کمشنر عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان می‌گوید، هرنوع انفجار درونی در افغانستان عواقبی خیلی فراتر از یک بحران بشری خواهد داشت.
فیلیپو گراندی کمشنر عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (UNHCR) می‌گوید، او متوجه شده که فضای بحث و مشارکت با طالبان در زمینه حقوق بشر، از جمله حقوق زنان و اقلیت‌ها، وجود دارد.
آقای گراندی دیروز(جمعه، ۲۶ سنبله) بعد از مسافرت به افغانستان، در شهر اسلام آباد پایتخت پاکستان، به خبرنگاران گفت: "بسیار مهم است که جامعۀ بین‌المللی مسیر و راه‌های لازم برای اطمینان از یک افغانستان فعال را دریابد. زیرا هرنوع انفجار درونی در افغانستان و سقوط خدمات اجتماعی، مانند خدمات صحی و آموزش و اینکه اگر دولت نتواند فعالیت کند، عواقبی خیلی فراتر از یک بحران بشری خواهد داشت."
از تسلط طالبان بر افغانستان به تاریخ ۱۵ اگست تا اکنون، زنان نتوانسته اند به کارها و دختران به تحصیلات شان برگردند. خدمات اجتماعی نیز متوقف شده و سکتور اقتصاد این کشور از فعالیت باز مانده است.
بعد از چندین اعتراض که به رهبری زنان در افغانستان صورت گرفت و توسط جنگجویان طالبان سرکوب شد، مقامات طالبان، وعده کرده اند که در مورد این رویدادها تحقیق کنند و اعتراضات را ممنوع اعلام کردند.
طالبان یک کابینۀ متشکل از مردان و صرف از اعضای این گروه را اعلام کرده اند، اما تا اکنون هیچ کشور جهان حکومت آنها را به رسمیت نشناخته است.
علی احمد جلالی استاد پوهنتون دفاعی امریکا و سابق وزیر داخلۀ افغانستان می‌گوید: "وقتی که طالبان حکومتی داشتند، فقط سه کشور پاکستان، امارات متحدۀ عرب و عربستان سعودی آنها را به رسمیت شناخته بود. در سالهای آخر حتی عربستان سعودی شناخت خودرا پس گرفت. چون شناختن حکومت‌های رادیکال، به موقعیت سیاسی کشوری که آن را شناخته در جامعۀ جهانی صدمه می‌زند. اگر امروز قطر یا پاکستان حکومت طالبان را به شکلی که است به رسمیت بشناسند، حکومتی رادیکالی که یک ایدلوژی را به زور بالای مردم تحمیل می‌کند، موقعیت آنها در سطح بین‌المللی صدمه خواهد دید."
زمانیکه طالبان از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ میلادی قدرت را در افغانستان در دست داشتند، نسخه سختگیرانه‌ای از قوانین اسلامی را وضع کرده بودند. آنها مردم افغانستان را به ضرب شلاق، قطع اعضای بدن و اعدام عمومی، مجازات کردند.
با آنکه طالبان با به قدرت رسیدن دوباره در افغانستان تلاش کرده اند که اظهارات سازش آمیز ارائه کنند و همچنان گفته اند خواهان روابط نزدیک و دوستانه با جامعۀ جهانی اند، اما آینده برای بسیاری از افغان‌ها مبهم به نظر میرسد.
آیا طالبان به زنان اجازه کار را خواهند داد؟ آیا به دختران اجازه می‌دهند که تحصیل کنند؟ طالبان چگونه با اقلیت‌های قومی و مذهبی رفتار خواهند کرد؟ به گفتۀ فیلیپو گراندی کمشنر عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان(UNHCR)، این سوالات از جملۀ نگرانی هایست که جامعه جهانی دارد.
