سه ولایت سرحدی در غرب افغانستان به محل‌های تجمع معتادان رد مرز شده از ایران مبدل شده است.
کنار جاده‌ها در ولایت نیمروز، به ویژه محل‌های تفریحی در شهر زرنج پر از چادرهای پاره پاره است که در زیر آن معتادان رد مرز شده از ایران جا گرفته اند، اما تمامی این معتادان باشنده اصلی نمیروز نیستند.
ابراهیم از ولایت بلخ و غلام از ولایت دایکندی است و هر دوی‌شان معتاد اند.
آنان یک سال قبل از ایران به ولایت‌های نیمروز و هرات رد مرز شدند، اما به دلیل دسترسی آسان به موادمخدر، نخواستند به زادگاه شان بروند.
ابراهیم می‌گوید: "نام من ابراهیم است، ۳۵ ساله و از شمالی استم، من در ایران در یک شرکت کار می‌کردم و صاحب کارم باعث شد که من به موادمخدر معتاد شوم. در آنجا کار می‌کردم که دسک کمر شدم، نزد صاحب کار رفتم و گفتم که من دسک کمر شدیم و کار کرده نمی‌توانم، صاحب کار برایم که گفت که نمی‌شود یک روز کار کنی و یک روز نه، باید مواد بکشی تا کار کرده بتوانی."
غلام گفت: "غلام استم از ولایت دایکندی. ۲۲ سال می‌شود که معتاد استم و دلیل آن هم بیکاری و بی سرپناهی است. احساس خیلی بد دارم، کی خوش ندارد که لباس خوب به تن داشته باشد و با خانواده خود زندگی کند. از حکومت می‌خواهم که ما را اذیت و آزار نکنند، اصلی کاره را که مواد فروشان اند کار ندارند، اما می‌آیند و ما را با لت و کوب می‌برند برای کار."
وقتی از ابراهیم و غلام دلیل معتاد شدن‌شان به موادمخدر را پرسیدیم، همانند ده‌ها معتاد دیگر بی کاری را علت عمده آن یاد کردند، اما به گفته آنان، حال نیز بی کار اند.
باشندگان نیمروز می‌گویند، فرصت کار برای معتادان وجود ندارد و برخی از آنان توان کار را نیز ندارند، از همین‌رو برای دریافت پول مواد مخدر دست به دزدی و سایر جرایم می‌زنند.
بهرام گفت: "بهرام حقمل استم باشنده ولایت نیمروز، اکثراً کسانی که از کشورهای همسایه به نیمروز رد مرز می‌شوند، معتاد استند، ولی متاسفانه در بخش جمع‌آوری این معتادان کاری صورت نگرفته است. خواست من از مسوولان این است که حد اقل این افراد به اعضای خانواده‌شان تحویل داده شوند."
یکی دیگر از باشندگان نیمروز می‌گوید: "میرویس رخشانی باشنده ولایت نیمروز استم، معتادان موادمخدر در ناامن ساختن ولایت نیمروز نقش کلان دارند. باید دولت ظرفیت جمع‌آوری معتادان در نیمروز را بیشتر سازد، تا بیش از این زندگی ما در کوچه و پس کوچه‌های نیمروز در خطر نباشد."
مسوولان صحی در ولایت‌های هرات، فراه و نیمروز از تجمع معتادان موادمخدر در این ولایت‌ها به تنگ آمده‌اند، زیرا به گفته آنان، هم سرحد بودن این ولایت‌ها با ایران سبب شده تا معتادان تمامی ولایت‌های افغانستان پس از رد مرز شدن از ایران در آنجا باقی بمانند و امکانات موجود تداوی برای بستری کردن آنان کفایت نمی‌کند.
سید خلیل کاظمی مسوول تداوی معتادان ولایت نیمروز می‌گوید، مرکزهای ترک اعتیاد این ولایت سالانه ظرفیت تداوی تنها ۷۰۰ معتاد را دارد، در حالی که هر ماه ده‌ها معتاد از ایران به این ولایت رد مرز می‌شوند.
کاظمی گفت: "علاوه بر سه مرکز تداوی معتادان، ما برنامه تداوی منزل را نیز داریم که تعداد زیادی از معتادان را در منازل‌شان تداوی می‌کنیم. برای معتادان در منزل به صورت منظم ادویه رسانده می‌شود و دوسیه‌های آنان به شکل منظم بررسی می‌گردد."
نیمروز، فراه و هرات از جمله ۲۲ ولایت افغانستان است که بیشترین کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر در آن صورت می‌گیرد و دسترسی معتادان به مواد مخدر نیز در آن آسان و ارزان است.
