نشریه دیپلومات در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان همکاری بین غرب و چین در افغانستان میتواند منطقه را با ثبات بسازد و در نهایت مبارزه مشترک ضد تروریزم را تقویه کند.
به نوشته نشریه پیمان اتلانتیک شمالی، یا ناتو شاید بخواهد در مورد ماموریت ۱۵ ساله خود در افغانستان تجدید نظر کند زیرا این کشور در صدر مبارزات تروریستی در چارچوب ناتو قرار ندارد و فاصله آن از بازارهای اقتصادی غرب هم زیاد میباشد.
در چنین حالت ناتو باید از حضور امنیتی چین در افغانستان حمایت نماید و چین میتواند جای ناتو را پر کند.
از سوی دیگر چین در مقایسه با کشورهای منطقه برای افغانها در بی اعتمادی در پایین ترین درجه میباشد. هند، ایران، پاکستان و روسیه کشورهای هستند که به یک دیگر اعتماد ندارند و افغانها هم بر آنها اعتماد زیاد ندارند.
به نوشته دیپلومات چین در همسایگی افغانستان موقعیت دارد و ثبات افغانستان هم تا حدی مستقیما بالای خود این کشور تاثیر گذار میباشد.
از جانب دیگر چین میخواهد تجارت خود را با کشورهای آسیای میانه در منطقه گسترش بدهد و راه تاریخی ابریشم را احیا نماید که برای رسیدن به این هدف امنیت افغانستان اهمیت حیاتی دارد.
همچنان چین می خواهد در ذخایر طبیعی افغانستان سرمایه گذاری کند که مقدار آن صدها میلیارد دالر تخمین شدهاست.
به نوشته دیپلومات همکاری بین ناتو وچین در افغانستان میتواند زمینه را برای همکاریهای وسیعتر مساعد بسازد و مشارکت موفق در مبارزه علیه تروریزم در افغانستان، به نوشته نشریه دیپلومات میتواند همکاری را در مبارزه جهانی علیه تروریزم نیز تقویه کند.
گاردین
روزنامه گاردین چاپ بریتانیا در شماره اخیر خود در مورد سرنوشت یک دختر عضو تیم فوتبال افغانستان مطلبی را به نشر رسانده مینویسد خالده پوپل یک زمانی سیمای از پیشتازان فوتبال دختران در افغانستان بود ولی بخاطر تهدید ها کشور خود را ترک کرد.
به نوشته نشریه خالده قربانی شهرت زیاد در تیم فوتبال افغانستان شد.
او که اکنون در یک کمپ مهاجرین در دنمارک بسر میبرد می‌گوید بعضی اوقات کابوس میبیند که مردان با نگاههای عجیب و غریب به او مینگرند و میخندند و او میترسد که این افراد میخواهند به او تجاوز کنند.
به نوشته گاردین خالده می‌گوید که بعضی اوقات او در مسابقات فرو میرود و آواز اعضای دیگر تیم را که از خوشی فریاد میزنند و تشویق تماشاچیان را در وقت بازی حس می‌کند، ولی وقتی که بیدار میشود خود را در محل مانند زندان حس می‌کند، یک انسان تنها و بی کس را میبیند که همه چیز را از دست دادهاست، کشورش، هم بازی هایش، ورزشش، خانواده اش و دوستانش.
خالده گفتهاست که بخاطر این شهرت او از هرطرف تهدید میشد در خیابانها به او طنز میگفتند، از بامها بالایش خاکروبه میرختند، در تلفون او را تهدید میکردند.
اما به نوشته روزنامه او تنها از تهدید طالبان ترس نداشت، او از سوی افرادی با نکتایی و دریشی که مفکوره زن ستیزی طالبان را در سر دارند، خطر بیشتر را حس میکرد.