"چند استاد ما تغییر کرده، در طول روز از شش ساعت درسی سه و یا چهار ساعت درس می خوانیم،استاد ها هم زیاد به مکتب نمی آیند و ما هم مثل سابق علاقه مندی نمانده که درس بخوانیم."
عمر ۱۷ ساله از شاگردانی است که در یکی از مکاتب دولتی کابل در صنف یازدهم درس می خواند.
او از نبود استادان مسلکی، با تجربه و پایین بودن کیفیت آموزشی در مکتب شان شکایت دارد:
"استاد های ما زیاد لایق و مسلکی نیستند اگر مثال بدهم استاد انگلیسی را ، او قسمی درس میدهد که ما درست برداشت کرده نمی توانیم، اگر پیشنهاد کنیم صدای ما را کسی نمی شنود، بیشتر استادان می گویند که باید در کنار مکتب کورس بخوانید اما بخاطر خواندن کورس وضعیت اقتصادی ما خوب نیست پس مجبور هستیم همین قسم درس بخوانیم. در حکومت گذشته خوب درس می خواندیم و نتیجه خوب هم می گرفتیم اما حالا آن قسم نیست."
سجاد ۱۶ ساله یکی دیگر از شاگردان صنف دهم است که در یکی از مکاتب دولتی در شهر کابل درس می خواند.
وی هم از کیفیت پایین آموزشی در مکاتب دولتی شکایت دارد . او می گوید بعضی از استادان شان با آنان رفتار نادرست دارند که بالای روحیۀ شاگران تاثیرات منفی گذاشته است:
" کیفیت درس ها در مکتب های دولتی پایین است و ما هم مجبور استیم که در مکتب دولتی درس بخوانیم چون توانایی اقتصادی نیست که به مکاتب خصوصی برویم. اگر نی زیاد علاقه به درس خواندن دارم. در گذشته اگر از کدام استاد بخاطر خوب درس ندادن اش شکایت می کردیم نتیجه میداد اما حالا نتیجه نمی دهد و صدای ما را سرکوب می کنند. ناگذیر هستیم خود را خاموش بگیریم."
برخی از شاگردان مکاتب دولتی در افغانستان به صورت مقایسوی می گویند که در نظام جمهوریت مخلوع سیستم آموزشی و شیوۀ آموزش بهتر بود و توسط استادان مسلکی و با تجربه آموزش میدیدند اما حالا در حکومت طالبان تغییرات زیاد به وجود آمده و استادان مسلکی کشور را ترک کرده اند که تاثیرات منفی بالای آموزش آنان گذاشته است.
از سوی دیگر شاگردان مکاتب دولتی از کمبود کتاب های درسی هم شکایت دارند،این مشکل در نظام جمهوری پیشین نیز وجود داشت و برخی از دانش آموزان مجبور بودند کتاب های مورد نیاز شان را از بازار خریداری کنند اما بیشتر دانش آموزان به دلیل مشکلات اقتصادی نمی توانستند کتاب خریداری کنند.
دانش آموزان در حالی از کیفیت پایین آموزشی و کمبود کتاب های درسی در مکاتب دولتی در افغانستان شکایت دارند که بیش از سه سال است مکاتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته است و هیچ خبر از بازگشایی دوبارۀ آن وجود ندارد.
خواستیم در مورد مشکلات دانش آموزان مکاتب دولتی در افغانستان نظر منصور احمد حمزه سخنگوی وزارت معارف حکومت طالبان را داشته باشیم اما تا تهیه این گزارش حاضر به مصاحبه نشد.
فدا محمد پدر چهار فرزند است که دو فرزند اش در مکتب دولتی درس می خواند. او نیز به خاطر پایین بودن کیفیت آموزش در مکاتب دولتی نگران آیندۀ فرزندان اش است.
او می گوید، زمانی که از فرزندان اش در مورد درس های روزمرۀ شان سوال می پرسد برای گفتن چیزی نمی داشته باشند:
"درس فرزندانم بسیار ضعیف است،فرزندانم در مکاتب دولتی درس می خواند بخاطر این که وضعیت اقتصادی ما آن قدر خوب نیست،نمی توانیم اولادهایم را در مکاتب خصوصی شامل کنیم که درس بخواند،بعضی از مضامین را کم دارد،از بعضی کتاب ها که سوال می کنیم مثلاً ریاضی،انگلیسی اما می بینیم که بسیار ضعیف هستند با وجود این که این مضمون ها را دارند و همه روزه درس می خوانند."
احمد رشاد طاهری یکی از فعالان آموزشی است.او در مورد پایین بودن کیفیت آموزشی در مکاتب دولتی در افغانستان در صحبت با رادیو آزادی چنین می گوید:
"متاسفانه در طول سال های اخیر جنگ هایی که در افغانستان صورت گرفت اذهان مردم و دانش آموزان را مغشوش ساخته و در یک وضعیت بد روحی قرار گرفته اند. برای معلمین سمینار های تقویتی از طرف دولت دایر نمی شود. برای آنان موضوعات جدید رسانده نمی شود،برای آنها از شیوه های جدید تعلیمی رسانده نمی شود و اگر ما مکاتب دولتی را ارزیابی کنیم در طول یک ماه چندین استاد آنان تغیر و تبدیل می شود این خود بالای انگیزه شاگردان تاثیرات منفی می گذارد."
آقای طاهری برای رسیده گی به مشکلات شاگردان مکاتب دولتی چنین راه حلی پیشنهاد می کند:
"در قدم نخست باید در مکاتب دولتی استادان مسلکی و با تجربه گماشته شوند. در نصاب تعلیمی تغیرات آورده شود که شاگردان توانایی یاد گیری آن را داشته باشند و باید نظارت جدی از مکاتب صورت بگیرد. استادان در افغانستان با امتیازات کم به شاگردان آموزش می دهند که باید از سوی دولت در امتیاز استادان تغیرات آورده شود تا آنان به شوق درس بدهند. من مطمین هستم که نتیجه خواهد داد."
