داکتران می‌گویند، برخورد خانواده‌ها با معتادان زن و معتادان مرد از هم تفاوت دارد.
آنان می‌گویند، هرچند اکثریت زنان از سوی مردان خانواده به مواد مخدر معتاد می‌شوند، اما با آن هم زنان در هنگام اعتیاد مورد خشونت قرار می‌گیرند و در برخی موارد، حتی زندانی می‌شوند.
به اساس ارقام سازمان ملل متحد، از میان هرپنج زن معتاد در جهان، تنها یک زن به امکانات تداوی ترک اعتیاد دسترسی دارد، اما به اساس بررسی‌های وزارت صحت عامه، دسترسی و سطح مراجعه زنان به مراکز ترک اعتیاد حتی پایین‌تر از این است.
در کنار اندک بودن تعداد مراکز تداوی، تبعیض خانواده‌ها میان مردان و زنان معتاد در افغانستان سبب شده تا به زنان اجازه بستری شدن در مراکز ترک اعتیاد داده نشود و با آنان همانند یک زندانی برخورد صورت گیرد.
مرسل یزدان پرست کارمند اجتماعی در یکی از مراکز ترک اعتیاد می‌گوید، هرچند اکثریت زنان از سوی مردان به مواد مخدر معتاد می‌شوند، اما با آن هم مورد تبعیض قرار می‌گیرند.
او افزود: "اگر از بُعد اجتماعی در نظر بگیریم، آنقدری که به خانم معتاد در خانواده به دید منفی و خشونت بار دیده می‌شود، به مرد معتاد دیده نمی‌شود. به اندازه یک مرد معتاد از یک خانم معتاد در خانواده حمایت صورت نمی‌گیرد. اگر از لحاظ خانواده‌گی در نظر بگیریم، چون خانم نقش مهمی را در خانواده دارد، اعتیاد زن می‌تواند هرچه زود تر سبب فروپاشی نظام خانواده شود."
به اساس بررسی‌های طبی، مادران معتاد فرزندان معتاد به دنیا می‌آورند، از همین رو جهت جلوگیری از مبدل شدن خانواده‌ها به اجتماعات کوچک معتادان، داکتران تداوی و مراقبت از زنان را در خانواده مهمتر از مردان می‌دانند.
داکتر قندی گل الکوزی موظف در یکی از شفاخانه‌های ترک اعتیاد از وضعیت یک خانواده برای ما می‌گوید که تبعیض در برابر زنان معتاد در این خانواده سبب شده که حتی هویت شان را فراموش کنند و همانند زندانی با آنان برخورد شود.
او گفت: "خانم‌هایی هم استند که حتی هویت خود را نمی شناسند. سه دختر جوانی بودند که به دلیل اعتیاد به مواد مخدر به حدی از سوی خانواده تهدید شده بودند که حتی در محافل غم و خوشی اجازه اشتراک را نداشتند و اکثراً در یکجای خاص نگهداری می‌شدند تا کسی آنان را نبیند، زیرا اعتیاد آنان لکه ننگ پنداشته می‌شد و برای شان گفته می‌شد که شما پودری استین."
جریان تداوی معتادان زن در منزل نشان داده، زنان معتادی که در خانواده مورد خشونت و تبعیض قرار می‌گیرند، تداوی آنان نتیجه بخش نبوده و هرگاه دوباره به مواد مخدر معتاد شوند، مقدار استفاده مواد مخدر آنان نیز بیشتر می‌شود.
مرسل احمدی روانشناس بخش معتادان می‌گوید، آماده ساختن محیط خانواده برای زنان تداوی شده از اعتیاد مهمتر از تداوی خود معتاد است. زیرا به گفته وی، تداوی اعتیاد بیشتر با روان انسان ارتباط دارد.
او افزود: "طوری که ما با مریض کمک می‌کنیم که صحتمند و به پای خود ایستاد شود و از نظر روحی وضعیتش بهبود پیدا کند، همین‌گونه با خانواده معتاد هم باید جلسه گرفته شود، تا آنان چگونگی برخورد با مریضی را که مورد خشونت قرار گرفته، بدانند. بالای معتاد تحت تداوی اعتماد کنند و با درک وی، از خشونت دست بردارند."
تاکید بر زیانبار بودن تبعیض در برابر زنان معتاد در خانواده در حال است که تعداد زیادی از زنان در برخی ولایات به دلیل اعتیاد به مواد مخدر از خانواده رانده شده و شب و روز را در اجتماعات مردان معتاد سپری می‌کنند.
