ندامحمد ندیم، سرپرست وزارت تحصیلات عالی حکومت طالبان به روز یک‌شنبه در نشستی در ولایت بلخ گفته است، هیئت‌هایی برای دعوت استادانی که در بیرون از افغانستان بسر می‌برند، به کشورهای مختلف فرستاده شده اند.
اما او نگفته است که این هیئت‌ها را به کدام کشورها فرستاده‌اند.
این اظهارات ندامحمد ندیم، واکنش‌های برخی استادان پوهنتون را که پس از حاکمیت طالبان افغانستان را ترک کردند، برانگیخته است.
سمیع راسخ، یکی از این استادان به رادیو آزادی می‌گوید، تا زمانی که حق آزادی بیان برای استادن داده نشود، بر نخواهد گشت:
"استادی در پوهنتون تنها معاش و دعوت مهم نیست، آنچه که مهم است، استقلالیت، انتقاد و آزادی بیان مهم است که در چنین حکومت ما این حق را نداریم، استادانی که به کشورهای پیشرفته رفتهاند به هیچ وجه برنخواهند گشت، اما استادانی که در بی‌سرنوشتی در ایران و پاکستان قرار دارند، شاید از ناچاری این دعوت را قبول کنند."
در همین حال عبیدالله وردک، استاد پیشین پوهنتون کابل در بخش ریاضیات که پس از حاکمیت طالبان از کارش استعفا داد و به بیرون از کشور رفت، به رادیو آزادی می‌گوید، حکومت طالبان ابتدا دروازه‌های پوهنتون را به روی دختران باز کند و بعد از استادان برای تدریس به افغانستان دعوت کند. او افزود:
"از استادان خواسته نشود که مثل ماشین در صنف خود حضور داشته باشد بس، هر معیاری که در قوانین بین‌المللی برای تحصیلات عالی معیاری وضع شده، از آن باید پیروی بکنیم، در قدم اول استادان می‌خواهند ببینند که در عمل چیزی وجود دارد یا خیر؟، در قدم اول ما خواستار این هستیم که دروازه‌های پوهنتون دوباره به روی دختران باز شود."
ندا محمد ندیم، سرپرست وزیر تحصیلات عالی حکومت در حالی از فرستادن هیئت به کشورهای مختلف به منظور دعوت از استادان افغان خبر داده است که برخی از استادان به رادیو آزادی ادعا کردند که از سوی وزارت تحصیلات عالی حکومت به پوهنتون‌های که آنها تدریس می‌کردند، دستور داده شده تا آنها منفک و به جایشان اعضای حکومت طالبان گماشته شوند.
نور‌الله شاد، استاد بخش ادبیات پشتو در پوهنتون شیخ زاهد که اکنون در خارج از افغانستان بسر می‌برد، به رادیو آزادی گفت:
"من تا جایی که از دوسیۀ خود خبر دارم، از وزارت به پوهنتون گفته شده که این را عاجل منفک کنید، از یک طرف گفته می‌شود که من منفک شوم و از طرف دیگر از من دعوت می‌شود؟ اگر استاد بیاید چه تضمین وجود دارد که کسی دوبارهٔ زندانی نمی‌شود، حقوق انسانی من حفظ خواهد بود، حیثیت من حفظ می‌شود، تنها مسأله این نیست که جان استاد در خطر باشد، آیندهٔ کودکان نیز در خطر است این مسأله فردی استاد نیست بلکهٔ مسألهٔ بزرگ است."
این درحالیست که ندا محمد ندیم پیش از این نیز ادعا کرده بود که برخی از استادان پوهنتون که کشور را ترک کرده بودند، دوباره به افغانستان برگشته‌اند.
اما شماری از استادان دلیل برگشت‌شان به افغانستان را مشکلات اقتصادی و نداشتن اسناد قانونی بود و باش در کشورهای دیگر از جمله کشورهای همسایه خوانده بودند.
پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان و محدودیت‌های آنها بر پوهنتون‌ها به ویژه تحصیل دختران، برخی از استادان پوهنتون‌ها استعفا داده و یا هم افغانستان را ترک کردند.
این درحالیست که پیش از این برخی از استادان پوهنتون از جمله اسماعیل مشعل و رسول پارسی، بخاطر انتقاد از حکومت طالبان مبنی بر محدودیت‌هایشان بر تحصیل و کار زنان و دختران افغان از سوی طالبان زندانی شدند.
هرچند اسماعیل مشعل دوباره رها شد، اما رسول پارسی استاده پیشین پوهنتون هرات هنوز در بند طالبان قرار دارد.
با این حال سازمان حقوق بشری "فریدم نو" نیز اخیراً خواهان رهایی رسول پارسی، این استاد پیشین پوهنتون از بند طالبان شده است، اما هیچ خبری از سرنوشت او نیست.
