کمیشنری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در گزارش تازه‌اش گفته، افغانان یکی از بزرگترین جمعیت‌های جهان اند که به دلیل درگیری‌ها و نقض حقوق بشر، مناطق و یا هم کشور خود را ترک کردند.
سپوژمی دختر جوانی است که می‌گوید، ۱۱ ماه می‌شود با مشکلات مهاجرت دست و پنجه نرم می‌کند.
او پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان، به امید رسیدن به آیندۀ بهتر راهی کشور پاکستان شده است.
سپوژمی: در پاکستان در شرایط بسیار بد به سر می‌برم
سپوژمی به رادیو آزادی می‌گوید، در پاکستان نیز امید چندانی به داشتن زنده‌گی خوش برایش نمانده است: "آمدم به پاکستان به منظور این‌که بتوانم به یک کشور امن پناهنده شوم تا بتوانم در آن کشور به درس و تحصیلاتم ادامه بدهم، وظیفه ام را ادامه بدهم و همچنان بتوانم به خانواده ام کمک کنم ولی متاسفانه شرایط زندگی‌ام در پاکستان بسیار بد است در شرایط دشوار بسر می‌برم، در مدت ۱۱ ماهی که به پاکستان آمدم به هر کشوری که درخواست پناهندگی دادم متاسفانه درخواستم قبول نشده."
از سوی دیگر علی رضا، یکی دیگر از شهروندان افغانستان که به گفتۀ خودش به دلیل مشکلات امنیتی در جنوری ۲۰۲۲ به ایران رفته از مشکلاتش در این کشور می‌گوید: "فعلاً در ایران با مشکلات زیادی روبرو هستیم مثلی که هزاران مهاجر دیگری که در ایران مشکلات متعددی دارند، مثلاً نبود قوانین مشخص برای مهاجرین بخصوص مهاجرین افغان، نبود مصونیت کاری برای مهاجرین افغان است، برخورد نامناسب پولیس ایران است که احتمال دارد هر لحظه دستگیر ما کند و به افغانستان رد مرز کند."
سپوژمی و علی رضا نمونۀ صدها افغان اند که به امید زنده ماندن و داشتن زندگی بهتر خانه و کاشانۀ شان را ترک کرده و راه مهاجرت را در پیش گرفتند.
گزارشی که کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (یو ان ایچ سی آر) روز دوشنبه نشر کرده افغانان را یکی از جمعیت‌های بزرگ جهان خوانده که مجبور به ترک محل زندگی خود شدند.
این گزارش گفته که پیشینۀ مهاجرت افغانان به دلیل درگیری‌ها و نقض حقوق بشر به سال ۱۹۷۹ بر می‌گردد.
در این گزارش (یو ان ایچ سی آر) همچنان آمده که ۲.۳ میلیون افغان در کشورهای منطقه به عنوان پناهنده ثبت نام کردند که بیشتر آنان در ایران و پاکستان اند.
بر بنیاد این گزارش، ۱۸۰،۰۰۰ افغان از آغاز سال ۲۰۲۱ در منطقه درخواست پناهندگی داده اند.
این گزارش (یو ان ایچ سی آر) می‌افزاید که ۳.۵ میلیون افغان دیگر به دلیل درگیری‌های داخلی آواره شدند که از این میان بیش از ۸۰۰،۰۰۰ تن‌شان از جنوری سال ۲۰۲۱ به این سو بیجا شده اند و دلیل بیجا شدن بیشتر آنان درگیری‌های بین ماه‌های می و آگست ۲۰۲۱ بوده است.
در بخش دیگر این گزارش همچنان وضعیت زنان و دختران در افغانستان نگران کننده خوانده شده است.
حکومت طالبان در یک سال گذشته محدودیت‌های زیادی بر زنان وضع کرده اند که بسته شدن مکتب‌ها به روی دختران بالاتر از صنف ششم، خانه‌نشین شدن بیشتر کارمندان زن اداره‌های دولتی، اجباری شدن حجاب و نداشتن اجازۀ سفر فاصله دور بدون محرم شرعی از جمله موارد این محدودیت‌ها اند.
رادیو آزادی خواست دیدگاه حکومت طالبان را در مورد این گزارش بگیرد، اما ذبیح الله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان و مطلب حقانی، سخنگوی وزارت مهاجرین و عودت کنندگان طالبان تا زمان نشر این گزارش به پرسش‌های رادیو آزادی پاسخ ندادند.
در ماه جوزای امسال هم معاون کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان گفته بود، با سفیر امریکا در مورد راه‌های حل مشکلات پناهجویان افغان و تقویت همکاری جامعۀ جهانی برای رسیدگی به وضعیت آنها صحبت کرده است.
