تشدید جنگ و گسترش دامنه نا امنی در بخش‌های مختلف کشور، افزون بر تلفات جانی و وارد شدن خسارات مالی هنگفت برای مردم، سبب بیجا شدن بسیاری ازخانواده‌های از یک ولایت به ولایت‌های دیگر نیز شده است.
جمعه خال، زن ۵۵ ساله‌ای است که جنگ و نا امنی سبب شده که از ولسوالی سوزمه قلعه ولایت سرپل به ولایت پروان متواری شود و همه دار و ندارش را در آنجا رها کند.
وی با ۲۲ تن از اعضای خانواده خود به ولایت پروان بیجا شده و در وضعیت ناگوار زندگی خود را به پیش می‌برند.
او گفت: "تعداد فامیل من در حدود ۲۲ نفر است، زن‌ها با من هستند و همه‌اش خورد و بزرگ، همه‌اش تشنه و گرسنه هستند، ۶۰ الی ۷۰ خانواده هستیم، من از روزی که در اینجا آمده ام برایم هیچ چیزی نرسیده است."
جمعه خال که وضع ناداری همه توانش را ازش گرفته با گلوی پُر از بغض گفت که او مصاب به بیماری سوراخ قلب است و شوهر خود را نیز در آتش جنگ در ولایت فاریاب از دست داده و اکنون خواستار کمک از حکومت محلی پروان و اداره مهاجرین و عودت کنندگان این ولایت است.
او افزود: "قلبم سوراخ است، یک افغانی هم ندارم یا چیز دیگر که پیش داکتر بروم، شوهرم شهید شده است و یک پسرم به نام روح الله نیز شهید شده است، من همین جا بی‌سرپرست هستم و در میدان و روزانه میروم در نانوایی‌ها یک دانه نان یا دو دانه برای فرزندانم می آورم."
شماری از بیجا شدگان دیگر در ولایت پروان از فرا رسیدن فصل سرمای زمستان لب به شکایت باز می‌کنند و می‌گویند سردی هوا به مشکلات‌شان افزوده است.
خان آغا و حسین از دیگر بیجا شده ها در ولایت پروان هستند که تا هنوز از سوی اداره‌های امداد رسان و حکومت محلی پروان برای آنان کمکی صورت نگرفته است.
خان آغا گفت: "خیمه نداریم، همراه مان باید کمک شود. مواد غذایی یا پول نقد باشد. کمک اگر صورت نگیرد وضعیت ما بسیار زیاد خراب است، ما مریض هم داریم، از این به بعد چوب به کار است، بخاری برای گرم کردن ما ضرورت است و همین گونه وسایل دیگر."
حسین: "خیمه‌های ما در جای است که از پایینش آب رد می‌شود، از گرسنگی خواب مان نمی‌برد و پسرانم کشته شدند و من پارچه پارچه هستم، هیچ چیزی ندارم و من در میدان مانده‌ام و از من کسی نیست، برای ما تا حالا هیچ کمکی صورت نگرفته است."
مسئولان ریاست مهاجرین و عودت کنندگان ولایت پروان می‌گویند که به خانواده‌های بیجا شده از ولایت‌های دیگر در این ولایت توجه داشته اند و برای آنان کمک‌های نقدی کرده اند.
عبدالواحد کریمی رئیس مهاجرین و عودت کنندگان پروان به رادیو آزادی گفت: "ما کمک‌های مختلف را در خدمت بیجا شده ها قرار داده ایم و از جمله کمک‌های نقدی بوده به مبلغ ۱۸ هزار و یک شمار خانواده‌های که دارای نیازمندی و مشکلات خاصی بوده اند، برای آنان از طریق پروژه پسن کمک کرده ایم و در ضمن این کمک ها، خیمه، فرش، کیت آشپز خانه، مواد حفظ الصحه برای خانم ها، ما کمک کرده ایم و مشکلات این خانواده‌ها را با وزارت مهاجرین و عودت کنندگان نیز شریک کردیم."
ولایت پروان نسبت به ولایت‌های دیگر کشور و با واقع شدنش در نزدیکی پایتخت، امن تر به نظر می‌رسد و این ولایت در چند سال پسین خانواده‌های بیجا شده از ولایت‌های دیگر کشور همانند کندز، بغلان، کنر، سرپل، کاپیسا و فاریاب را در خود جا داده است که شمار این بیجا شدگان از اثر جنگ و ناامنی در ولایت پروان، بیش از ۴۵۰۰ خانواده را رقم می‌زند.
