شماری مریضداران می‌گویند، وزارت صحت عامه افغانستان در روند انتقال مریضان به خارج از کشور عدالت را در نظر نمی‌گیرد.
آنان در صحبت با رادیو آزادی گفتند، با آن که تمام اسناد مریضان‌شان تکمیل گردیده تا جهت تداوی بیرون از کشور انتقال داده شوند، اما وزارت صحت عامه در این عرصه با آن‌ها همکاری نمی‌کند.
احمد سیر پدر یکی از مریضان روز سه شنبه «۲۸ حوت ۱۳۹۷» در صحبت با رادیو آزادی چنین گفت:
"چندین مرتبه به وزارت صحت عامه مراجعه کردیم گفتند که مصرف رفت و برگشت به دوش خود تان است، اما ما توان پرداخت آنرا نداریم."
آقای سیر نگران آینده مجتبی پسر ۲۳ ساله‌اش که بیماری گرده دارد، است.
آقای سیر نگران آینده مجتبی پسر ۲۳ ساله‌اش است که بیماری گرده دارد و داکتران برایش گفته اند که در داخل کشور امکان تداوی وی نیست.
دیبا مادر مجتبی در مورد بیماری فرزندش می‌گوید:
"پسرم ۲۳ ساله است تقریباً از چهار سال قبل گرده‌هایش کار نمی‌کند، چندین بار دیالیز کرده، اما بالاخره نیاز به پیوند گرده شد و مردم کمک کردند تا گرده‌هایش عملیات شد، اما حالا هم بسیار مشکل جدی دارد و داکتران گفته‌اند که باید به‌خاطر تداوی به بیرون از کشور انتقال داده شود."
این در حالیست که ده‌ها بیمار دیگر مانند مجتبی به کمک وزارت صحت عامه برای تداوی به کشورهای دیگر از جمله هند و ترکیه فرستاده می‌شوند و این پروسه بار‌ها با انتقاد مردم روبه‌رو شده که گویا این بیماران به اساس شناخت و یا هم پرداخت پول از سوی این وزارت انتقال می‌شوند.
اما به این انتقاد‌ها وحیدالله مایار سخنگوی وزارت صحت عامه چنین پاسخ می‌دهد:
"بیماران را که در افغانستان درمان آن‌ها ناممکن است بعد از این‌که کمیسیون‌های صحی آنرا تأیید می‌کند که درمان آن‌ها در افغانستان ناممکن است آن‌ها فرستاده می‌شوند این مسئله به اساس کدام واسطه نیست، ۲۰۰ نفر سهمیه سالانه برای افغانستان بسیار اندک است، اما تکت طیاره و برخی مصارف دیگر بالای خود مریض است، تنها خدمات تداوی برای آنان رایگان می‌باشد."
محدودیت برای بیماران که به بیرون از کشور فرستاده می‌شوند، این‌جا خلاصه نمی‌شود، فیروزالدین فیروز وزیر صحت عامه روز سه‌شنبه «۲۸ حوت ۱۳۹۷» در یک نشست خبری در کابل گفت، قصد دارد که این روند محدودتر شود و در عوض وعده بهبود خدمات صحی در کشور را داد.
وی گفت:
"ما انکشاف توریزم طبی را رشد نمی‌دهیم و تشویق هم نمی‌کنیم، طرفدار هم نیستیم. تلاش ما اینست که علاج بیماران در داخل کشور شود."
اما این تلاش‌ها برای دیبا و فرزند بیمارش چندان قناعت بخش نسیت، زیرا معیاری شدن خدمات صحی در افغانستان به زمان و پول نیاز دارد این چیزیست که دیبا و فرزندش از هر دو کم دارند.
گزارش: فرشته ندا
