با اخراج مهاجران افغان از ایران تجمع معتادان مواد مخدر در ولایت نیمروز بیشتر شده است.
این روزها کوچه‌ها و پس کوچه‌های ولایت نیمروز شاهد حضور صدها معتادی است که از ایران به افغانستان رد مرز شده و در روی کوچه‌ها و کنار جاده از مواد مخدر استفاده می‌کنند.
فرهاد یکی از این صدها معتادی است که در ایران معتاد شد و به نیمروز رد مرز شده است.
فرهاد می‌گوید که این شش ماه را در ویرانه‌ها و در ترس و حراس از نظامیان حکومت طالبان سپری کرده، زیرا هر باری که این نظامیان وی را دستگیر کرده، شکنجه شده است.
" فرهاد استم از ولایت سمنگان یک تن از معتادان مواد مخدر، زمانی معتاد شدم که به ایران رفتم، دوباره از ایران رد مرز شدم و آمدم به نیمروز، راه و چاره‌ای ندارم و خانواده هم من را قبول نمی‌کند. در این حکومت طالبان هم چند بار ما را از روی سرک‌ها جمع کردند و به شفاخانه‌ها بردند، در آنجا آب و غذا نمی‌دادند و شکنجه هم می‌کردند، حال هم جای مشخص نداریم، روی سرک‌ها می‌خوابیم."
محمد کریم نیز که حدود سه ماه پیش از ایران به نیمروز رد مرز شده، با سرنوشت مشابه روبرو است.
وی می‌گوید که با جمع‌آوری و فروش پلاستیک از روی جاده‌ها روزانه ۵۰ تا ۱۰۰ افغانی به دست می آورد و با آن مواد مخدر می خرد، اما توان مالی آن را ندارد که یا به ایران برود و یاهم نزد خانواده اش به کابل بر گردد.
باشنده‌گان نیمروز شکایت دارند که معتادانِ اکثریت ولایت‌ها با رد مرز شدن از ایران به مناطق اصلی شان بر نمی گردند
" من محمد کریم استم، مدت زیادی در ایران بودم، رد مرز شدم و آمدم به نیمروز، فعلاً در کوچه‌های نیمروز بی سرنوشت می گردم، خانواده ام در کابل است و حال نه پیسه است که طرف ایران بروم، نه طرف کابل برگشت کرده می‌توانم، بی سرنوشت در نیمروز ماندیم."
باشنده‌گان نیمروز شکایت دارند که معتادانِ اکثریت ولایت‌ها با رد مرز شدن از ایران به مناطق اصلی شان بر نمی گردند، زیرا در نیمروز دسترسی به مواد مخدر آسان است.
آنان می‌گویند که حضور این معتادان مشکلات جدی اجتماعی را به بار آورده و جوانان بیکار در نیمروز نیز به صف آنان پیوسته و معتاد می‌شوند.
هرچند مسوولان محلی حکومت طالبان ادعا دارند که در ماه‌های اخیر هزاران معتاد را با نگهداری در زندان به ترک اعتیاد وادار ساخته اند، اما مسوولان کلینیک‌های ترک اعتیاد در نیمروز می‌گویند که امکانات کافی برای تداوی معیاری این همه معتادان وجود ندارد.
سید خلیل کاظمی مسوول کلینیک‌های ترک اعتیاد در نیمروز به رادیو آزادی گفت، هرچند آنان با امکانات اندک مراکز ترک اعتیاد را فعال نگهداشته اند، اما معاش کارمندان شان پرداخته نمی‌شود.
" شفاخانه مردانه ما ظرفیت (۵۰) مریض را دارد، شفاخانه زنان (۲۰) مریض و کلینیک سراپا هم به‌گونه دوره‌ای قریه به قریه و مناطق را می‌گردد و در آنجا معتادان را تداوی می‌کند. در شرایطی که همکاران ما قرار دارند، معاش ندارند، شش ماه شده که معاش نگرفته اند، قرارداد و تشکیل، هیچ چیزی هنوز ندارند، ولی کار اضافی هم کرده اند."
شکایت‌ها از تجمع معتادان مواد مخدر در نیمروز در حالی است که به تازه‌گی باشنده‌گان برخی مناطق در کابل و هرات نیز از حکومت طالبان انتقاد کرده و گفته اند، هزاران معتادی که به بهانه ترک اعتیاد جمع‌آوری و به زندان انداخته شده بودند، دوباره در یک محل رها و به استفاده از مواد مخدر رو اورده اند.
برای شنیدن فایل صوتی این گزارش روی لینک زیر کلیک کنید:
