تشدید جنگ و سفر رهبران افغان به امریکا؛ توقع‌ها از این سفر چیست؟
در پی تشدید جنگ و سفر محمداشرف غنی٬ رئیس جمهوری افغانستان به امریکا، بسیاری مردم چشم به دستاوردهای این سفر دوخته‌اند.
قرار است رئیسان جمهور افغانستان و امریکا روز جمعه در واشنگتن با هم دیدار کنند. بسیاری سیاستمداران و کارشناسان در کابل این دیدار را بسیار بااهمیت خوانده‌اند. همچنین این سفر انتظاراتی را نسبت به بهبود وضعیت در میان مردم پدید آورده است.
خلیل رووفی، فعال مدنی امیدوار است که این سفر زمینه‌ساز پایان جنگ و تسریع روند صلح شود. به نظر او، اگر این سفر دستاورد قابل توجهی نداشته باشد، وضعیت بدتر خواهد شد.
رووفی گفت: "متاسفانه که جنگ‌ها افزایش یافته و همه روزه ما قربانی می‌دهیم. یگانه راهی که می‌تواند این وضعیت را تغییر دهد صلح است. پس خواست ما هم این است که سفر رئیس جمهوری به امریکا نتایجی لازمی در قبال داشته باشد و منتج به پایان جنگ در این کشور شود."
در عین حال یاسر احمدزی، رئیس انستیتوت صلح افغانستان گفته که خروج نیروهای خارجی از افغانستان و نقش پاکستان در روند صلح این کشور یکی از محورهای بحث دو طرف خواهد بود.
احمدزی می‌گوید: "در مورد راه‌های حل برخی مشکلات گفتگو خواهد شد. اگر امریکا به گونه کامل از افغانستان بیرون شود، روابط دیپلماتیک دو کشور در آینده چگونه خواهد بود؟ حضور امریکا در این کشور باید مشخص شود و بقای نظام افغانستان چگونه خواهد شد. از ایجاد پایگاه احتمالی امریکا در پاکستان نیز سخن زده می‌شود. پس همه این مسایل مهم هستند و باید دو طرف روی آن بحث کنند."
جاوید مومند، کارشناس روابط بین‌الملل این سفر را "سرنوشت‌ساز" می‌داند.
مومند افزود: "چگونگی روابط دیپلماتیک ما با جهان به ویژه با امریکا مورد بحث قرار خواهد گرفت. همچنین موضوع تمویل و تجهیز نیروهای امنیتی افغانستان بسیار مهم است؛ چون درگیری‌ها افزایش یافته و همه روزه تلفات در پی دارد. در کنار این، چگونگی مبارزه با هراس‌افگنی نیز مورد بحث میان دو طرف قرار خواهد گرفت."
هیئت افغانستان به رهبری رئیس جمهور این کشور، شام دیروز روانه واشنگتن شد. عبدالله عبدالله٬ رئیس شورای عالی مصالحه ملی، امرالله صالح معاون اول رئیس جمهور و برخی مقام‌های دیگر مشمول این هیئت هستند.
این هیئت روز جمعه با جو بایدن٬ رئیس جمهور امریکا گفتگو خواهد کرد.
کاخ ریاست جمهوری افغانستان در اعلامیه‌ای گفته که آقای غنی در این سفر با شماری از اعضای کانگرس و برخی مقام‌های دیگر امریکایی در مورد فصل تازه روابط میان دو کشور گفتگو خواهد کرد.
این سفر در حالی صورت می‌گیرد که درگیری‌ها در چند هفته اخیر نسبت به هر زمان دیگر در افغانستان شدت یافته و از چندین ولسوالی دست‌به‌دست شده است.
از سویی هم مارک میلی٬ لوی درستیز نیروهای مسلح امریکا در نشستی در کانگرس گفته که از ۴۱۹ ولسوالی افغانستان، مرکزهای ۸۱ ولسوالی به دست طالبان افتاده‌است.
آقای میلی افزوده که طالبان پیش از بیرون شدن نیروهای خارجی از افغانستان، بر ۶۰ ولسوالی این کشور کنترول داشتند.
میچ مکانل: جو بایدن پالیسی خروج قوا از افغانستان را به تأخیر بیندازد
میچ مک‌کانل، رهبر اقلیت جمهوریخواه در مجلس سنای کانگرس ایالات متحده ابراز امیدواری کرده که با توجه به پیشروی نظامی طالبان و احتمال خطر سقوط کابل به دست آن گروه، جو بایدن، رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا پالیسی خروج قوا از افغانستان را به تاخیر بیندازد.
