیرا بعضی از آنها میخواستند که قومیت هم در این تذکرهها درج شود و تنها ملیت در آن نباشد.
روزنامه از قول شینکی کروخیل عضو ولسی جرگه نوشتهاست که میگوید تذکره الترونیکی یک مسئله بسیار ساده بود ولی از آن یک موضوع بزرگ ساختند. به نظر وی گروههای سیاسی بخاطر جلب رضایت پیروان خود این موضوع را دامن زدند.
اما به نوشته واشنگتن پُست در سرکهای پایتخت دکانداران، افراد مسلکی، تجار و دیگران بدون در نظرداشت قومیت میخواهند این تذکرهها توزیع شوند و به نظر آنها این یگانه راه جلوگیری از دخالت کشورهای همسایه در انتخابات افغانستان می باشد.
لاس انجلس
روزنامه لاس انجلس تایمز در شماره اخیر خود به اشتراک مردم هزاره افغانستان در جنگ سوریه اشاره نموده می‌نویسد حکومت ایران در جنگ رژیم بشار الاسد با مخالفینش بر مهاجرین افغان تکیه کردهاست.
روزنامه در این رابطه مراسم تدفین یکی از این جوانان افغان را در ایران تذکر دادهاست که دو برادر دیگر وی در این مراسم سهم داشتند و از برخورد حکومت ایران شکایت میکردند.
به نوشته روزنامه افغانهای مهاجر در ایران به یک انتخاب مشکل رو به رو هستند یعنی باید بین اخراجاز این کشور و اشتراکدر جنگ سوریهیکی را انتخاب کنند.
روزنامه لوس آنجلیس تامیز می‌نویسد هم اکنون در چهار راهیهای مهم دمشق پایتخت سوریه و زیارتگاههای شیعیه یان هزارههای افغانستان پاسبانی میکنند و به مقابل گروههای سنی در این کشور میجنگند.
اما به نوشته روزنامه مقبره این قربانیان افغان جنگ سوریه در ایران در جاهای دور افتاده دیده میشود و اکثرا خانوادههای آنها در مورد سرنوشت جوانان خود معلومات ندارند و انتظار برگشت آنها میباشند.