زرغونه کمالی مادر دو فرزند است. او شش سال پیش از دانشگاه هرات در رشته ادبیات مدرک لیسانس گرفت و پس از آن مدیر امور محصلان دانشگاه غور شد.
خانم کمالی اما به دلیل داشتن دو فرزند و نبود کودکستان در محیط کارش مجبور شد کارش را ترک کند: "طفل من دو نیم ماهه بود که او را به پوهنتون میبردم. چند روز اول زیاد مشکلات بود. نمیتوانستم به راحتی به وظیفه خود ادامه بدهم؛ چون وظیفهام پرکار بود. خودم به تکلیف میشدم. باز هم مشکلات من زیاد شد. آخر باعث شد که داشتن دو طفل، خانه و وظیفه همه را پیش برده نتوانم. خلاصه، وظیفه را ترک کردم."
اما خانم کمالی بعد از یک دوره بیکاری و خانهداری، دوباره کار را در اداره امور زنان ولایت غور آغاز کرد. هنوز هم این مشکل دامنگیر او است. دختر خردسالش را به دفتر کارش میبرد. "مشکلات سد راه من است. همین حالا طفل اولی من مسافر است. چندین ماه شده او را ندیدهام. شاید بر روحیهاش تاثیر منفی بگذارد. خودم هم فکر آرام ندارم. یک طفلم را به دفتر میآورم. جای ندارم. گاهی هم به خانه عمه و خالهاش میبرم. زیاد به مشکل برمیخورم."
تنها زرغونه کمالی نیست که با این مشکل روبهرو است، بلکه زنان زیادی در غور به دلیل نداشتن کودکستان در محیط کارشان با دشواری کار میکنند.
زرمینه کشتیار، مدیر اجرا و پیگیری قضایای اداره امور زنان ولایت غور میگوید این چالش باعث کاهش حضور زنان در ادارات دولتی شده است: "از یک طرف خانم طفل خود را در ساعت رسمی به کار بیاورد، مشکلات در داخل اداره پیش میشود و اختلال در کارهای اداره میشود. نبود کودکستان، در کل، مانع حضور زنان در وظیفه میشود."
با این حال، فضلالحق وحید، رئیس کار و امور اجتماعی ولایت غور میگوید: "اگر اداراتی باشند که در آن خانمها کار کنند و خانمها طفل داشته باشند، اداره مکلفیت دارد که کوکستان محل کار در آن اداره ایجاد کند. بعد از ایجاد، مطابق به مقرره کودکستانها، ما استاد استخدام میکنیم برایشان. متأسفانه در چند جلسه پیشنهاد کردهایم، اما ادارات توجه نکردند."
کارشناسان امور تربیتی میگویند کودکان خردسال به دلیل تغذیه و مواظبت، از لحاظ روانی هم نیاز دارند که با مادران خود روابط نزدیکی داشته باشند. به گفته آنها، به این دلیل نیاز است که زنان کارمند در محل کار به کودکان خود دسترسی داشته باشند.
با این حال، فرهنگ و سنتهای اجتماعی و نبود کودکستان در محل کار زنان شاغل در غور، فشارهای مضاعفی را بر آنها وارد میکند تا حضور محدودتری در ادارات دولتی داشته باشند.