هشتم مارچ به نام روز جهانی زن مسما است و همه ساله در تمام ادارات افغانستان از این روز تجلیل به عمل می‌آید و برای بهبود وضعیت زنان تعهداتی صورت می‌گیرد.
تجلیل از ۸ مارچ روز جهانی زن، روزیست که به‌گفته شماری زنان افغان سال یک‌بار مقامات حکومتی افغانستان را به یاد وضعیت آشفتۀ زنان افغان می‌اندازد.
شماری زنان در صحبت با رادیو آزادی گفتند که به‌شمول کابل در اکثریت ولایات به حقوق زنان توجه نشده و آنان از این روز هیچ آگاهی ندارند.
فاطمه یک تن از دختران جوان در مورد روز زن چنین نظر دارد:
"من اصلاً از روز زن اطلاع ندارم، زنان در افغانستان مورد حمایت قرار نمی‌گیرند، بالای اکثریت زنان ظلم میشود، وادار به ازدواج اجباری نیز می‌گردند، یعنی حقوق زن کاملاً در افغانستان پامال است."
شماری از زنان افغان در کنار مشکلات دیگر که دارند تنها نان‌آور خانه‌های شان نیز می‌باشند.
انیس گل یک تن از این زنان که هشت فرزند دارد و تنها نان‌آور خانه‌اش است می‌گوید:
"مشکلات زیادی در زنده‌گی‌ام وجود دارد از بس مشکل زیاد دارم روز زن را فراموش کرده و نه هم‌کسی برایم تجلیل کرده است، تنها نان‌آور خانه هستم و هشت فرزند دارم، نانوایی زنانه دارم از همان طریق برای اولادهایم یک لقمه نان پیدا می‌کنم."
زنان افغان همچنان برگزاری نشست‌ها به‌مناسبت هشتم مارچ یا روز زن را بسنده ندانسته می‌گویند، باید در چنین محافل وعده‌های خالی صورت نگیرد و گام‌های عملی به‌خاطر بهبود وضعیت زنان برداشته شود.
از سوی هم شماری از نهادهای مدافع حقوق زنان هرچند از دستاوردهای سال‌های گذشته در بخش زنان خوشبین اند، اما می‌گویند که افزایش خشونت در برابر زنان نگران کننده است و باید اقدامات جدی در این مورد صورت گیرد.
ماری اکرمی رئیس شبکه زنان افغان در صحبت با رادیو آزادی مشکلات زنان را چنین بیان کرد:
"همه ساله از هشتم مارچ در افغانستان تجلیل میشود، اما هنوز هم متأسفانه زنان افغان به حقوق‌شان نرسیده اند، یعنی حق را که یک زن افغان در جامعه داشته باشد ندارد، زنان افغان از مشکلات زیاد متأثر هستند و هنوز هم خشونت علیه زنان در جامعه وجود دارد."
در عین حال کمال سادات معین امور جوانان افغانستان برگزاری نشست‌ها به مناسبت تجلیل از هشتم مارچ را سمبولیک دانسته می‌گوید، بجای برگزاری چنین نشست‌ها باید به وضعیت زنان در مرکز و ولایات توجه بیشتر صورت گیرد.
او افزود:
"خواست ما اینست که هشتم مارچ که روز جهانی زن است تنها سمبولیک نه، بلکه برای وضعیت زنان به سطح حکومت باید توجه صورت گیرد، حالا هم بسیاری مردم از کار و بار زنان شرم میکنند و یا آن‌ها این مسئله را شرم می‌دانند که وسایل ساخته شده در خانه را به‌خاطر فروش به بازار ببرند."
پیش از این عبدالله عبدالله رئیس اجرائیه حکومت هم گفته بود که هنوز هم زنان افغان در بخش‌های مختلف با خشونت روبه‌رو هستند.
وی از ادارات مسئول خواسته بود تا برای جلوگیری خشونت علیه زنان مشترکاً کار نمایند.
- تجاوز جنسی
- قتل‌های ناموسی
- بریدن اعضای بدن
- پاشیدن تیزاب
- عروسی پیش از وقت
- بد دادن دختران
- لت‌و‌کوب
- فقر
- تنش لفظی
- و مشکلات اقتصادی از چالش‌های است که زنان و دختران افغان با آن مواجه اند.
از سوی هم کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان از افزایش خشونت علیه زنان در این کشور ابراز نگرانی کرده می‌گوید، از آغاز سال روان خورشیدی تا کنون ۴۳۲۹ مورد خشونت علیه زنان به شمول قضایای حاد مانند؛
- قتل زنان
- تجاوز جنسی
- و خشونت‌های فزیکی در این کمیسیون به ثبت رسیده‌است.
بلال صدیقی سخنگوی این کمیسیون در صحبت با رادیو آزادی گفت، این ارقام نهایی نیست و ممکن تا اخیر سال افزایش یابد.
او افزود:
"قضایا حاد است و بیشتر این قضایا در زون مرکز در کابل و سایر زون‌ها هم است که ثبت شده، یعنی این ارقام تمام خشونت‌های نیست که در افغانستان اتفاق می‌افتتد، یعنی از نقاط دوردست جاهاییکه حاکمیت دولت وجود ندارد در آنجا زنان که قربانی خشونت می‌شوند به هیچ وجه نمی‌توانند قضایای خود را ثبت کنند، یعنی این تنها مواردی است که قربانی‌های خشونت فرصت پیدا میکنند که به کمیسیون حقوق بشر بیایند، اما تعداد قضایای خشونت علیه زنان بیشتر از این ارقام است که ما با شما شریک می‌سازیم."
پیش از این مؤسسه اکسفام کورداید هم گفته بود که افغانستان بدترین کشور برای زنده‌گی کردن برای زنان است.
در عین حال رویا دادرس سخنگوی وزارت زنان در صحبت با رادیو آزادی گفت که این وزارت به‌خاطر بهبود وضعیت امور زنان کارهای را انجام داده و خشونت‌ها علیه زنان در مقایسه با سال گذشته کاهش یافته است.
او افزود:
"آمار و ارقامی که نزد این وزارت است نشان می‌دهد که خشونت‌ها ۲۰ درصد در مقایسه با سال گذشته کاهش یافته و ۱۰ درصد ازدواج‌های زیر سن نیز کم شده است که این یک مژده خوب است."
فعالان حقوق زن؛
- بی‌کاری روز افزون
- چالش‌های اقتصادی
- فقر و تنگ دستی
- بی سوادی
- عدم آگاهی زنان و مردان از حقوق‌شان
- رسم و رواج‌های ناپسند
- و ناامنی‌های موجود در جامعه را از عمده‌ترین عوامل خشونت علیه زنان در این کشور عنوان میکنند.
از سوی هم سمیع‌الله ریحان یک تن از عالمان دین می‌گوید، تمام علمای کرام باید در خطبه‌های شان مردم را از حق و حقوق خواهر، مادر و همسر شان آگاه بسازند تا بدین وسیله بتوانند میزان خشونت علیه زنان را در کشور کاهش دهند.
گزارش: فرشته ندا
