کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهجویان خواهان کمک های تازه جامعه جهانی شده تا با بیش از پنج میلیون و ۲۰۰ هزار تن از پناهجویان افغانستان کمک کند.
این برنامه بیشتر پناهجویانی را تحت پوشش قرار می دهد که در پنج کشور همسایه افغانستان بسر می برند.
شبیا منتو Shabia Mantoo سخنگوی کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهنده گان در نشستی خبری در ژنیو گفت، از اینکه افغانستان با بزرگترین و بدترین بحران بشری در جهان روبرو است، شهروندان اینکشور خواهان حمایت بیشتر از سوی جامعه جهانی استند.
" برنامه منطقه یی برای رسیده گی به افغانستان در سال ۲۰۲۳ در خواست کمک برای ۶۱۳ میلیون دالر را دارد تا افغان های را که در ۵ کشور همسایه، ایران، پاکستان، تاجیکستان، ترکمنستان و اوزبکستان زنده گی می کنند، تحت پوشش قرار دهد. بسیاری از این پناهجویان برای چندین دهه در کشور های منطقه زنده گی کرده اند."
در گزارش کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهنده گان آمده که پنج کشور همسایۀ افغانستان در حال حاضر میزبان ۸.۲ میلیون پناهجوی افغان استند. تنها چیزی بیشتر از دو میلیون تن از این پناهجویان دارنده اسناد قانونی عنوان شده اند.
سازمان ملل متحد: بیش از ۷۰ در صد از پناهجویان افغان در کشور های همسایه، زنان و کودکان استند.
به گفته سازمان ملل متحد، بیش از ۷۰ در صد از پناهجویان افغان در کشور های همسایه، زنان و کودکان استند.
سازمان ملل متحد در سال ۲۰۲۲ نیز خواهان کمک ۶۲۳ میلیون دالری برای رسیده گی به پناهجویان افغان در کشور های همسایه شده بود اما اکنون می گوید که تنها ۵۲ در صد از پول درخواست شده را در یافت کرد.
در خواست برای کمک به پناهجویان افغان در کشور های همسایه افغانستان در حالی صورت می گیرد که دیدبان جهانی حقوق بشر، امارات متحده عربی را به آنچه توقیف کردن نزدیک به ۲۷۰۰ پناهجوی افغان می داند، متهم کرده است.
این نهاد گفته که افغان ها واجد شرایط اسکان مجدد در سایر کشور ها شناخته نشده اند و در ۱۵ ماه گذشته در بازداشت بسر برده اند.
این افغان ها، شامل پناهجویانی می شوند که با حاکمیت دو باره طالبان در افغانستان، توسط طیاره های نظامی به امارات متحده عربی منتقل شدند و اکنون در بی سرنوشتی بسر می برند.
ایالات متحده می گوید که حدود ۱۲۴ هزار تن را در جریان ماموریت انتقال در دو هفته اخیر ماه اگست سال ۲۰۲۱ از میدان هوایی کابل به امریکا و سایر کشور ها منتقل کرده.
اما بسیاری از آنهائیکه با نیرو های امریکایی و سایر کشور های متحدش در افغانستان کار کرده بودند، اکنون در داخل افغانستان و یا هم کشور های همسایه و منطقه در بی سرنوشتی قرار دارند و ظاهراً روند پذیرش آنها در سایر کشور ها نتیجه نداده است.
