محروم کردن زنان از حق میراث در ولسوالی ورس بامیان ممنوع شد‌

ریحان ۴۲ ساله است. او می‌گوید پس از فوت پدرش، کاکایش برایش گفت: "تو دختر استی زمین را چه می‌کنی."

او می‌گوید هنوز ۱۴ سال عمر داشت و با هیاهوی کودکانه‌ از زندگی‌اش لذت می‌برد که کاکایش با تهدیدهای فراوان و اعمال خشونت‌های گوناگون او را وادار به امضای یک نامه‌ کرد که وی را از میراث پدرش تا امروز محروم ساخته: "کاکایم به زور زمین را از پیشم هبه گرفت، بخاطریکه تو دختر استی، نمی‌توانی زمین پدر خود را از من بگیری من برادرش هستم می‌گیرم. از همین خاطر به زور از من گرفت. همان وقت شب و روز عروسی هم می‌کردم، سرم زیاد فشار آورد تهدید کرد که حتماً زمین خود را هبه کن. ‌من بهار رفتم دعوا کردم. کاکایم مرا دوباره تهدید کرد، می‌گوید ۱۰ سال هم با تو دعوا می‌کنم، تو نمی‌توانی زمین خود را بگیری. پدرم خیلی سرمایه زیاد داشت."

این تنها ریحان نیست که به دلیل زن بودن از حق میراثش محروم است، بلکه هزاران زن دیگر در کشور قربانی برخورد جنسیتی شده اند و از حق میراث و دسترسی به مالکیت زمین و سایر حقوق‌شان محروم هستند.

در این حال امینیان ولسوال ورس می‌گوید برای مبارزه با سنت‌های اجتماعی و توانمند ساختن زنان در بخش‌های گوناگون، محروم کردن زنان را از حق میراث‌شان ممنوع اعلام کرده است: "با حضور علمای دین، مدرسین در یک قطعنامه فیصله شده که تا خانم‌ها مورد حمایت‌های حقوقی‌شان قرار بگیر، در چوکات قانون و شریعت. این فیصله در حال تطبیق شدن است."

مسئولان ریاست حج و اوقاف بامیان از این فیصله استقبال نموده و می‌گویند که محروم کردن زنان از حق میراث‌شان هیچ‌گونه توجیه شرعی و عقلی ندارد و خلاف دین اسلام است.

نصرالله بلاغی، مدیر عمومی شورای مساجد ریاست ارشاد، حج و اوقاف بامیان، به رادیو آزادی گفت: "علمای که وصیت نامه‌ها و هبه‌ها را نوشته می‌کنند، موضوع حقوق زنان را در رابطه به حقوق مالی و اقتصادی‌شان جدی در نظر بگیرند. در وصیت نامه‌ها طبق دستورات اسلام آنچه را که سهم مالی برای آنها در نظر گرفته باید نوشته شود. این موضوع از نظر دین اسلام بسیار جدی است چون رسیدن حق زن به زن است."

علمای دینی و مسئولان محلی در ولسوالی‌های یکا‌ولنگ و ورس، برای از بین بردن سنت‌های اجتماعی ازدواج‌ اجباری و زیر سن، گرفتن گله و شیربها و مصارف گزاف عروسی را نیز ممنوع اعلام کرده اند.

زنان قربانی برخوردهای جنسیتی مثل ریحان، چشم به راه پیاده شدن این فیصله‌ها در جامعه سنتی افغانستان هستند تا آنها بتوانند به حقوق‌شان دسترسی پیدا کنند.