اعضای پارلمان اروپا میگویند که محدودیت ها دربرابر زنان و دختران از سوی طالبان قابل محکومیت است و باید بر طرف شود.
آنان در قطعنامه شان تاکید میکنند که اتحادیه اروپایی و کشورهای عضو باید برای مدافعین حقوق بشری به ویژه برنامه های کمک و محافظت را تمویل کرده و حمایت شان را از جامعه مدنی افغان سریع سازند.
ایوین اینسر عضو پارلمان اروپا میگوید که هیئتی به رهبری ملل متحد باید از این محدودیت ها و خشونت های گزارش شده٬ باز جویی کند.:
"بیش ازدوسال میشود که افغان ها ظلم و ستم را متقبل شده اند، به خصوص در برابر زنان و دختران ، مخالفین سیاسی وهر آن کسی که جرائت کند از دیموکراسی، حاکمیت قانون و حقوق بشری یاد کند، در آنجا به گونه آشکار تبعیض جریان دارد، ما بخاطر زنان ایران صدا بلند کردیم نیاز است که برای زنان افغان هم شعار زن، زندگی و آزادی را بلند کنیم "
درنشست برعلاوه محدودیت های روبه افزایش طالبان دربرابر زنان که منع زنان از کار و آموزش نمونه بزرگ آن است ، به همین گونه در کل درمورد مصونیت آزادی بیان و دیگر مساییل حقوق بشری بحث شد. شان کیلی عضو پارلمان اروپا میگوید :
"ما درمورد مصئونیت افغان ها به شدت نگران هستیم ، بدون شک که طالبان ازحقوق بشری به شدت تخطی میکنند ، بر خبرنگاران نیروهای امنیتی و دفاعی پیشن و فعالان مدنی از زور کار میگیرند، آنها را لت و کوب کرده ، جزای دره زدن را بالای مردم درمحضر عام هم تطبیق کرده اند"
شان کیلی از ۸۰۰ قضیه یاد آوری کرد که از سوی ملل متحد در زمان حاکمیت طالبان به ثبت رسیده و در آن قضایای قتل های صحرایی ، ناپدید کردن اجباری، زندانی کردن و از دیگر تخطی ها در آن یاد شده است.
در جلسه دیروز در پارلمان اروپا احمد مسعود رهبر جبهه ضد طالبان موسوم به جبهه مقاومت ملی افغانستان نیز حضور داشت. اما نماینده حکومت طالبان در آنجا نبود.
طالبان هنوز درمورد قطعنامه های پارلمان اروپا در باره وضعیت حقوق بشری در افغانستان کدام تبصره نکرده اند.
آنها قبلا همه گزارش ها و اظهارات را رد کرده بودند که درآن از تخطی های طالبان در بخش حقوق بشر یاد شده بود.
طالبان میگویند که جهانیان باید دست آوردهای حکومت طالبان را در بخش های تامین امنیت، روابط و پیشرفت های اقتصادی از نظر نیدازند.
طالبان در ماه اگست سال ۲۰۲۱ میلادی قدرت را در افغانستان بدست گرفتند.
آنها با وجود فشارهای جهانی به گونه وسیع جلو کار و آموزش زنان و دختران را گرفته اند.
جامعه جهانی به ویژه کشورهای غربی بخاطر همین محدودیت ها دربیشتر موارد کمک و همکاری های شان را با طالبان متوقف کرده اند و تنها یک اندازه کمی از کمک های بشری از سوی ملل متحد به افغانستان می رسد.
