مادر در آشپزخانه مصروف دیگ پختن است و شوهر هم دیرتر به خانه میآید. به همین خاطر او باید به همراه پسر نوجوانش که چند دقیقه بعد از کورس میآید غذا بخورد.
برای امروز غذای مورد علاقه پسرش را تهیه کردهاست، زیرا میداند او این غذا را خیلی دوست دارد.
دیگر غذا آماده شده، پسر زنگ دروازه را میزند و بعداً وارد خانه میشود. مادر خوشحال است که امروز غذای مورد علاقۀ پسرش را پخته ولی بر خلاف تصور، بوی غذای مورد علاقهاش برای لحظهای لبخند به لبان پسرش میآورد، ولی این دلیل شده نمیتواند که گوشیاش را در وقت نان خوردن کنار بگذارد.
زمانی که او مشغول جویدن است، انگشتانش دوباره به طرف مبایلش میرود. حتی برای لحظهای هم نگاهش را به مادرش نمیاندازد تا ببیند که او چگونه با ناراحتی و ناامیدی به او چشم دوخته است پس از ختم غذا پسر بدون گفتن کدام حرفی به طرف اتاقش میدود تا به کارش ادامه دهد، مادرش با نگاهی غم زده او را بدرقه میکند.
به راستی چه بر سر این نسل آمدهاست و مشکل در کجاست؟
سهولتهای انترنتی ، جوانان و نو جوانان را بیشتر مصروف و حتی به سرحد معتاد به این پدیدهء مجازی کشانده و آنان را از دنیای حقیقی دور و وارد دنیای غیر واقعی ساخته اند .حرفهای بکتاش یکی از نو جوانانی را بشنوید که بیشتر اوقات خود را در فیسبوک و دیگر رسانههای اجتماعیمصرف میکند
عبدالشکور میگوید، او همه روزه در وظیفه است و دو پسرش که ۱۴ و ۱۶ ساله اند، همیشه مصروف مبایل و فیسبوک اند که به گفته وی، اطفالش زمانی که او را میبینند مبایلشان را از وی پنهان کرده و به اصطلاح تیر خود را میآورند.
اما بیشتر کسانی اند که از انترنت و فیسبوک به گونهء موثر استفاده میکنند . سحر محصل در یکی از پوهنتونهای خصوصی در کابلمیگوید ، هرگاه او بعضی موضوعیرا نداند و یا در نزدش مبهم باشد به انترنت میرود و خود را دراین باره آگاه میسازد و بیشتر اوقات در انترنت ویا از طریق فیسبوک.
بنابر گفتهء نورالله کوثر استاد پوهنتون کابل : رسانههای اجتماعی در پهلوی اینکه یک سهولت است ، اما اگر بیش از حد و بیمورد از آنها استفاده شود ، وقت انسان را ضایع ساخته واز دیگر کار و بار زنده گی پسمان میشود .
از سوی هم، انوشه هاشمی عضو انستیتوت روانشناسی و علوم تربیتی اکادمی علوم افغانستان میگوید، از شبکههای انترنتی مثل فیسبوک در افغانستان بشکل افراطی و بی مورد استفاده میشوند که به گفته وی والدین باید خود را همگام با تکنالوژی جدید پیش ببرند تا بتوانند بشکل نسبی از کارهای فرزندانشان مراقبت کنند.
تهیه کننده: شمیلا جاوید