او روز پنجشنبه (سوم سرطان) در نخستین روز سفر دو روزه محمد اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان به ایالات متحده در مقر کانگرس امریکا با آقای غنی دیدار کرد. عبدالله عبدالله، رئیس شورای عالی مصالحه ملی افغانستان نیز در این دیدار آقای غنی را همراهی می‌کرد.
به گزارش صدای امریکا، میچ مک‌کانل، رهبر اقلیت جمهوریخواه مجلس سنای ایالات متحده پس از این دیدار با نشر اعلامیه‌ای گفت: "تصمیم رئیس جمهور بایدن برای خروج نیروهای امریکایی از افغانستان که شرکای افغان مان را در مقابله با تهدیدات تنها رها می‌کند، آنگونه که مشاوران ارشد وی [بایدن] هم تصدیق کرده اند، ناگوار و مایۀ بدحالی فزاینده است."
آقای مک‌کانل استدلال کرده که با بیرون شدن نیروهای امریکایی، طالبان جسورتر شده و در حال پس‌گرداندن پیشرفت‌های سال‌های پسین به ویژه در زمینۀ حقوق زنان، و در صدد تصرف کابل اند. با اینحال، او تاکید کرده که این "تراژیدی" قابل جلوگیری است.
از آغاز روند خروج نیروهای خارجی از افغانستان به تاریخ اول می سال روان به اینسو، حملات طالبان بر ضد نیروهای امنیتی و دفاعی افغان شدت یافته و در چند هفتۀ اخیر چندین ولسوالی افغانستان به دست طالبان افتاده است.
سفر مقام‌های افغانستان به امریکا؛ زنان افغان از قصر سفید چه انتظار دارند؟
انتظار می‌رود رئیس جمهور امریکا به روز جمعه از رئیس جمهور و رئیس شورای عالی مصالحه ملی افغانستان میزبانی کند.
قصر سفید می‌گوید که سفر محمداشرف غنی و عبدالله عبدالله، همکاری میان امریکا و افغانستان را برجسته خواهد کرد.
"دستاوردهای که زنان در مدت بیست سال بدست آورده اند نباید از دست بروند."
سحرامانی دختر خانم جوانی است که با یک اقدام نه تنها زندگی خودش بلکه برخی زنان دیگر را در بدخشان تغییر داده.
او همراه با دختر کاکایش اوایل امسال یگانه فروشگاه زنان را در فیض آباد بدخشان برای زنان ایجاد کرد.
حالا سحر از رئیس جمهور اشرف غنی و عبدالله عبدالله می‌خواهد که در دیدار‌شان با رئیس جمهور جوبایدن خواهان ادامه حمایت دوامدار امریکا با زنان افغان شوند.
او می‌گوید: "امید من این‌ست که رئیس جمهور افغانستان با رئیس جمهور امریکا در مورد این صحبت کند که اگر طالبان به قدرت میایند حقوق زنان نباید پایمال شود، دستاورد‌هایی که زنان در مدت بیست سال با تلاش‌ها و عرق پیشانی بدست آورده اند از دست نرود و جامعه جهانی از زنان افغان حمایت بیشتر کند."
اعلامیۀ قصر سفید در مورد دیدار روز جمعۀ جوبایدن رئیس جمهور امریکا با محمد اشرف غنی رئیس جمهور و عبدالله عبدالله رئیس شورای عالی مصالحه ملی افغانستان هم از ادامه حمایت واشنگتن از مردم افغانستان تاکید ورزیده.
در اعلامیه گفته شده که در حالی که کاهش شمار نیروها در افغانستان جریان دارد، ایالات متحده امریکا به حمایت از مردم افغانستان متعهد است و با ارائه کمک‌های دپیلوماتیک، اقتصادی و بشری حمایت اشرا از مردم افغانستان از جمله زنان و اقلیت‌های این کشور ادامه خواهد داد.
روند خروج نیروهای خارجی از افغانستان از اول ماه می امسال آغاز شده و قرار است تا یازدهم سپتمبر امسال خاتمه بیابد.
اما سحر امانی بیم دارد که با خروج همۀ نیروهای خارجی از افغانستان و احتمال برگشت طالبان به قدرت او و سایر زنان افغان دست آوردهای دو دهۀ اخیر شانرا از دست خواهند داد.
