گرم شدن بگو مگوها در باره گفتوگوهای صلح و آینده ناروشن چگونگی تأمین حقوق زنان شماری از بانوان را نگران ساخته است.
بخش بزرگ این نگرانی برمی‌گردد به زنانی‌که تحصیل می‌کنند و یاهم تدریس می‌کنند.
صنم، بانویی است که حرفه خیاطی را فرا گرفته و با چرخش ماشین خیاطی در خانه‌اش، هزینه تحصیلاتش را می‌پردازد.
صنم ۲۲ ساله در یک خانواده هشت نفری، با ۲ خواهر و ۳ برادر، پدر و مادرش در بنایی کابل زندگی می‌کند.
او محصل رشته کمپیوتر ساینس در پوهنتون کابل است.
می‌گوید هرچند با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند، اما با ماشین خیاطی‌اش تلاش می‌کند، هزینه تحصیلی‌اش را درآورد تا کم از کم به آموزش‌هایش ادامه دهد.
با این همه حالا او از تصور آینده نه‌چندان روشن‌اش با حضور طالبان در نظام نگران است.
صنم می‌گوید: "من نگران استم از این‌که طالبان بیایند، چرا که می‌خواهم درس بخوانم، تحصیل و کار کنم و هراس دارم این حق از من گرفته نشود."
صنم گفت، نگران است که در صورت سهیم شدن طالبان در قدرت، رویاهایش همچنان رویا باقی بماند.
در کنار این، زرغونه جبارخیل استاد پوهنتون کابل زندگی زیر چتر رژیم طالبان را به یاد می‌آورد.
او آن دور را از تاریک‌ترین دوره‌ها برای زنان افغان می‌گوید و باور دارد که دیگر هیچ زن افغان نمی‌خواهد آن را تحربه کند.
خانم جبارخیل افزود: "زن افغان باید یک حمایت و پشتوانه قوی داشته باشد یک تعهد قوی و تضمین بین‌المللی قوی از طالبان نیاز است که طالب به گفته‌ها و تعهداتی‌که می‌کنند در آینده عمل کنند."
خانم جبارخیل می‌گوید، برای دور کردن این نگرانی زنان افغان حکومت باید از زنان حمایت کند و یک تعهد بین‌المللی از طالبان گرفته شود تا حقوق به دست آمده‌ی زنان تأمین باشند.
اما دیده می‌شود که وزارت تحصیلات عالی افغانستان از این نگرانی آگاه است.
عزیز احمد اوریاخیل، سخنگوی این نهاد به رادیو آزادی می‌گوید که آنان همواره در این باره با شورای عالی صلح در تماس اند.
آقای اوریاخیل گفت: "در جلسات شورای عالی صلح نیز وقتی وزیر صاحب اشتراک کرده‌اند، این گونه موضوعات مطرح شده‌است و از این حقوق ما با قاطعیت دفاع کرده‌ایم و همیش دفاع خواهیم کرد."
بر بنیاد آمار وزارت تحصیلات عالی در افغانستان اکنون ۴۵۰ هزار محصل مشغول آموزش اند که از میان آن‌ها حدود ۲۸ درصد را بانوان تشکیل می‌دهند.
نگرانی بانوان در حالی افزایش یافته که پس از امضای توافق میان امریکا با طالبان در ۲۹ فبروری امسال در دوحه، از احتمال سهیم شدن طالبان در قدرت سیاسی افغانستان سخن گفته می‌شود.
آغاز مذاکرات میان افغان‌ها با رهایی ۵ هزار زندانی طالبان و خروج کامل نیروهای آمریکایی در مدت ۱۴ ماه پس از امضای این توافق‌نامه، از شرط‌های اساسی توافق‌نامه امریکا با طالبان دانسته می‌شود.
پیش از این شماری از زنان فعال انتقادهایی را هم مطرح کرده‌اند که در این توافق، سهم زنان در نظر گرفته نشده و در مورد حفظ حقوق آن‌ها وضاحت داده نشده‌است.
اما حکومت افغانستان می‌گوید، دستاوردهای دو دهه گذشته به ویژه حقوق زنان را به هیچ صورت به معامله نخواهد گرفت و در هر توافق، حقوق تمامی مردم مصون خواهد ماند.
طالبان تا هنوز موضع روشنی در مورد حقوق زنان ابراز نکرده‌اند و آزادی زنان را مشروط به آموزه‌های شرعی گفته اند، موضوعی‌که خود تعبیرهای گونه‌گون در قبال داشته است.
گزارش: مهناز نوری
