حوادث اخیر، شور و شوق عید را میان مردم کم رنگ ساخته‌است

ادامه جنگ و تشدید حملات خونین در ماه رمضان امسال، شور و شوق شماری از باشنده‌های شهر کابل را در تجلیل از مناسبت عید کم رنگ ساخته‌‌است.

عیدی که در آن شماری از خانواده‌ها عزیزان‌شان را در همین ماه از دست داده و بساط خوشی از زندگی‌شان برچیده شده‌است.

شماری از باشنده‌های شهر کابل می‌گویند که حملات مرگبار اخیر در پایتخت سبب شده تا به‌خاطر ترس از اتفاقات احتمالی هراس افگنی، نتوانند با خاطر آسوده از روز های عید تجلیل کنند.

کریم و نقیب الله دو تن از جوانان شهر کابل در مورد چنین می‌گویند:

"رویداد اخیر، نه تنها در تجلیل از عید بلکه در تمامی عرصه‌ها مشکلات را بسیار زیاد ساخت، یکی این‌که امنیت نیست،کسی جرأت نمی‌کند به شهر و بازار برود و خریداری کند مثل این‌است که همه‌گی خود را در خانه‌ها حبس کرده‌اند، به شهر که بروند هر لحظه هراس این وجود دارد که یک حادثه رخ دهد مردم می‌ترسند، نمی‌شود دیگر نه عیدی است و نه خوشی مانده‌است."

"حوادث اخیر که در افغانستان رخ داد متأسفانه همه مردم به‌خصوص باشنده‌های شهر کابل را آسیب رساند، این وضعیت طبعاً روی زندگی مردم تأثیر زیادی گذاشته است و عید در کابل طوری تجلیل می‌شود که مردم به گونه کمرنگ با یکدیگر دیدار و رفت و آمد می‌کنند."

حملات تروریستی در ماه رمضان امسال در کابل شدت داشت، حمله مرگبار چهارشنبه دهم جوزا در روز پنجم رمضان از تکان دهنده ترین حملاتی بود که در افغانستان پیشینه نداشت.

به گفته رئیس جمهور اشرف غنی درین رویداد یکصد و پنجاه تن کشته شدند و بیش از چهارصد تن دیگر زخمی گردیدند.

همچنان پس از آن کشته شدن شماری از افراد در جریان اعتراضات در پایتخت، بر پایی خیمه‌های تحصن و راه بندان‌های ناشی از آن، حملات مرگبار در مراسم جنازه سالم ایزدیار از رویدادهای تلخ در ماه رمضان بوده‌اند.

با این همه ماجراها و اتفاقات ناگوار، روانشناسان توصیه می‌کنند که مردم باید غم را با غم ادامه نداده و با خوشی‌های کوچک امیدهای بزرگ را در دل بپرورانند.

شرف الدین عظیمی داکتر روانشناس در صحبت با رادیو آزادی گفت، زندگی با مشکلات همراه است و باید با آن مبارزه شود.

او گفت:

"دوستان قطعاً غم را با غم ادامه ندهند، ما مجبور هستیم زندگی کنیم و برای فرزندان خود تکیه گاه باشیم، زندگی یک چیز تهیه شدۀ قشنگ نیست، زندگی ناملایمات دارد، خطرات دارد، دغدغه‌ها دارد و ما باید مبارزه کنیم."

• اما چگونه می‌توان بر افکار منفی فایق آمد؟
• آیا می‌توان بدون رفتن به دفاتر مشاوره روانی به خود کمک کرد؟
• پس از این همه درد و ناملایمات روزگار آیا یک شخص خودش می‌تواند برای خود افکار مثبت و امیدوار کننده را تلقین کند؟

پاسخ این سؤالات را باز هم از آقای عظیمی می‌دهد:

"بدون شک همان طور که ما به‌خود منفی تلقین می‌کنیم در راه که روان هستیم به‌خود می‌گوییم که این تانکر شاید منفجر شود، انفجار خواهد شد، سقف خانه بر ما فرو خواهد آمد و با شیشه زخمی خواهیم شد، به همین شکل ما می‌توانیم افکار مثبت را در وجود خود تقویت کنیم، از زندگی لذت ببریم به پارک‌ها برویم با اطفال خود بازی کنیم با همسر و فرزندان خود به تفریح برویم و راحت زندگی کنیم، انسان‌ها واقعاً قوی هستند."

در سال‌های اخیر حملات هراس افگنانه و جنگ در پایتخت و سایر ولایت‌های کشور همچنان ادامه داشته اما در سال‌های قبل از دهه‌های جنگ در افغانستان چنین نبوده‌است.

مردم با شور و شوق تمام از آمدن روزهای عید تجلیل می‌کردند. احمد شاهین یکی از آنان است. او می‌گوید که برای آمدن عید لحظه شماری می‌کردند و هیچ مانع و مشکلی وجود نداشت تا آنان را نگران ساخته و سبب شود که از آمدن عید به درستی تجلیل نکنند.

گزارش: سحر لیوال