پیر محمد شینواری، باشندۀ ولسوالی هسکه‌مینۀ ولایت ننگرهار و برادر صادق خان ۱۱ ساله است.
صادق خان، کودکی‌که حدود شش ماه پیش هنگام بازی در منطقۀ ده بالا این ولسوالی در نتیجۀ انفجار یک گلولۀ به جا مانده از جنگ‌ها از ناحیه دست زخمی شد.
بسیاری از مردم قریۀ ما به دلیل خطرات ماین‌های بجا مانده از جنگ شش سال اخیر با خطرات مواجه هستند.
پیر محمد به رادیو آزادی گفت که محله‌شان هنوز کاملاً از مهمات منفجر ناشده و ماین‌ها پاک نشده و مردم با خطرات جدی مواجه اند.
"او در هنگام بازی در مقابل خانه بر اثر انفجار گلوله زخمی شده است، بسیاری از مردم قریۀ ما به دلیل خطرات ماین‌های بجا مانده از جنگ شش سال اخیر با خطرات مواجه هستند، هیچ‌کس آزاد گشت‌وگذار کرده نمی‌تواند، فعالیت این مؤسسات باید دوام‌دار باشد، تا مردم از این خطرات به دور بوده و در آرامش زنده‌گی کنند."
این مشکل تنها در شرق افغانستان نیست، بلکه در برخی از ولایات جنوبی نیز باشند‌گان آن از تهدید گستردۀ ماین‌ها و مهمات منفجرناشده هراس و شکایت دارند.
بیشتر این ماین‌ها ساخت دست در دبه یا بوشکه‌ها هستند که در جریان جنگهای اخیر در زمین‌های زراعتی و جاده‌های مردم جاسازی شده بودند.
از جمله عبدالله عابد، باشندۀ ولایت زابل و یکی از ماین‌پاکان به رادیو آزادی گفت: "ما اخیراً در کندهار، هلمند، ارزگان و زابل کار کردیم که همۀ آن‌ها "ماین" دارند. بیشتر این ماین‌ها ساخت دست در دبه یا بوشکه‌ها هستند که در جریان جنگهای اخیر در زمین‌های زراعتی و جاده‌های مردم جاسازی شده بودند، مردم از این وضعیت به شدت زیر تهدید قرار دارند، تا جایی‌که حتی جلو کارهای روزمره و زراعتی‌شان را گرفته است."
اوچا در گزارشی‌که به تاریخ ۲ جولای در صفحۀ ایکس خود منتشر کرده، گفته است که ۱۵ سال قبل، در سال ۲۰۱۱، به تعداد ۱۵ هزار ماین‌پاک در سراسر افغانستان فعالیت داشتند، اما اکنون این تعداد به دلیل کاهش بودجه به ۱ هزار و ۵۰۰ نفر کاهش یافته است که از میان ۳۰۰ تیم ماین‌پاکی، ۱۷۶ تیم تا اپریل سال جاری باقی مانده و بدون کمک مالی فوری، این تعداد بیشتر از این کاهش خواهد یافت.
اوچا می‌گوید که کاهش بودجه به شدت فعالیت‌های پاکسازی ماین در افغانستان را متأثر کرده و به گفتۀ این اداره، اگر تا اول جولای بودجۀ اضافی اضطراری فراهم نشود، نهادهای بشردوستانه دسترسی به مناطق آلوده به ماین را از دست خواهند داد و بدون نظارت مداوم، بی‌نظمی در بخش مدیریت مناطق پاکسازی شده و آلوده، موانع در برابر اقدامات مبارزه با ماین را بیشتر خواهد کرد.
شماری از مسئولان مؤسسات ماین‌پاکی در افغانستان نیز می‌گویند که از آغاز سال جاری میلادی به این سو فعالیت‌های آنان در بسیاری از مناطق به دلیل نبود بودجۀ کافی متوقف شده است.
در واقع ۹۰ درصد کارها متوقف است، کار مؤسسه ما، چند مؤسسه دیگر در افغانستان و یک یا دو مؤسسه بین‌المللی متوقف شده است.
شهاب حکیمی رئیس مؤسسه ماین‌پاکی (ام دی سی) در افغانستان به رادیو آزادی گفت: "به دلیل بحران‌های جاری بین‌المللی کنونی نه‌تنها ماین‌پاکی، بلکه سایر بخش‌ها هم متضرر شده است، ماین‌پاکی از این امر مستثنی نیست، در واقع ۹۰ درصد کارها متوقف است، کار مؤسسه ما، چند مؤسسه دیگر در افغانستان و یک یا دو مؤسسه بین‌المللی متوقف شده است، پروژه‌های کوچکی نیز وجود دارد که بعد از یک یا دو ماه ختم شده و به صفر می‌رسد."
در گزارش اوچا همچنان آمده است که با وجود تلاش‌های گسترده برای پاکسازی مناطق آلوده به ماین در افغانستان، این کشور همچنان یکی از آلوده‌ترین کشورهای جهان است که دو سوم آن (۴۰۱) ولسوالی آلوده به ماین دارد و ۳.۳ میلیون نفر در فاصلۀ یک کیلومتری مناطق آلوده به ماین زند‌گی می‌کنند.
در این گزارش گفته شده که سال گذشته ۶۱۸ فرد ملکی که ۸۳ درصد آنان را کودکان تشکیل می‌دادند، بر اثر انفجار ماین‌ها و مهمات منفجر ناشده کشته و یا زخمی شده‌اند.
این گزارش می‌افزاید که کودکان زیادی هنگام بازی یا جمع‌آوری آهن قربانی این ماین‌ها و مواد منفجره می‌شوند.
اوچا گفته است که به دلیل موجودیت ماین‌ها تنها در ۳۵ ولسوالی و ۱۹۸ منطقۀ شمال شرق افغانستان ۵۶۰ ساحه خطرناک شناسایی شده که ۱۲۳ هزار نفر را متأثر ساخته است.
این درحالی‌ست که پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان کمک‌های بین‌المللی به افغانستان کاهش یافته و در کنار آن متوقف شدن کمک‌های ایالات متحدۀ امریکا، بخشی‌های دیگر بشری و اقتصادی را در افغانستان متاثر ساخته است.
