مکتب سید جمال الدین افغان که در سال ۱۹۹۴ میلادی در بهوگل، در قلب دهلی جدید پایتخت هند تأسیس شده، از مدت‌ها روزنۀ امید برای افغان‌های مقیم در آن کشور بوده است.
در این مکتب، زمانی بیش از ۲۰۰ شاگرد مهاجر افغان از صنوف اول تا دوازدهم درس می‌خواندند و یگانه مکتب برای کودکان مهاجر افغان بود که توسط حکومت افغانستان تمویل می‌شد. با سرنگونی نظام جمهوری و تسلط دوبارۀ طالبان بر افغانستان، حمایت مالی از این مکتب نیز متوقف شده است.
عمری مدیر این مکتب در گفتگو با یک یوتیوبر افغان در گزارشی تهیه شده در مورد تعطیلی این مکتب می‌گوید:
"سفارت ما با ما همکاری نکرده و ما را در این حالت سفارت قرار داده است. اگر ما می دانستیم سفارت با ما همکاری نمی‌کند، از یک مرجع یا بنیاد دیگر کمک می‌خواستیم و نمی‌گذاشتیم که مکتب ما تعطیل شود. خوب حالا کاری از دست ما برنمی آید، چه باید کرد، آب رفته دوباره به جوی نمی‌آید؟"
سفارت افغانستان در هند، از اول اکتوبر کار خود را متوقف کرده و تنها قنسولگری‌های افغانستان در برخی از شهرهای هند فعال اند.
شاگردان مهاجر افغان از اینکه ممکن است پس از این، از آموزش محروم شوند، نگران هستند، زیرا به دلیل محدودیت‌های زبانی نمی‌توانند به مکاتب هند بروند و فیس مکاتب خصوصی نیز بسیار بلند است.
محبوبه نور که از حدود پنج سال در این مکتب تدریس می‌کند، می‌گوید که بسیار سخت است زیرا این مکتب در برابر چشمان شاگردان مهاجر افغان، بسته می‌شود:
"مدت شش ماه است که معاش نگرفته ایم. من امروز به حیث یک معلم زن خیلی رنج می‌کشم و احساس درد می‌کنم، چون من در این مکتب بسیار خدمت کرده ام. وقتی اطفال کوچک، سرود ملی ما را می‌خواندند، احساس وطن می‌کردیم، تنها نام و نشانی که داشتیم همین مکتب سید جمال الدین افغان بود. تعطیلی این مکتب برایم بسیار دردناک است و فکر می‌کنم که دوباره از افغانستان مهاجر شده ام."
بر اساس گزارش‌ها، اگرچه مقامات هند برای مدتی پس از فروپاشی نظام جمهوری در افغانستان، مصارف این مکتب را پرداخته اند، اما اکنون در مورد تعطیلی آن اظهار نظر نکرده اند.
پس از پاکستان و ایران، هند میزبان بیشترین تعداد مهاجرین افغان است. به ویژه آن دسته از پناهندگانی که از طریق سازمان ملل متحد درخواست پناهندگی برای مهاجرت به ایالات متحدۀ امریکا، کانادا، استرالیا و شماری از کشورهای اروپایی را داده اند.
