"همین آب را می‌خوریم که همه ما مریض هستیم. کودکان ما مریض، خود ما مریض، نزد داکتران که می رویم می‌گویند که شما آب ناپاک خورده اید، آب پاک هم پیدا نمی‌شود."
زهرای ۴۰ ساله باشنده روستای پلنگان ولسوالی شهرک ولایت غور در مرکز افغانستان است.
او می‌گوید که سه فرزندش به دلیل استفاده از آب آلوده مریض شده اند، چون به گفته زهرا در روستای‌شان آب صحی برای خوردن پیدا نمی‌شود:
"لباس‌ها و ظرف‌های ما همه ناشسته، همه مریض، آب که پیدا نشود چه کنیم؟ گشنگی را یک قسم می‌شود، حیوانات خود را می‌فروشیم. اما تشنگی را چطور کنیم؟ پنج چاه حفر کرده ایم؛ اما از هیچ کدام آن آب بیرون نشده است."
از صورت خشک و دست‌های ترک خورده کودکان و کمبود فضای سبز و درختان در روستای پلنگان می‌توان چهره خشکسالی را حس کرد.
مردم می‌گویند که خشکسالی در سه سال گذشته آنها را تهدید می‌کند، اما به گفته خودشان امسال شدیدتر شده است.
غلام حضرت باشنده روستای پلنگان به رادیو آزادی گفت: "امسال بسیار خشک آبی صورت گرفته است نه آب برای کشت زراعت و نه آب برای خوردن پیدا می‌شود، کودکان ما همین آب‌های آلوده را که خورده اکثر آنان مریض شده اند."
کمبود آب تنها مشکل روستای پلنگان نیست، بلکه بسیاری از مناطق اطراف ولسوالی شهرک نیز همین مشکل را دارند.
داکتران نیز تایید می‌کنند که تعداد مریضان آنها به دلیل خشکسالی و استفاده از آب‌های ناپاک افزایش یافته است.
داکتر زمان الدین عزیزی مسئول کلینیک ولسوالی شهرک به رادیو آزادی می‌گوید: "عدم موجودیت آب آشامیدنی صحی، آمار مریضی‌ها را بسیار بالا برده. اسهالات بسیار زیاد شده و همچنان خشکسالی و گرد و غبار باعث آلودگی هوا شده که امراض تنفسی، حساسیت‌ها و مشکلات را زیاد کرده که مردم با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند."
خشکسالی و کمبود آب بر زندگی کشاورزان در ولسوالی شهرک غور هم تاثیر منفی گذاشته است.
به گفته آنان، کمبود آب در کنار کاهش محصول زراعتی آنان، باعث شده است که مردم صدها درخت مثمر و غیرمثمر را قطع کنند.
سید نظیر که در مرکز این ولسوالی زندگی می‌کند، می‌گوید که به دلیل خشکسالی بیش از سه صد درخت را قطع کرده است:
"این جوی آب داشت سالهایی که آب بود حال که خشک شده یک سال می‌شود که داخل آن آب نیامده، نهال‌ها همه سرسبز بود خشک شد، اره و قطع شد از خشکسالی و خشکی."
عبدالحی زعیم، رئیس اطلاعات و فرهنگ طالبان در غور، تا زمان تهیه این گزارش به پرسش‌های رادیو آزادی در مورد مشکل مردم در ولسوالی شهرک غور پاسخ نداد.
این در حالی است که دفتر هماهنگ کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) در آغاز ماه اسد سال روان گفته بود، از میان ۳۴ ولایت افغانستان، ۲۵ ولایت آن با تهدید خشکسالی شدید روبه‌رو اند.
دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) نیز در ماه میزان امسال در اعلامیه‌‌ای به مناسبت هفته جهانی تغییر اقلیم گفته بود که افغانستان یکی از ۱۰ کشوری است که در معرض خطر بحران قرار دارد.
در اعلامیه یوناما آمده بود که افغان‌ها به علت آسیب‌های تغییرات اقلیمی، با خشک‌سالی‌های بی‌پیشنه، کاهش آب، سیلاب‌های شدید، توفان‌ها، گرمایش زمین و کمبود مواد خوراکی دست و پنجه نرم می‌کنند.
اکنون خواست باشندگان ولسوالی شهرک غور از حکومت طالبان و موسسات کمک کننده فراهم آوری آب آشامیدنی در مناطق‌شان است.
غلام حضرت باشنده روستایی پلنگان به رادیو آزادی می‌گوید: "ما خواهش می‌کنیم از موسسات که مشکل ما را رفع کند؛ اگر مشکل حل نشود مجبور ما از قریه کوچ کنیم. برویم به جای دیگری بخاطر اینکه کودکان ما از گشنگی و تشنگی از بین می‌روند."
