در این اواخر در اثر جنگ بین نیروهای امنیتی و گروه طالبان در ولسوالی مینگجیک ولایت جوزجان کارخانه‌های قالین بافی حریق شده‌اند.
بگفته برخی از قالین بافان، در این حادثه که سقف تمام کارخانه های قالین بافی فرو ریخته و در آتش سوخته، خانه‌های رهایشی آن‌ها نیز به کلی به خاکسترتر مبدل شده‌است.
محمد مراد باشنده قریه هارون اول ولسوالی مینگجیک جوزجان که از سال‌ها به این سو در حویلی پدری با خانواده‌اش یکجا کار قالین را انجام می‌داد حالا از زندگی دشواری‌که جنگ به وی به بار آورده ناراض است.
او می‌گوید روز گذشته در قریه هارون بین نیروهای امنیتی و طالبان جنگ شدید رخ داد و در اثر پرتاب سلاح‌های سبک و سنگین هر دو طرف جنگ تمام فرش‌های دست بافت در آتش سوخت و سقف کارخانه‌های قالین نیز فرو ریخت.
وی گفت در این حادثه خانم ۴۵ساله قالین بافش کشته شده و دو کودکش نیز جراحت برداشتند.
محمد مراد که خانم ۴۵ ساله قالین بافش را از دست داد همراه با ۵ پسر قد و نیم قد خود هم اکنون در یک حویلی مخروبه بسر می برد می‌گوید: "در نزدیکی خانه ما جنگ شروع شد تمام آسیب را ما دیدیم، کارخانه های ما درگرفت و به خاکستر مبدل شد. هیچ چیزی برای ما نماند. زندگی ما با همین کارخانه بود که به تازگی آباد کرده بودیم همراه با مواد اولیه، تار قالین و قالین‌هایی که تازه بافته بودیم همه اش سوخت."
محمد مراد قالین باف خاطر نشان ساخت که جنگ هنوز در منطقه شان خاتمه نیافته و طالبان از سه هفته به این سو مرکز ولسوالی را در محاصره قرار دادهو دکان‌های بازار این ولسوالی را نیز بسته اند.
تا هنوز طالبان پرتاب سلاح‌های ثقیل بالای منازل مسکونی را تأیید و یا رد نکرده‌اند.
اماعبدالواحد وجدان قوماندان امنیه جوزجان می‌گوید که طالبان در جریان جنگ خانه های مردم را برای خود سپر می‌سازند از این سبب افراد ملکی آسیب می‌بینند.
قوماندان امنیه جوزجان گفت: "خانواده‌ها طبعاً در جنگ آسیب می‌بینند چرا که طالبان خانه های مردم را برای شان سنگر می‌سازند. ولی ما تلاش می‌کنیم تا مردم ضرر نبینند."
ولسوالی مینگجیک که در فاصله ۱۲۰کیلومتری شمال شهر شبرغان مرکزولایت جوزجان موقعیت دارد هنوز در آن از سرک قیر، برق و آب زراعتی خبری نیست در حالی‌که از فاصله سه کیلومتری این ولسوالی دریای آمو به طرف ترکمنستان می‌ریزد.
مسئولان میگویند؛ ۸۰ درصد باشندگان این ولسوالی را افراد و اشخاص قالین باف تشکیل می‌دهند که آن‌ها شغل قالین بافی را بیشتر، راه درآمد و تأمین مصارف روزمره زندگی خود می‌دانند.
