از پل سوخته تا پل خوشبختی، پلی که سال‌های متمادی زندگی هزاران جوان، کودک و کهن سال هم از زن و مرد در زیر آن قربانی مواد مخدر شده بود.
این پل لانهٔ امنی برای معتادان بی‌سرپناه در کابل بود.
این پل که دود ناشی از انواع مختلف مواد مخدر به آن یک منظرهٔ سیاه و اندوه بخشیده بود، اکنون به مکان بهتری مبدل شده است.
به تازگی ریاست شاروالی کابل تحت کنترل حکومت طالبان در یک اقدام صدها متعاد را از زیر این پل جمع‌آوری و به گفتۀ مسئولان این اداره به شفاخانه‌های تداوی معتادان منتقل کرده است.
نعمت‌الله بارکزی، سخنگوی شاروالی کابل در کنترل طالبان به رادیو آزادی گفت که اکنون نام پل سوخته به پل خوشبختی تغییر کرده است:
"شاروالی کابل، با یک پلان مشخص که در آن با یک پلان مشخص که آن ادارات مختلف حکومت به شمول وزارت داخله، به نمایندگی‌آن قومندانی امنیه کابل، وزارت صحت عامه که به نمایندگی آن شفاخانهٔ معتادین، شامل بودند ساحهٔ پل سوخته را که در حدود ۲۰ سال مکان برای کسانی بود که مواد مخدر استفاده می‌کرد و یا به فروش می‌رساند، معتادان از آن به شفاخانهٔ معتادان منتقل شد، و به شاروالی کابل سپرده شد و شاورالی کابل یک پلان مشخص را برای بازسازی آن روی دست گرفت."
بازسازی پل سوخته و جمع آوری معتادان توجهٔ بیشتر از شهروندان کابل را به خود جلب کرده و برخی از آنان با پخش تصاویر جدید از این پل در شبکه‌های اجتماعی، از این کار استقبال کرده‌اند.
مسعود، یک تن از آنان به رادیو آزادی گفت:
"پل سوخته جای بود بسیار متعفن و بد‌بو که هزاران جوان با خاک یکسان شده با مرگ تدریجی زیر آن زندگی می‌کردند، اینکه حکومت جدید این مکان را اعمار کرده و نام آنرا پل خوشبختی گذاشته از دیدگاه من خوب است، اما امیدوارام کارهای بیشتری را از جمله تأمین امنیت در نظر بگیرند و محدودیت‌های شان را بالای دختران و زنان بردارند."
با این حال عصر روز یکشنبه یک کمپاین کتاب‌خوانی نیز از سوی ریاست شاروالی کابل به همکاری انتشارات سیرت روی این پل برگزار شد که ده‌ها تن برای مطالعهٔ کتاب‌های مختلف در آن اشتراک کردند.
در تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی شمار از دختران هم در حال کتاب‌خوانی دیده می‌شوند.
جلال امرخیل، شاعر و نویسنده با نشر تصویر زنان در حال کتاب‌خوانی در صفحهٔ توییترش گفته است که طالبان محدودیت‌های شدیدی را بر زنان وضع کرده اند، اما بخاطر تبلیغات‌شان به زنان اجازۀ حضور در این کمپاین را داده اند.
در حالی که حکومت طالبان مکتب‌های بالاتر از صنف ششم را به روی دختران بستند و زنان و دختران را نیز از تحصیل محروم کرده اند.
در همین حال آگاهان بخش مبارزه با مواد مخدر می‌گویند، بازسازی این پل تنها ارزش سمبولیک دارد و برای از بین بردن اعتیاد نیاز به تداوی مسلکی معتادان در شفاخانه‌ها است.
داکتر ارشاد منصور، یکی از این آگاهان به رادیو آزادی گفت:
"بازسازی این ساحه ارزش سمبولیک دارد، در ۲۰ سال گذشته این یک تصویر بسیار بد بود، اما برای اینکه این مشکل به گونهٔ اساسی حل شود، نیاز است که امکانات تداوی فراهم شود، برای تداوی ظرفیت‌ها ایجاد شود، افراد مسلکی استخدام شود، زیرا کسانی که در این بخش کار می‌کردند، اکثریت کارشان را از دست داده‌اند، در این شرایط هیچ نوع امیدواری دیده نمی‌شود که این مشکل حل شود."
پیش از این شماری از معتادان در حین تداوی در صحبت با رادیو آزادی گفته‌اند، تا زمانی که دسترسی آسان و ارزان به مواد مخدر داشته باشند، ترک آن برایشان کار دشوار است.
رادیو آزادی خواست در این مورد دیدگاه وزارت داخله و وزارت صحت عامهٔ حکومت طالبان را داشته باشد، اما پاسخی دریافت نکرد.
مواد مخدر بلایی که دامن‌گیر انسانهای زیادی شده و زندگی آن‌ها را با درد و اندوه گره زده است.
نستوه نادری که زمانی از چهره‌های رسانه‌ای مطرح در افغانستان بود، به گفتۀ خودش ناخواسته قربانی مواد مخدر نوع کرستال شد.
آقای نادری در کتابی که زیر نام "پل سوخته آخر دنیا" نوشته است: "شب‌‌ها و روزهایی که در زیر پل سوخته سپری کرده، خونین‌ترین روز و شب‌هایش بود و روزانه ده‌ها جنازه از زیر پل سوخته برداشته می‌شد.
او نوشته است، از زیر پل به انسانهای بالای آن می‌دید که به زندگی عادی‌شان ادامه می‌دهد و با دیدن منظرۀ عبور مادر و پسر از جلو چشمانش، او احساس کرد که آب‌های تمام اقیانوس‌های دنیا از چشمان او جاری می‌شود.
نستوه نادری در این کتاب به خاطرات هفت سالهٔ معتاد بودن و خرید فروش مواد مخدر اشاره کرده است.
به اساس آخرین سروی که در سال ۲۰۱۵ از سوی ادارهٔ مبارزه با مواد مخدر سازمان ملل متحد انجام شده بود، نزدیک به سه میلیون معتاد مواد مخدر به گونهٔ مستقیم و غیرمستقیم در سراسر افغانستان وجود دارد که در آن زنان و کودکان نیز شامل اند.
