شماری از افراد نیازمند و بی‌بضاعت از تلخ‌تر شدن زند‌گی و سنگین‌تر شدن بار مشکلات بر دوش‌شان حکایت دارند.
یک زن که عضو خانوادۀ ۱۳ نفری است و نخواست در گزارش از او نام گرفته شود، درد شدت گرسنگی و فقر خود را با رادیو آزادی در میان گذاشت.
از شب‌هایی که کودکانش گرسنه خوابیدند تا شب‌هایی که کودکانش بعد از خوردن تلخان توت به عنوان غذای شب بیمار شدند.
این زن که باشندۀ ولایت پروان است، گفت:
"از سالی‌که طالب آمده بسیار به روزگار سخت دچار هستیم، همین حالا تا حدی شد که من شب توت تلخان پیش روی دو تا اولادم ماندم خوردند که گفتم باشد همسایه‌ها سرم نفهمند، تا حدی شد که اولادهایم به پیچ خونی دچار شدند، حتی پیسه یک دانه تابلت را نداشتم برای شان بخرم که تکلیف‌شان جور شود."
وجیهه، مادر سه کودک بیمار هم می‌گوید، در کنار دیگر نیازمندی‌های شان، هر ماه حداقل ۵ هزار افغانی پول دوای کودکان بیمارش می‌شود.
او به رادیو آزادی گفت که شوهرش اکنون بیکار است و توان تأمین کردن حتی نفقۀ خانوادۀ هشت نفری‌شان را ندارد:
"فعلاً هم شوهرم بیکار است، ۸ نفر خانواده هستیم که در یک خانواده زند‌گی می‌کنیم، ۴ اولادم هستند که سه تایشان مریض هستند، شوهرم، مادر و خواهرش هستند، شما فکر کنید که یک نفر بیکار چه قسم نفقه را پیدا کند؟"
این دو زن تاکید کردند که امسال به دلیل اوضاع اقتصادی عمومی، امید زیادی برای رسیدن دست یاری بسوی شان ندارند.
این در حالی است که همه ساله مسلمانان به ویژه تاجران در ماه رمضان در تلاش بجا آوردن چهارمین بنای اسلام یعنی زکات اند.
زکاتی که نیازمندان با دریافت آن چرخ زند‌گی‌شان را برای مدتی بهتر می‌چرخانند، اما امسال ظاهراً اوضاع در این زمینه چندان خوب رقم نخورده است.
مسئولان اتاق تجارت و سرمایه‌گذاری افغانستان و برخی تاجران می‌گویند، سال‌های قبل توان پرداخت زکات و صدقه را داشتند، اما علت‌های مختلف امسال این توان آنان را تضعیف کرده است.
یک تن از باشندگان هرات که در بخش زنبورداری و تولید عسل کاروبار می‌کند و نخواست نامش در گزارش گرفته شود، کاهش رونق بازار و کم شدن سطح عایدش را از دلایل عمده‌ای عنوان کرد که امسال برعکس سال‌های پیش، توان پرداخت زکات و صدقه را از دست داده است:
"وقتی به خانواده‌های غریب نگاه می‌کنیم، به سفرۀ خالی‌شان نگاه می‌کنیم وقتی خود ما سر سفره می‌نشینیم دیگر حتی همان لقمه از گلوی ما پایین نمی‌رود، خیلی به سختی آن غذا را خورده می‌توانیم و توانایی این را هم نداریم که همکاری کنیم."
رحیمی، رئیس موسسۀ نجات هم می‌گوید، در رمضان امسال به دلیل نداشتن درآمد نتوانسته اند که به نیازمندان زکات و صدقات توزیع کنند:
"قبلاً الحمدالله ما می‌توانستیم سالانه در ماه رمضان، قبل و بعد آن چی صدقات بود چی زکات بود زیاد فامیل‌ها را زیر پوشش داشتیم، لااقل مواد غذایی می‌گرفتیم به دروازۀ خانه‌هایشان می‌بردیم و برایشان می‌دادیم و امسال متاسفانه که هیچ توانایی نقدی نیست که ما خریداری کنیم و برای کسی کمکی کنیم، مسلمان‌ها زنگ می‌زنند کسانی که همیشه چشم به راه بودند."
خان جان الکوزی، عضو هیئت مدیرۀ اتاق تجارت و سرمایه‌گذاری افغانستان و یکی از مسئولان اتاق مشترک تجارت افغانستان و پاکستان می‌گوید که تاجران امسال زیاد خساره‌مند شدند و زکات‌شان کمتر از سال‌های قبل است:
" اکثر تاجرها حساب خود را که کردند یک کمی مشکل برای شان است و بدون شک چیزی که حق خدا است زکات باید داده شود مگر به آن اندازه‌ای که سال‌های قبل بودند به آن اندازه نیست یعنی تنها در کراچی اضافه از ۵۶ میلیون دالر در دمرج و دیتینشن تاجران ما ضرر دیدند و راه قندهار بولدک که بند شد ۴ ماه و این تاجران را بسیار خساره‌مند کرد."
سازمان‌های بین المللی نیز بارها از بحران اقتصادی و شدت فقر و گرسنگی در افغانستان ابراز نگرانی کرده اند.
به تازگی مسئولان برنامۀ جهانی غذای سازمان ملل متحد در افغانستان در گفتگو با خبرگزاری آناتولی ترکیه گفتند، ناامنی غذایی در همۀ ولایات افغانستان در حال افزایش است.
به گفتۀ این سازمان، یک سوم مردم افغانستان که تعداد شان حداقل به ۱۶ میلیون تن می‌رسد، با گرسنگی روبه‌رو هستند که از این میان سه و نیم میلیون افغان با وضعیت اضطراری ناامنی غذایی روبه‌رو اند.
