ذاکره: وقتی شغلی مورد نظرم را بدست نیاوردم خواستم خودم کارفرما باشم

ذاکره امیری رئیس شرکت خدمات زراعتی و مالداری "بورگوج" می‌گوید که شرکتش در بخش عسل و میوه خشک فعالیت‌ می‌کند.

ذاکره امیری در سال ۱۳۷۹ در کابل به دنیا آمده است. او که فارغ رشتۀ روانشناسی از پوهنتون تعلیم و تربیۀ کابل است، می‌گوید که تجارت را با دو انگیزه آغاز کرده است:
"زمانیکه کودک بودم تجارت را فکر می‌کردم که سفر به کشورهای مختلف است و انگیزۀ دوم شاید این باشد که از سرگردانی تا کارآفرینی باشد، وقتی نتوانستم در جایی که می‌خواستم شامل وظیفه شوم و شغلی را که می‌خواستم بدست آورده نتوانستم همی انگیزه باعث شد که مه خودم کار آفرین باشم."

وی که حالا مصروف کار و بار فروش میوۀ خشک و عسل است، می‌گوید، کارش را دوست دارد و در پهلوی این که برای خود کار می‌کند برای دیگران نیز زمینۀ کار را فراهم کرده است.

ذاکره امیری می‌افزاید که در دورۀ جمهوریت با یک انگیزۀ بالا کار می‌کرد و درآمدش هم نسبت به امروز بیشتر بود.

او از دشواری امروزش قصه می‌کند:
"وضعیت امروز زندگی‌ام احساس می‌کنم که در سه حالت قرار دارد، از لحاظ روانی در تعارض قرار دارم که آیا می‌توانم این تجارت خود را ادامه بدهم یانه و همچنین از نگاه اقتصادی فروش محصولات‌ام کمتر شده چون قبلاً می‌توانستم که با جاهای زیادی قرارداد داشته باشم و وضعیت زندگی هم فعلاً برایم قناعت بخش نیست."

بانو امیری می‌گوید، با وجود تمام مشکلاتی که امروزه دارد، هنوز هم امیدوار است و تلاش می‌کند که تجارتش را رنگ و رونق بیشتر بدهد.

وی به این باور است که زن می‌تواند در کنار نگهداری از فرزندانش در همه بخش‌های زندگی فعال باشد و از زنان دیگر می‌خواهد که ناامید نباشند و دست از رویاهای‌شان نکشند:
"هیچ وقت دست از رویاهای‌شان نکشند و رویاهای‌ شان را دست کم نگیرند و برای توانمندسازی و خودکفایی‌شان گروه‌های کاری تشکیل بدهند و مشوره کنند با کسانی که تجربۀ بیشتر دارند و یک کار و باری از خود بسازند."

او می‌گوید که عسل و میوۀ خشک را از ولایت‌های مختلف افغانستان خریداری می‌کنند و پس از بسته‌بندی به بازار عرضه می‌کنند.