شریف پس از پنج سال استفاده مواد مخدر، حال با ترک نشه صحتمند شده و در یک شفاخانه خصوصی به حیث صفاکار کار می‌کند.
سه سال می‌شود که شریف ۳۸ ساله مواد مخدر را ترک کرده و در یک شفاخانه دولتی تداوی معتادین به حیث صفاکار کار می‌کند.
شریف در زمان اعتیاد به مواد مخدر بیکار بود و تمام روز در گوشه منزل افتاده بود، اما حال وی صبح وقت با برداشتن جاروب برقی تمامی اتاق‌های شفاخانه را صفاکاری کرده و کُل روز را در کار سپری می‌کند.
وی میگوید، پس از ترک اعتیاد دریافت که یک انسان کامل شده است. این که شریف چرا و چگونه نشه را ترک کرد؟ از آن روزها برای ما قصه می‌کند.
او میگوید: "یک روز پسرم برایم گفت: پدر! من از خاطری درس می‌خوانم که در یکجای مقرر شوم، معاش بگیرم، با پول معاشم تفنگچه بخرم و با تفنگچه ترا بکُشم، چون تو معتاد استی. با این گپ پسرم هوش به سرم آمد، با خودم گفتم: باید نشه را ترک کنم و زنده‌گی ام را از نو بسازم. وقتی نشه راترک کردم، حال فهمیدم که یک انسان استم. حال خوبم و مواظب فرزندانم استم."
داکتر بریالی میوندوال که در شفاخانه ترک اعتیاد شریف را تداوی کرده، میگوید: "شریف قبل از تداوی خیلی ضعیف بود و درست راه رفته نمی‌توانست، اما حال صحتمند شده و وزنش به ۹۰ کیلوگرام رسیده است."
داکتر میوندوال میگوید: "تمرکز ذهنی شریف خوب نبود، درست افهام و تفهیم نمی‌توانست، به نظافت خود توجه نداشت، وزنش کم شده بود، شُش‌هایش مشکل داشت، اما وقتی برای ۴۵ روز در شفاخانه بستری شد و مرحله دشوار سم زدایی را سپر نمود، صحتمند شد. پس از آن وی را شامل کار ساختیم و در زنده گی وی تغییرات مثبتی به وجود آمد."
هرچند نشه بالای وجود و روان انسان اثرات منفی بجا می‌گذارد و برخی از معتادین پس از تداوی نیز نمی‌توانند به راحتی کار کنند و بار دیگر به مواد مخدر رو می‌آورند، اما نثار احمد مسئول اداری این شفاخانه از فعالیت‌های شریف ستایش می‌کند و میگوید، که شریف پس از تداوی حتی نیچه پودر را بر لب نگذاشته است.
او میگوید: "شریف سه – چهار سال قبل تداوی شد و ما وی را به عنوان صفاکار شفاخانه تعیین کردیم. یگانه ویژه‌گی وی این است که پس از ترک اعتیاد فکر نشه را از ذهنش بیرون کرده است. وی در زمان تعیین شده سر کار می‌آید و در وقت مشخص آن به خانه خود می‌رود. در کار خود صادق است. وی پول بدست آمده را بجا مصرف می‌کند و وضعیت اقتصادی خانواده اش بهبود یافته است. وی ماهانه (۱۲) هزار افغانی معاش می‌گیرد و به فرزندانش رزق حلال کمایی می‌کند."
حال شریف آن پدر معتاد نیست که فرزندانش در هنگام ورود وی به خانه از او فرار می‌کردند و با وی محبت نداشتند.
حال فرزندانش هنگام ورود شریف به خانه دم راه وی می‌دوند و با خنده و خوشی از وی استقبال می‌کنند.
وجیه خانم شریف میگوید، حال فرزندانش شان با شکم سیر و لباس‌های پاک به مکتب می‌روند.
او میگوید: "در گذشته شوهرم شب و روز غرق نشه بود. خبر نداشت که فرزندانش چی می‌خورند و چی می‌پوشند، اما حال برای کسب پول تلاش می‌کند و این که زنده‌گی فرزندانش در مقایسه به دیگران بهبود یابد. حال شریف یک افغانی را هم بیجا مصرف نمی‌کند."
روانشناسان این باور را رد می کنند که گویا فرد معتاد پس از ترک اعتیاد نمی‌تواند همانند گذشته کار کند. روانشناسان به خانواده‌های افراد معتاد توصیه می‌کنند که با آنان محبت کنند و بالای شان اعتماد نمایند، زیرا این محبت و باور سبب می شود تا آنان همانند افراد سالم جامعه در بخش تمویل خانواده شان ممد واقع شوند.
گزارش: محمد ایاز ترنک
