شماری از زنان در افغانستان کارزار کتاب خوانی را راه اندازی کرده اند.
"خیابان، اعتراض و قدرت" عنوان کتابی است که شماری از فعالان زن افغانستان برای خواندن آن کارزاری راه اندازی کرده اند.
چند روزی است که آنان در کابل به دلیل موانع در برابر تحصیل دختران و زنان افغان و محرومیت آنان از کار، اعتراض خود را در برابر طالبان آغاز کرده اند.
اکنون می‌گویند، می‌خواهند که با این کارزار به دختران و زنانی که از مکتب‌‌ها، پوهنتون‌ها و کار باز می‌مانند فرصت کتاب خوانی را برابر کنند و آنان را مشغول نگه دارند.
زرفشان شریفی یکی از برگزار کننده‌گان این کارزار به رادیو آزادی گفت: "این کارزار با هدف آسان‌تر کردن کتاب خوانی برای جوانان، به‌ویژه دختران، انجام می‌شود، زیرا مکتب ها و پوهنتون‌ها درحال حاضر تعطیل هستند، تا آن‌ها امیدوارانه به آموزش و خوانش بازگردند و از طریق این کارزار، ما می‌خواهیم به آن‌ها نشان دهیم که قلم بهتر از تفنگ است و با قلم و آموزش به سوی آینده ای بهتر حرکت کنند."
خانم شریفی می‌گوید که زنان و دختران با خواندن این کتاب می‌توانند برای بدست آوردن حقوق خود دست به اعتراض اصولی و مدنی بزنند.
زینب رحیمی یکی از شرکت کنندگان در این کارزار گفت که این کار می تواند از نگرانی هایش کاسته و به آینده امیدوار باشد.
بانو رحیمی می‌گوید: "فرهنگ کتاب خوانی در شرایط کنونی کشور موضوعی مهم و حیاتی است، در شرایطی که همه چیز را از دست داده ایم باید دوباره حرکت کنیم و با مطالعه کتاب روح و روان خود را بازسازی کنیم، انگیزه مثبت و سازنده را دوباره در وجودمان زنده کنیم و با امیدواری زندگی را ادامه دهیم."
این کتاب را رامین کمانگر و شهیر سیرت نوشته اند.
کدام نوشته یا موضوع این کتاب در دسترس رادیو آزادی قرار ندارد، اما دیگر رسانه ها در باره این کتاب نوشته شده اند.
محتوای این کتاب دو بخش است که بخش اول "قدرت و قربانی، اعتراضی که نداریم." که نویسنده آن رامین کمانگر است و بخش دوم آن "اعتراض و اعتراض ما" نوشته شهیر سیرت.
پیشنهادهای هردو نویسنده به جامعه مدنی است که اعتراض های مدنی در برابر بی عدالتی های دولت را پیشنهاد می کند.
اما ربطی با اعتراض های سیاسی ندارد.
متن کتاب باعث می شود خواننده معنای اعتراض را بفهمد، این‌که چرا مردم اعتراض می کنند؟
خواست نویسنده از جامعه مدنی در برابر بی عدالتی حکومت چیست، اعتراض ها چگونه به فروپاشی دولت ها انجامیده است؟
این نوشته وحیده امیری نویسنده در روزنامه هشت صبح در باره این کتاب است.
پیش از این بلال کریمی، معاون سخنگوی طالبان در پاسخ به پرسش رادیو آزادی درباره جلوگیری از اعتراض شماری از زنان از سوی طالبان گفته بود که زنان در اعتراض های خود عقده های شخصی خود را در برابر طالبان مطرح می کنند.
این زنان در حالی دست به تظاهرات و حرکت های مدنی گونه گون برای آغاز دوباره آموزش و اشتغال دختران و زنان می‌زنند که پس از حاکمیت طالبان، نزدیک به ۴۴ روز است که دختران بالای صنف ششم در اکثر ولایت های افغانستان از جمله کابل از فراگیری آموزش در مکتب ها و پوهنتون‌ها محروم شده اند.
همچنین با روی کار آمدن طالبان، اکثر کارمندان مرد دولتی و زنان از کار منع و خانه نشین شده اند.
هرچند در برابر این معضل اعتراض های جهانی نیز وجود دارد و از طالبان خواسته شده است که زمینه بازگشت زنان به تحصیل و کار را فراهم کنند، اما طالبان تازه به رادیو آزادی گفته که در نظر دارند زمینه آموزش دختران را با یک برنامه منظم فراهم کنند.
بلال کریمی، معاون سخنگوی حکومت طالبان به رادیو آزادی گفت که یک برنامه منظم برای بازگشایی پوهنتون‌ها و مکتب ها برای آموزش دختران در مکتب ها و پوهنتون‌ها دارند.
گفتنی است که جامعه جهانی و سازمان ملل متحد، به رسمیت شناختن حکومت طالبان را مشروط به لغو ممنوعیت تحصیل و کار دختران و زنان خوانده است.
