گاه گاهی مضامین و مفاهیمی در آثار دو شاعر، دو نویسنده و دو اندیشور پیدا می شوند که به هم نزدیک و مشابه اند. ممکن است یک چنین حالات از روی توارد و تصادف باشد و یا هم قصد و عمدی در آن موجود باشد. در شعر اگر بیت، مضمون و مفهومی استقبال و تضمین شود جواز دارد. همچنان اگر این مفاهیم و مضامین به شکلی ارایه شود که ضرری به مال شاعر اول وارد نشود کار ناشایستی نیست. در این حال باید قدرت سخن آدم دومی برابر یا بالاتر از شخص اولی باشد.
در برنامهء این هفته دو شاعر و اندیشمند بزرگ، خیام و سعدی، را مثال می زنیم که فکر می شود دومی گاهی مفاهیم و مضامینی را از خیام وام گرفته باشد، بدون آن که نقصی به کلام خیام وارد شود و یا سعدی مقلد پنداشته شود و سخنش افت کند. این روش شایسته است و می تواند قدرت کلام دو ابر سخن را به نمایش بگذارد و به شاعران جوان درس بدهد که مفهوم و مضمون پروری راهش از سرقت ادبی جداست.
با کلیک روی متن، این برنامه را می توان شنید!
در برنامهء این هفته دو شاعر و اندیشمند بزرگ، خیام و سعدی، را مثال می زنیم که فکر می شود دومی گاهی مفاهیم و مضامینی را از خیام وام گرفته باشد، بدون آن که نقصی به کلام خیام وارد شود و یا سعدی مقلد پنداشته شود و سخنش افت کند. این روش شایسته است و می تواند قدرت کلام دو ابر سخن را به نمایش بگذارد و به شاعران جوان درس بدهد که مفهوم و مضمون پروری راهش از سرقت ادبی جداست.
با کلیک روی متن، این برنامه را می توان شنید!
