اینجانب مریم احمدی متعلم صنف یازدهم لیسۀ نسوان وحدت ولایت کابل
پروگرام روزانۀ من از این قرار است: صبح زمانی‌که از خواب بیدار می‌شوم از ساعت ۸ الی ۱۰ به کورس آموزش زبان انگلیسی می‌روم.
از کورس که خانه می‌آیم پس از صرف ناشتای صبح بخشی از کار های خانه را انجام می‌دهم تا از خفه‌گی هایم کاسته شود و کار های خانگی کورس را انجام می‌دهم.
پس از صرف طعام چاشت برای ۱ الی ۲ ساعت خبر های داخلی و خارجی به خصوص در مورد حقوق زنان را تعقیب می‌کنم تا از حمایت زنان افغانستان باخبر شوم.
بعد از آن نماز می‌خوانم و پخت‌وپز شب را انجام می‌دهم.
بعضی اوقات خیلی دل‌تنگ می‌شوم. قبلاً در آرایشگاه کار می‌کردم. یک خانم خارجی بنام لیون جانسونِ امریکایی در اسلام‌آباد که خودش هم امریکایی بود، می‌خواست دختران بایسکل‌ران را امریکا دعوت کند.
پس از هفت ماه او ما را جواب داد که نمی‌شود.
ناامید و ناگزیر بعد از پرداخت جریمۀ ویزه که بالایم تحمیل شده بود، فامیلم قرض نمود و برادرم آمد و جریمه را پرداخت و مرا دوباره کابل آورد.
فعلاً در این مورد پروگرام ورزشی ندارم و باز هم همان برنامۀ قبلی آرایش‌گری را همراه خواهرم در خانه تمرین می‌کنم.