او می‌گوید: "چون طالبان تعهد پایدار ندارند و همین نگرانی مردم افغانستان به خصوص از زنان افغان است که مبادا دوباره به روز‌های سیاۀ را که پشت سر گذشتانده اند برگشتانده شوند."
ایالات متحده در حالی در مورد تداوم حمایت خود با مردم افغانستان به ویژه زنان افغان تاکید ورزیده که پیش از حملۀ امریکا در۲۰۰۱ بر افغانستان که منجر به سرنگونی رژیم طالبان شد، زنان افغان یک دورۀ پنج ساله تاریک را پشت سرگذشتاندند.
زنان افغان در زمان رژیم طالبان در نیمۀ دوم دهه ۹۰ میلادی از کوچکترین حقوق‌شان حتی رفتن به مکتب محروم بودند، آنها حق نداشتند در بیرون از خانه کار کنند و یا حتی بدون محروم شرعی پای از خانه بیرون بمانند.
اما پس از سقوط رژیم طالبان در ۲۰۰۱ صفحۀ جدیدی به روی افغانستان به ویژه زنان این کشور گشوده شد.
این زنان به دست آوردهای زیادی نایل شدند از سیاست و اردو گرفته تا رسانه، ورزش، صحت و یا هم تجارت.
اما نماینده‌های سیاسی گروه طالبان در دوحۀ قطر در سال‌های اخیر در پاسخ در مورد آینده حقوق زنان گفته اند که در چارچوب اسلام و عنعنات افغانستان به حقوق زنان ارج می‌گذارند، اما بسیاری از زنان می‌گویند که این دیده‌گاۀ طالبان واضح نیست.
عدم حضور زنان در هیئت مذاکره کننده طالبان در قطر بیشتر موجب بروز نگرانی در میان زنان افغان شده و برخی‌ها بدین باور اند که عقیده این گروه نسبت به زنان تغییر نکرده.
شکریه بارکزی عضو پیشین پارلمان افغانستان به رادیو آزادی گفت: "دغدغه و نگرانی زنان از آمدن صلح نیست بلکه نگرامی ما از این است که مبادا با آمدن یک صلح موقت، آزادی بیان، آزادی‌های اجتماعی، حقوق زنان و دستاوردهای بیست سال اخیر را قربانی بگیرد و این باعث تشویش و نگرانی شده."
اما برعلاوه ایالات متحده امریکا، ناتو و جامعه جهانی گفته اند که با خروج همۀ نیروهای خارجی از افغانستان آنها حکومت و مردم این کشور را تنها نخواهند گذاشت و به کمک‌ها و پروژه‌های‌شان ادامه خواهند داد.
واشنگتن همواره پشتیبانی‌اش‌را از زنان افغان اعلام کرده و در این زمینه برخی پروژه‌های ویژه برای زنان افغان را هم در این بیست سال گذشته دایر کرده است.
از این میان نهاد توسعۀ جهانی ایالات متحده (یو.اس.اِی.آی.دی) در جولای ۲۰۱۵ پروژۀ پنج سالۀ پروموت را دایر کرد که هدف آن تقویت و توسعۀ افغانستان از طریق افزایش مشارکت زنان در اقتصاد، حمایت از گروه‌های حقوق زنان و افزایش شمار زنان در موقف‌های تصمیم گیری در دولت خوانده شد.
براساس گزارش نیویارک تایمز، پروژۀ پروموت با هزینه ۲۸۰ میلیون دالر قرار بود ۷۵ هزار زن افغان را در یافتن شغل، ارتقاع و کارآموزی کمک کند.
براساس صفحه انترنتی «یو.اس.اِی.آی.دی» در حال حاضر بیش از سه میلیون دختر افغان در مکاتب ابتدایی و لیسه ثبت نام اند.
دسترسی زنان به خدمات صحی در سرتاسر افغانستان از ۵۷ درصد در سال ۲۰۰۸ میلادی اکنون به ۹۵ درصد رسیده و بیش از ۶۲ هزار زن در پوهنتون‌های دولتی افغانستان ثبت نام کرده اند.
شماری زنان بیم دارند که با آمدن احتمالی طالبان به قدرت مبادا این همه دستاوردها را از دست داده و دوباره به نیمه دهۀ ۹۰ میلادی برگردند.