امروز (شانزدهم) اکتوبر روز جهانی غذا است.
این روز به افتخار تأسیس سازمان خوراکه و زراعت سازمان ملل متحد نامگذاری شده و همه ساله در برخی کشورها و سازمان‌های بزرگ جهانی از جمله برنامۀ جهانی غذا و صندوق بین‌المللی توسعۀ کشاورزی بزرگداشت می‌شود.
با چشمان درشت و سر و صورت ژولیده به دنبال پسمانده‌های غذا و سبزیجات در میان اشغال می‌گردد.
می‌گوید نامش زرگر است و با خانوادۀ پنج‌نفری‌اش به دلیل فقر و نبود کار مناسب، حیوانات دیگران را در گوشه‌ای از کابل در نزدیکی شهرک آریا نگهداری می‌کند و پس از فروش این حیوانات از سود آن سهمی می‌برد.
زرگر می‌گوید که با این پسمانده‌های غذا و سبزیجات علوفۀ حیوانات را تأمین می‌کند.
او از مشکلات زندگی در زیر چادر و فقر و تنگ‌دستی خودش و همسایه‌هایش چنین می‌گوید: "ما همین تپی (سرگین) حیوانات را می‌سوزانیم. زندگی را در زیر این ترپال‌ها (چادرها) سپری می‌کنیم. زمستان چکک می‌کند و در این جمع خانواده‌هایی هم هستند که ۱۰، ۱۵ و ۲۰ نفر هم هستند و همه عاجز هستند."
زرگر می‌گوید که غذایش چای و نان خشک و گاهی هم سبزیجات است.
فرزند بزرگ او مشکل عقب‌ماندگی ذهنی دارد و با گذشت نزدیک به هفت سال از به‌دنیا آمدنش هنوز هم قادر به راه رفتن نیست.
ده‌ها همسایه زرگر هم در یک ویرانه و در زیر چادر زندگی می‌کنند و با وضعیت مشابهی مواجه هستند.
فقر و نبود امنیت غذایی مشکلی است که دامنگیر درصدی زیادی از مردم افغانستان است.
بر اساس یک بررسی اداره احصائیه افغانستان که نتایج آن حدود ۲ سال پیش نشر شد، ۵۴.۵ درصد مردم افغانستان در زیر خط فقر به سر می‌برند.
بر اساس تعریف ملی، کسانی که در یک ماه، از دوهزار و ۶۴ افغانی کمتر مصرف کنند، زیر خط فقر قرار دارند.
اما بر بنیاد گزارش بانک جهانی، شیوع ویروس کرونا در جهان و افغانستان و وضع قرنطین برای جلوگیری از گسترش آن در افغانستان، میزان فقر را در افغانستان احتمالا تا ۷۲ درصد افزایش داده است.
در این گزارش که چندی قبل به نشر رسید، آمده که نزدیک به ۱۵ میلیون افغان که شامل ۲ میلیون خانواده می‌شوند، در معرض آسیب شدید اقتصادی ناشی از محدودیت‌های گشت و گذار و قرنطین شهرها قرار گرفته‌اند.
بر اساس یافته‌های این گزارش، برخی شهروندان افغانستان به دلیل نداشتن درآمد قابل اعتماد و پایدار، مجبور شدند تا اموال منزل خود را به فروش برسانند تا برای خانواده‌های‌شان مواد غذایی تهیه کنند.
ادارۀ ملی احصائیه و معلومات افغانستان می‌گوید که بر اساس بررسی که در سال ۱۳۹۵ انجام شده، ۴۴.۵ درصد شهروندان افغانستان امنیت غذایی ندارند.
روبینا شهابی، سخنگوی این اداره به رادیوی آزادی گفت: "۴۴.۶ درصد مردم به صورت مجموعی عدم مصونیت غذایی دارند، اگر این آمار از مجموع ۱۰۰ درصد کمک کنیم حدود ۵۵ درصد مردم مصونیت غذایی دارند."
اما پیش از انتشار ویروس کرونا و وضع محدودیت بر گشت‌وگذار در افغانستان، بخش کمک‌های بشردوستانۀ سازمان ملل متحد پیش بینی کرده بود که با توجه به تاثیرپذیری مردم افغانستان از درگیری و فجایع، یک چهارم جمعیت این کشور ۳۸ میلیونی یعنی ۹.۴ میلیون تن آنان در سال ۲۰۲۰ به کمک‌های بشردوستانه نیاز خواهند داشت.
در گزارش کمک‌های بشردوستانۀ سازمان ملل متحد آمده است که بیشتر این افراد (۵۶ درصد)شان کودکان هستند.
این گزارش همچنین گفته است که با توجه به وضعیت افغانستان و درگیری‌ها نیازمندی روستانشینان به کمک‌های بشردوستانه بیشتر از نفوس شهری خواهد بود.
این در حالی است که برنامۀ جهانی غذا از ادامۀ کمک‌هایش به صدها هزار شهروند افغانستان در سال جاری میلادی خبر داده است.
در گزارش برنامۀ جهانی غذا که چندی پیش پخش شد، آمده که این سازمان در سال جاری با وجود گرفتاری‌هایی که ویروس کرونا و شرایط قرنطین ایجاد کرده، ۷.۷۷۷ تن غذا را به بیش از یک میلیون شهروند معروض به ناامنی غذایی در افغانستان کمک کرده است.
برنامۀ جهانی غذای سازمان ملل در سال جاری به دلیل تلاش‌های در راستای مبارزه با فقر برندۀ جایزۀ صلح نوبل شد.
از شانزدهم اکتوبر همه ساله برای جلب توجۀ دولت ها و سازمان‌ها به افراد معروض به ناامنی غذایی بزرگداشت می‌شود اما باورها چنین اند که کمک‌های بشردوستانه با شیوع ویروس کرونا در سراسر جهان تغییر خواهد کرد و فقر و بیکاری دامن گیر مردم بیشتری خواهد شد.
