غلام محمد محمدی یکی از تاریخ نویسان و فعالان فرهنگی و اجتماعی افغانستان به روز شنبه به عمر ۶۹ سالگی در کابل درگذشت.
صابر گلزار کنکوئی برادرزادۀ آقای محمدی با فرستادن یک پیام کوتاه صوتی خبر مرگ او را به رادیو آزادی تأیید کرد.
عبداللطیف اصالت، یکی از بستگان این تاریخ نگار به رادیو آزادی گفت:
"در دهۀ هفتاد بر اثر راکتی که اصابت کرده بود استاد زخمی شد، چندین بار عمل جراحی انجام داد و در اواخر عمرش به مریضی مزمن سرطان سر دچار بود و دست و پنجه نرم می‌کرد اما باز هم مبارزۀ خود را توقف ننموده و قلمش بر دستش بود و همیشه می‌نوشت و واکاوی بر تاریخ افغانستان می‌نمود".
غلام محمد محمدی زادۀ روستای کنکوی آبدرۀ ولسوالی عنابه ولایت پنجشیر بود و به گفته بستگانش، جازۀ او یکشنبه در منطقۀ ۳۱۵ خیرخانۀ شعر کابل به خاک سپرده شد.
بستگان غلام محمد محمدی می‌گویند که از او نزدیک به ۳۰ اثر بجا مانده که ۱۵ اثرش چاپ شده و ۱۵ اثر دیگرش هنوز چاپ نشده اند.
سیاست روسیۀ تزاری در افغانستان، بررسی تاریخی مرز دیورند، چرا پاکستان در امور داخلی افغانستان مداخله می‌کند، آیینۀ نوروز (نوروز چیست و چرا آن را جشن می‌گیرند) و شکوه و پهنۀ زبان پارسی از جمله آثار چاپ شدۀ غلام محمد محمدی به شمار می‌روند.
غلام محمد محمدی افزون بر اینکه در مکتب و پوهنتون به عنوان معلم و استاد ایفای وظیفه کرده است، به عنوان مدیر هفته‌نامۀ آرمان مردم و همچنان با برخی هفته‌نامه‌ها و مجله‌های دیگر کار کرده است.
صابر گلزار کنکوئی، برادرزادۀ این تاریخ‌نگار همچنان تأکید کرد، برخی از آثار دیگر استاد محمدی به زودی چاپ خواهد شد.
