در این روزها رییس جمهور ایالات متحده امریکا همراه با تیم امنیت ملی اش در رابطه به استراتیژی نظامی آن کشور در افغانستان و احتمال اعزام هزاران سرباز اضافی به این کشور بحث می کند.
در حالیکه فرهاندهان امریکایی در افغانستان به شمول قوماندان عمومی نیروهای امریکا و ناتو خواهان اعزام سربازان اضافی به افغانستان هستند و آن را برای پیروزی در افغانستان یک امرحیاتی می دانند، در داخل امریکا علاوه بر شماری از مقامات ارشد بعضی از نهادهای غیر دولتی نیز طرفدار اعزام نیروی بیشتر به افغانستان نمی باشند.
از جملهء این موسسات یکی هم نهاد غیر دولتی موسوم به Peace Action که خود را طرفدار صلح می داند می گوید اعزام سربازان بیشتر به افغانستان راه حل نیست.
قادر حبیب در رابطه به پیشنهادهای نهاد Peace Action برای بهبود وضعیت امنیتی در افغانستان با پاول کاویکا مارتن مدیر سیاسی این نهاد مصاحبه انجام داده است.
پاول کاویکا مارتن که به تازگی از افغانستان دیدن کرده می گوید، اعزام 40 هزار سرباز اضافی نه در بهبود وضعیت بشکل قابل ملاحظه ای تغییری را رونما خواهد کرد، و نه هم جلو خشونت های تندروان مسلح را خواهد گرفت. وی در عوض پیشنهاد می کند:
" در واقعیت فکر می کنم که ایالات متحده پولی را که بر اعزام این نیروها مصرف می کند و آن به 32 ملیارد دالر بالغ می شود، آن را بر پرداخت معاش بیشتر به اردو و پولیس ملی، برنامه های ایجاد شغل، مصوونیت غذایی، معارف و برخی از عرصه های دیگر سرمایه گذاری کند که زمینه تامین امنیت را بشکل بهتر نسبت به اعزام سربازان بیشتر در این کشورمساعد می کند."
در حالیکه آقای مارتن روی سرمایه گذاری بر نیروهای امنیتی افغانستان و برخی از عرصه های دیگر تاکید می گذارد. قوماندان نیروهای بین المللی در افغانستان و برخی از کارشناسان به این باور اند که تا زمان آموزش و تجهیز رقم کافی نیروهای افغان باید برای جلوگیری از افزایش خشونت ها سربازان بیشتر بین المللی وارد این کشور شوند.
از مدیر سیاسی Peace Action پرسیده شد تا زمانی بلند رفتن رقم نیروهای افغان در صورتی که نیروهای بیشتر به افغانستان اعزام نشوند، یک نوع خلاء به میان نخواهد آمد؟
آقای مارتن گفت:
" نخیر، من فکر می کنم برخی از مسایل در مورد حضور سربازان در مناطق به خصوص وجود دارد، پس نیاز داریم در کوتاه مدت منابع بیشتر را در مناطق سرحدی جابجا کنیم، زیرا روشن است که از همین راه شورشیان از پاکستان رفت و آمد می کنند. ما همچنین نیاز داریم که فشار سیاسی بیشتر را بر پاکستان بیاوریم که جلو ایجاد لانه های مصوون شورشیان را در کشورشان بگیرند و سرحدات شان را در برابر آنها مسدود کنند. در این حال ما باید با فراهم نمودن امنیت، و مشوق ها تلاش کنیم که مردم به صفوف طالبان و القاعده نپیوندند و آن به شکل ممکن است که نیروهای خارجی بمباران ، استفاده از طیاره های بدون پیلوت، بازداشت ها و توقیف های خود سرانه را متوقف کنند.
مدیر سیاسی این نهاد امریکایی که به هدف ایجاد صلح و خلع سلاح در سال 1957 ایجاد شده است می گوید، در کنار آموزش نیروهای امنیتی افغان و انکشاف اقتصادی که وضعیت معیشتی مردم را بهبود بخشد باید جامعه بین المللی با تمام جناح ها در افغانستان به شکل رسمی داخل مذاکرات شود.
وی می گوید:
"باید در این پروسه تمام جناح های مانند: جنگ سالاران، طالبان، قوای خارجی مانند، پاکستان، ایران و روسیه شامل باشند، "
پاول کاویکا مارتن می گوید، توجه به همه این موارد می تواند مشکل ناشی از خشونت های شورشیان را در افغانستان حل کند.
آقای مارتن در کنار این که مدیر سیاسی نهاد غیر دولتی Peace Action است، موسس گروه کاری پالیسی افغانستان نیزمی باشد که این گروه متشکل از نود موسسهء غیر دولتی بوده که در زمینه ایجاد پالیسی های بدیل برای افغانستان کار می کند.
