شماری از زنان زراعت پیشه و فارمدار: برنامه های حمایتی محدود شده اند

لیلا علیزاده یکی از بانوان بی‌بضاعت در ولایت بلخ است که می‌گوید، ریاست زراعت بلخ در نظام پیشین جمهوریت با ایجاد گلخانۀ کوچک فرصت کاری را برای او فراهم کرده بود تا از این طریق سطح اقتصاد خود و خانواده‌اش را بالا ببرد.

لیلا به رادیوآزادی گفت، پس از سقوط نظام جمهوریت کار و بار او و خانم‌های دیگر در این بخش کمرنگ شده و برنامۀ حمایتی حکومت طالبان هم محدود شده است:
"من نخست وظیفۀ استادی داشتم اما به دلیل مشکلات اقتصادی که داشتم نتوانستم تدریس کنم و به کار باغچه‌های خانگی رو آوردم، آن زمان من یک درخواستی دادم در ریاست زراعت ولایت بلخ که برنامۀ باغچه خانگی را برای ما تطبیق کردند و من کار را یاد گرفتم اما حالا کمک‌ها محدود شده است اکثرخانم‌ها اقتصادشان پائین شده است و حالا خرچ خود را پوره کرده نمی‌توانند."

او افزود که در نظام جمهوریت با شرکت در سیمینارها و برنامه‌های آموزشی مشترک با مردان از تجارب آنها استفاده کرده و کار و بارش را رونق می‌داد، اما به گفتۀ او، حالا طالبان اجازۀ این کار را هم به زنان نمی‌دهند.

سویتا، یکی از زنان بی‌سرپرست در ولایت کاپیسا هم می‌گوید که به همکاری ریاست زراعت این ولایت در حکومت جمهوریت کارش را در بخش پرورش مرغ آغاز کرده بود.

او به رادیوآزادی گفت، اما حالا حکومت طالبان هیچ کمکی به آنان نمی‌کند:
"پیش از این که حکومت گذشته سقوط کند ریاست زراعت به همکاری موسسۀ ریلیف انترنشنل برای ما در بخش دادن مرغ، مواد غذایی برای مرغ‌ها و راه اندازی تریننگ‌ها کمک می‌کرد، اما طالبان هیچ همکاری با خانم‌ها ندارد و این حکومت اصلاً در فکر ما نیست."

اما مسئولان وزارت زراعت و مالداری حکومت طالبان می‌گویند، برنامه‌ای که به هدف بلندبردن سطح اقتصاد زنان بی‌بضاعت و بی‌سرپرست روی دست گرفته شده بود، هنوز هم با همکاری برخی موسسه‌های خارجی ادامه دارد.

مستعین عمری، سخنگوی این وزارت به رادیو آزادی گفت:
"برای زن‌هایی که بی‌بضاعت و یا بی‌سرپرست در خانه‌ها هستند، این برنامه‌ها هنوز هم جریان دارد و به وقت رسیدگی می‌شود که از جمله باغچه‌های خانگی، تخم سمارق، توزیع مرغ‌های خانگی، گاوها و بزها برای خانواده‌هایی توزیع می‌شود که در مناطق دور دست زندگی می‌کنند که قبلاً دسترسی به آنجا وجود نداشت حالا در آنجا نیز گسترش پیدا کرده است."

برنامۀ کمک به زنان بی‌بضاعت و بی‌سرپرست در ولایت‌های افغانستان از سوی وزارت زراعت، آبیاری و مالداری و با همکاری موسسه‌های خارجی در زمان نظام جمهوریت راه اندازی شده بود.

این برنامه بیشتر شامل ایجاد فارم‌های مرغداری و مالداری و گلخانه‌ها در مناطق روستایی می‌شد.

انتقاد زنان بی‌بضاعت و بی‌سرپرست از عدم حمایت حکومت طالبان از آنان در حالی صورت می‌گیرد که حکومت طالبان زنان و دختران را از کار در بیشتر اداره‌های دولتی و تمام اداره‌های غیردولتی و از آموزش بالاتر از صنف ششم و تحصیل در پوهنتون‌ها منع کرده است.