ماه‌هاست که مراکز صحی تعداد از ولسوالی‌های ولایت سمنگان مسدود اند و این امر مشکلات زیادی را برای مردم این مناطق به بار آورده، آنان می‌گویند مجبور اند برای درمان از ولسوالی‌های دوردست به مرکز سمنگان بروند.
به تازگی زن جوانی در نزدیکی شفاخانۀ مرکزی ولسوالی دره صوف پایین در ولایت سمنگان در حال زایمان جان داد.
سید مخدوم پدر پری‌گل ۲۷ ساله می‌گوید که اگر شفاخانه باز و قابله‌ها موجود می‌بودند شاید دخترش تلف نمی‌شد.
او می‌گوید: "خانه من در مرکز ولسوالی است و شفاخانه هم در نزدیکی ما، اما شفاخانه ما بسته بود و ما هم وقت زیادی به رفتن به شفاخانه‌های شهر ایبک مرکز سمنگان نداشتیم.
دخترم پیش چشمان ما زاری کنان جان داد و داغش را تا ابد بر دل ما گذاشت."
سید محمد یکی از داکتران شفاخانۀ مرکزی ولسوالی دره صوف پایین است.
او به رادیو آزادی گفت: "این تنها پری‌گل نیست که به علت بسته بودن شفاخانه جان داده بلکه از زمان بسته شدن مراکز صحی این ولسوالی تا حال نزدیک به ده زن که ولادت‌های پیچیده داشتند جان داده اند.
او گفت: "در همین مدت بیش از دو ماه که مراکز صحی سمنگان بسته شده اند هفت خانم حامله که نیاز به عملیات یا کمک‌های دیگر داشتند جان داده اند."
و مولوی محمد طاهر رونق از باشندگان ولسوالی دره صوف پایین ولایت به رادیو آزادی گفت: "بسته بودن مراکز صحی در این ولسوالی دور دست باعث شده تا زنان حامله در دواخانه های شخصی که شعبه یا اتاق مخصوصی برای زایمان ندارند وضع حمل نمایند."
او افزود:" بیش از دو ماه هست که شش مرکزصحی فرعی ویک شفاخانه مرکزی دراین ولسوالی مسدود هست و بسته بودن این مراکز صحی مشکلات زیادی را برای مردم دره صوف پایین که کم وبیش یکصدو بیست هزار نفوس دارد ببار آورده است. زمستان زود رس وسردی بیش از حد هوا مریضی هارا زیاد کرده ومردم کاملا بیچاره شده اند."
سمنگان شش ولسوالی دارد و سه ولسوالی آن مانند دره صوف بالا دره صوف پایین و روی دو آب دور دست و کوهستانی استند.
زین‌الله باشنده قریۀ آبخورک ولسوالی روی دو آب است.
او هم که شکایت مشابهی داردمی گوید: "ماه‌هاست که کلنیک‌های ما بسته است و من خودم شاهد بوده ام که خانمی که به کلنیک آمده بود و کسی تحویلش نگرفت در عقب بازار و در یک دکان وضع حمل کرد. اینجا مریضی‌ها زیاد است و منطقه ما دور دست .به شفاخانه‌های شهر رفته نمی‌توانیم و این کلنیک‌ها هم بسته .نمی‌دانیم چه کاری بکنیم."
اما چرا کلینک‌ها بسته اند؟
داکتر عبدالخلیل مصدق رئیس صحت عامه سمنگان بسته بودن این کلنیک ها را از طرف طالبان می‌داند ولی می‌گوید به زودی این مشکل حل خواهد شد.
او می‌افزاید: "۴۷ مرکز صحی ما از طرف مؤسسه به نام"اهید" تجهیز و تمویل میشود که از آن جمله۲۸ آن از طرف طالبان مسدود شده اند.
ما به روز چهارشنبه هفده جدی به این نتیجه رسیدیم که از طریق گفتگو این مشکل را حل کنیم تعدادی از طرف ما و مؤسسه همکار موظف شده اند تا به ولسوالی دره صوف پایین که مقر اصلی طالبان است بروند و با طالبان در این زمینه گفتگو کنند و به یک نتیجۀ مطلوب برسند."
او می‌گوید نه تنها مراکزصحی زیر کنترول طالبان مسلح بلکه کلنیک‌های که زیر حاکمیت دولت قرار دارند نیز از ترس طالبان مسدود شده اند، مانند ولسوالی دره صوف بالا که در تصرف کامل دولت قرار دارد ولی مراکز صحی اش مسدود می‌باشند.
ذبیح‌الله مجاهد از سخنگویان طالبان به رادیو آزادی می‌گوید: این مراکز به خواست پرسونل صحی در مشوره با کمیسیون صحی طالبان بسته شده اند.
او می‌افزاید از اینکه موسسه قراردادی به وعده اش در تکمیل و تجهیز این کلنیک‌ها عمل وخدمات مناسب ارائه نکرده این مراکز صحی به خواست پروسونل صحی درهماهنگی با مسئولین صحی طالبان درآنولسوالی تا زمان عملی شدن این وعده ها بسته شده اند.
او گفت: "دونیم ماه میشود که در کلنیک‌های سمنگان تمام ادویه ولوازم طبی تمام شده وپرسونل طبی هم به کارهایشان حاضر نمیشوند واین درحالی هست که درابتدای همین سال دونرهای که تجهیزوتکمیل این کلنک هارا قرارداد کرده بودند طبق قرارداد عمل نکردندوعرضه خدمات صحی لازم انجام ندادند بنا براین به خواست پرسونل طبی، درهماهنگی باکمیسیون صحی امارت اسلامی تصمیم گرفتند که کلینک‌ها را بسته میسازند موسسه همکار یا اکمالات درست بکند ویا دروازه شان بسته باشد تا مردم معالجه شانرا دریک جای درست‌تر بکنند."
داکترمحمد کبیر انوری رئیس دفتر ساحوی موسسه " اهید" یا همان دفتر همکار درولایت سمنگان می گوید مشکل پیش آمده با طالبان مسلح را به زودی حل خواهند کرد.
او می‌گوید:"طالبان خواسته‌هایی در مورد ترمیم مراکز صحی، تجهیز و تمویل این مراکز و اجرای معاشات پرسونل صحی آن را دارند و به همین خاطر مراکز صحی مربوط به ما را مسدود نموده بودند.
قرار است به زودی با طالبان محل مذاکره واین مشکل را حل نماییم"
واما در میان این کشمکش ها مردم اند که زیان می بینند، مردمی که اکثراً توان رفتن به شفاخانه های شهر را ندارند و برای معالجه و مداوا به مراکز صحی محلات شان امید بسته اند.