برای شنیدن متن کامل مصاحبهء قادر حبیب با آقای پاول کاویکا مارتن بالای این متن کلیک کنید.
در حالیکه فرهاندهان امریکایی در افغانستان به شمول قوماندان عمومی نیروهای امریکا و ناتو خواهان اعزام سربازان اضافی به افغانستان هستند و آن را برای پیروزی در افغانستان یک امرحیاتی می دانند، در داخل امریکا علاوه بر شماری از مقامات ارشد بعضی از نهادهای غیر دولتی نیز طرفدار اعزام نیروی بیشتر به افغانستان نمی باشند.
از جملهء این موسسات یکی هم نهاد غیر دولتی موسوم به Peace Action که خود را طرفدار صلح می داند می گوید اعزام سربازان بیشتر به افغانستان راه حل نیست.
قادر حبیب در رابطه به پیشنهادهای نهاد Peace Action برای بهبود وضعیت امنیتی در افغانستان با پاول کاویکا مارتن مدیر سیاسی این نهاد مصاحبه انجام داده است.
پاول کاویکا مارتن که به تازگی از افغانستان دیدن کرده می گوید، اعزام 40 هزار سرباز اضافی نه در بهبود وضعیت بشکل قابل ملاحظه ای تغییری را رونما خواهد کرد، و نه هم جلو خشونت های تندروان مسلح را خواهد گرفت. وی در عوض پیشنهاد می کند:
" در واقعیت فکر می کنم که ایالات متحده پولی را که بر اعزام این نیروها مصرف می کند و آن به 32 ملیارد دالر بالغ می شود، آن را بر پرداخت معاش بیشتر به اردو و پولیس ملی، برنامه های ایجاد شغل، مصوونیت غذایی، معارف و برخی از عرصه های دیگر سرمایه گذاری کند که زمینه تامین امنیت را بشکل بهتر نسبت به اعزام سربازان بیشتر در این کشورمساعد می کند."
در حالیکه آقای مارتن روی سرمایه گذاری بر نیروهای امنیتی افغانستان و برخی از عرصه های دیگر تاکید می گذارد. قوماندان نیروهای بین المللی در افغانستان و برخی از کارشناسان به این باور اند که تا زمان آموزش و تجهیز رقم کافی نیروهای افغان باید برای جلوگیری از افزایش خشونت ها سربازان بیشتر بین المللی وارد این کشور شوند.
از مدیر سیاسی Peace Action پرسیده شد تا زمانی بلند رفتن رقم نیروهای افغان در صورتی که نیروهای بیشتر به افغانستان اعزام نشوند، یک نوع خلاء به میان نخواهد آمد؟
آقای مارتن گفت:
" نخیر، من فکر می کنم برخی از مسایل در مورد حضور سربازان در مناطق به خصوص وجود دارد، پس نیاز داریم در کوتاه مدت منابع بیشتر را در مناطق سرحدی جابجا کنیم، زیرا روشن است که از همین راه شورشیان از پاکستان رفت و آمد می کنند. ما همچنین نیاز داریم که فشار سیاسی بیشتر را بر پاکستان بیاوریم که جلو ایجاد لانه های مصوون شورشیان را در کشورشان بگیرند و سرحدات شان را در برابر آنها مسدود کنند. در این حال ما باید با فراهم نمودن امنیت، و مشوق ها تلاش کنیم که مردم به صفوف طالبان و القاعده نپیوندند و آن به شکل ممکن است که نیروهای خارجی بمباران ، استفاده از طیاره های بدون پیلوت، بازداشت ها و توقیف های خود سرانه را متوقف کنند.
مدیر سیاسی این نهاد امریکایی که به هدف ایجاد صلح و خلع سلاح در سال 1957 ایجاد شده است می گوید، در کنار آموزش نیروهای امنیتی افغان و انکشاف اقتصادی که وضعیت معیشتی مردم را بهبود بخشد باید جامعه بین المللی با تمام جناح ها در افغانستان به شکل رسمی داخل مذاکرات شود.
وی می گوید:
"باید در این پروسه تمام جناح های مانند: جنگ سالاران، طالبان، قوای خارجی مانند، پاکستان، ایران و روسیه شامل باشند، "
پاول کاویکا مارتن می گوید، توجه به همه این موارد می تواند مشکل ناشی از خشونت های شورشیان را در افغانستان حل کند.
آقای مارتن در کنار این که مدیر سیاسی نهاد غیر دولتی Peace Action است، موسس گروه کاری پالیسی افغانستان نیزمی باشد که این گروه متشکل از نود موسسهء غیر دولتی بوده که در زمینه ایجاد پالیسی های بدیل برای افغانستان کار می کند.
برای شنیدن متن کامل مصاحبهء قادر حبیب با آقای پاول کاویکا مارتن بالای این متن کلیک کنید.