گروه کاری شمولیت معلولیت (دی آی دبلیو جی) در گزارشی که روز یکشنبه در یکی از وب‌سایت های ملل متحد نشر شده، گفته که افراد دارای معلولیت از افراد آسیب پذیر و منزوی در جامعه هستند و باید در صدر دریافت کنندگان کمک‌های بشردوستانه و توسعه‌ای قرار بگیرند.
این سازمان گفته است، سروی آسیا فوندیشن در سال ۲۰۱۹ در افغانستان نشان داده است که ۱۳،۹ درصد مردم این کشور دارای معلولیت شدید هستند.
در گزارش گروه کاری شمولیت معلولیت آمده است، به علت عدم آگاهی و محدود بودن کمک‌های ویژهٔ معلولیت در افغانستان، اکثر افراد دارای معلولیت نمی‌توانند به این خدمات دسترسی داشته باشند که تاثیر منفی بر رفاه اجتماعی در زندگی آن‌ها داشته است.
این سازمان گفته که به منظور دسترسی افراد دارای معلولیت به خدمات ویژه، نقشه برداری از خدمات معلولیت را آغاز کرده است که هدف از آن هماهنگی بین فعالان بخش معلولیت و افزایش دسترسی به خدمات افراد معلول است.
گزارش می‌افزاید، این نقشه‌برداری می‌تواند به فعالان بشردوستانه که کمک‌های بشردوستانه را ارائه می‌کنند و سایر ذینفعان کمک کند تا افراد دارای معلولیت را به خدمات مناسب در یک ولایت خاص راجع سازند.
اما شماری از افراد دارای معلولیت در افغانستان از عدم دریافت کمک‌های بشردوستانه و حتا معاش سالانه‌شان شکایت دارند.
حمیدالله، باشندهٔ ولایت فاریاب که دو دست و یک پای‌اش را در نتیجهٔ برق گرفتگی از دست داده، می‌گوید، دوسال پیش نیز یک پایش که سالم بود در اثر برخورد مرمی داشکه زخمی شد و به گفتهٔ داکتران این پایش نیز باید به علت مکروبی شدن قطع شود.
او به رادیو آزادی می‌گوید، تا به حال هیچ نهاد کمک کننده با او کمک نکرده است:
"تا فعلاً کسی برای ما کمک نکرده، توان مالی ندارم و کسی نیست کمکی بکند، مه خودم در مزار، شبرغان و تخار گدایی می‌کنم از همان گدایی نفقهٔ خود را به پیش می‌برم، دست ما را بگیرند، یک کمک کنند تا من یک دکان چیزی داشته باشم با همان مصروف باشم و دیگر گدایی نکنم."
غلام رسول رنجبر، یکی از افراد دارای معلولیت در ولایت تخار هم از عدم پرداخت معاش‌اش شکایت می‌کند.
او به رادیو آزادی گفت:
"چرا معاش معلولین را نمی‌دهند، چطور حکومت اسلامی است، باید حق معلولین و متقاعدین را بدهند، دیگر مصارف را کم کنند، این‌ها خود را حکومت اسلامی می‌گویند، حکومت اسلامی که از ملت خود خبر نداشته باشد، باید معاش متقاعدین و معلولین را بدهند."
خان ولی‌زاده که از ولایت لوگر به رادیو آزادی می‌گوید، در دوسال گذشته ضمن عدم دریافت معاشش، به کمک‌های بشری نیز دسترسی نداشته است:
"جا ندارد که ما از مشکلات خود بگویم، یک معاش معیوبین داشتیم، آن را نیز طالبان سر ما بند کردند، در کوچه و همسایه و فامیل در حالت گرسنگی و فقیری است، کی خبر است از خانه و جای کسی، خدا کند همان معاش معیوبین ما را حواله کنند."
بر اساس پالیسی وزارت امور شهدا و معلولین حکومت طالبان، حقوق ماهانه هر معلول ملکی سه هزار افغانی و هر معلول نظامی پنج هزار افغانی تعیین شده است که هر شش ماه یکبار و یا سالانه پرداخت می‌شود.
سخنگویان حکومت طالبان به پرسش‌ها در این باره پاسخ ندادند.
اما چندی پیش، عبدالحکیم حقانی، معین وزارت شهدا و معلولین حکومت طالبان در برنامه‌ای زیر نام "حساب‌دهی دولت به ملت" گفت که آن‌ها در یک سال گذشته به وارثین شهدا، معلولین، بیوه‌ها، یتیمان و افراد بی‌بضاعت تسهیلات لازم را فراهم کرده اند.
او شمار معلولان افغانستان را حدود ۱۸۰ هزار تن اعلام کرد.
با این حال دفتر هماهنگ‌کنندهٔ امور بشردوستانۀ سازمان ملل متحد (اوچا) برای افغانستان در پایان ماه ثور سال روان اعلام کرد که در سال ۲۰۲۳، تعداد افراد دارای معلولیت در افغانستان به دو میلیون و چهارصد هزار نفر می‌رسد.
اوچا ابراز نگرانی کرده بود که بحران بشری در افغانستان بر افراد معلول این کشور تأثیر زیادی خواهد گذاشت.
