هر گونه رفتار خشن وابسته به جنسیت که موجب آسیب جسمی، جنسی، روانی و رنج زنان شود را خشونت علیه زن می‌گویند.
این خشونت می‌تواند با تهدید، اجبار یا سلب اختیار و آزادی به صورت پنهان یا آشکار انجام شود.
اما راه‌های جلوگیری و حل مشکل خشونت علیه زن از سوی ارگان های مسئول دولتی و غیر دولتی نیز وجود دارد.
مراکز حمایوی و یا خانه‌های امن را هم می‌توان در این میان یاد کرد که گفته می‌شود برای حل قضایای زنان متضرر و معروض به خشونت و نگهداری موقت آنان فعالیت دارند.
این مراکز در افغانستان از طریق مراکز و نهاد‌های غیر دولتی در چوکات وزارت امور زنان کار شان را به پیش می‌برند.
در تمام کشور ۲۷ مرکز حمایوی وجود دارد که ۵ مرکز آن در کابل است.
قرار معلوم بیشتر زنانی که در مراکز حمایوی معرفی می‌شوند با خشونت‌های شدید درگیر بوده‌اند.
قابل یاد آوریست که برخی از مردم خانه‌های امن را برای زنان جایگاه مناسب و قابل اعتماد نمی‌دانند به گفتۀ آنان هیچ مکانی بهتر از خانه و بودن در میان خانواده برای یک زن امن نیست، برخی نیز نظر متفاوت دارند.
ما نیز در یکی از مراکز حمایوی رفتیم و از قربانی‌های خشونت از نزدیک پرسیدیم و شنیدیم.
یکی از این قربانی ها با اسم مستعار سرتاج بی‌بی با ظاهر افسرده و چشمان غمین از ولایت پکتیا داستان تلخ و غم انگیز زندگی‌اش را چنین بیان کرد...
برای شنیدن برنامه روی لینک زیر کلیک کنید؟
تهیه کننده: عفیفه ساکب
