«قبل از حملهء نظامی، کندهار به میدان جنگ تبدیل شده است» این مطلب عنوان مقاله روزنامه نیویارک تایمز است. روزنامه می نویسد:
نیروهای امریکایی آماده گی می گیرند تا یک عملیات وسیع را در هفته های آینده در کندهار آغاز کنند.
هدف از عملیات نیروهای امریکایی این است تا کندهار این مرکز و محل تولد طالب ها را از وجود طالب ها پاکسازی کنند.
اما قبل از عملیات، طالب ها این شهر را به میدان جنگ تبدیل کرده اند.
ترس از بمب گذاری های انتحاری و ترور طالب ها، در حقیقت این شهر را کاملاً فلج ساخته است.
به گفته ساکنین شهر، طالب ها با جسارت در سرک ها و کوچه ها گشت و گذار دارند و حتی به دکانداران می گویند، سلاح و دیگر لوازم در خانه های شان برای انها ذخیره کنند.
روزنامه می افزاید، حکومت فاسد و غیر موثر و فاقد حمایت مردم است.
آنهای که به دولت مربوط هستند در پشت دیوار های بلند در ترس زنده گی می کنند.
خدمات اندک و ناکافی است و مردم می گویند، در این زمانیکه نیروهای امریکایی برای عملیات آماده گی می گیرند، وضع امنیتی نسبت به هر وقت دیگرخراب تر و بد تر است.
حاجی آغا لالی عضو شورای ولایتی و رییس سابق کمسیون تحکیم صلح در کندهار می گوید، طالب ها می خواهند به جهان نشان بدهند که آنها آن جا حضور دارند و وضع امنیتی خراب است. چنانچه، به تاریخ 13 ماه مارچ در نتیجه یک بمب انتحاری در کندهار 35 نفر کشته شدند و طالب ها مکرراً هوشدار دادند که حملات دیگری نیز انجام خواهد شد.
یک خانم که از گفتن نامش خود داری کرد و با کمسیون حقوق بشر کار می کند به روزنامه نیویارک تایمز گفته است:
« ما مصوون نیستیم و حتی برای مردها خطر بیرون رفتن وجود دارد.»
عبدالمجید بابی رییس اطلاعات و فرهنگ کندهار در 24 ماه فبروری ترور شد، طالب ها قبلاً برای او هوشدار داده بودند وظیفه خود را ترک بگوید.
به گفته حاجی لالی، طالب ها در هر طرف گشت و گذار دارند، اما کارمندان دولتی قادر به این کار نیستند.
توریالی ویسا که اسم والی کندهار است در دفتر خود تنها نشسته و اخبار می خواند. دفتر والی که چند سال پیش از بزرگان قبایل وعارضین پر بود، اکنون خالی و خاموش است.
به نوشته روزنامه نیویارک تایمز، در بیرون از شهر اوضاع خراب تر است و خدمات دولتی به ندرت وجود دارد.
نادر نادری عضو کمسیون حقوق بشر افغانستان به روزنامه گفته است:
« از جملهء 17 ولسوالی، مامورین دولتی فقط در پنج ولسوالی دسترسی دارند. کارمندان اداری و پولیس در ولسوالی ها مقرر شده اند، اما آنها وسایل کافی در اختیار ندارند. 40 تا 60 افسر پولیس صرف قادر به حفاظت مرکز ولسوالی می باشند. در خارج از شهر علاوه از این که خدمات صحی اصلاً غیر قابل دسترس است، دو- سوم مکاتب در ولایت کندهار نیز بسته است.»
مردم می گویند، علاوه از خطر امنیتی، آنها از بحران سیاسی در ولایت کندهار نیز مایوس و نا امید هستند.
به گفته آنها، با حضور هشت ساله نیرو های امریکایی در افغانستان، قدرت واقعی در کندهار در قبضه دو خانواده قرار دارد.
یکی از این دو، خانواده حامد کرزی است که نماینده گی آن را احمد ولی کرزی رییس شورای ولایتی به عهده دارد، و دیگری متعلق به گل آقا شیرزی والی سابق کندهار و برادران او پاچا شیرزی و رازق شیرزی است که قرارداد های پر منفعت امنیتی و ساختمانی را با نیروهای ناتو دارند.
روزنامه نیویارک تایمز در اخیر مقاله به نقل از شهاب الدین آخند زاده یکی از بزرگان قوم در شهر کندهار می نویسد، افغان ها از دو چیز تشویش دارند، یکی از آمدن نیروهای خارجی و دوم از استحکام قدرت رهبری اداره افغانستان.
آخند زاده می گوید:
« با وصف تقلب کاری وسیع، پذیرفتن انتخاب دوباره کرزی از سوی غرب، آخرین کار نا صواب بود. بناءً امریکایی ها، جامعه بین المللی و تمام نیروهای نظامی اعتماد مردم را از دست دادند و بعد از این ما به آن چه که آنها می گویند، باور نداریم.»
نیروهای امریکایی آماده گی می گیرند تا یک عملیات وسیع را در هفته های آینده در کندهار آغاز کنند.
هدف از عملیات نیروهای امریکایی این است تا کندهار این مرکز و محل تولد طالب ها را از وجود طالب ها پاکسازی کنند.
اما قبل از عملیات، طالب ها این شهر را به میدان جنگ تبدیل کرده اند.
ترس از بمب گذاری های انتحاری و ترور طالب ها، در حقیقت این شهر را کاملاً فلج ساخته است.
به گفته ساکنین شهر، طالب ها با جسارت در سرک ها و کوچه ها گشت و گذار دارند و حتی به دکانداران می گویند، سلاح و دیگر لوازم در خانه های شان برای انها ذخیره کنند.
روزنامه می افزاید، حکومت فاسد و غیر موثر و فاقد حمایت مردم است.
آنهای که به دولت مربوط هستند در پشت دیوار های بلند در ترس زنده گی می کنند.
خدمات اندک و ناکافی است و مردم می گویند، در این زمانیکه نیروهای امریکایی برای عملیات آماده گی می گیرند، وضع امنیتی نسبت به هر وقت دیگرخراب تر و بد تر است.
حاجی آغا لالی عضو شورای ولایتی و رییس سابق کمسیون تحکیم صلح در کندهار می گوید، طالب ها می خواهند به جهان نشان بدهند که آنها آن جا حضور دارند و وضع امنیتی خراب است. چنانچه، به تاریخ 13 ماه مارچ در نتیجه یک بمب انتحاری در کندهار 35 نفر کشته شدند و طالب ها مکرراً هوشدار دادند که حملات دیگری نیز انجام خواهد شد.
یک خانم که از گفتن نامش خود داری کرد و با کمسیون حقوق بشر کار می کند به روزنامه نیویارک تایمز گفته است:
« ما مصوون نیستیم و حتی برای مردها خطر بیرون رفتن وجود دارد.»
عبدالمجید بابی رییس اطلاعات و فرهنگ کندهار در 24 ماه فبروری ترور شد، طالب ها قبلاً برای او هوشدار داده بودند وظیفه خود را ترک بگوید.
به گفته حاجی لالی، طالب ها در هر طرف گشت و گذار دارند، اما کارمندان دولتی قادر به این کار نیستند.
توریالی ویسا که اسم والی کندهار است در دفتر خود تنها نشسته و اخبار می خواند. دفتر والی که چند سال پیش از بزرگان قبایل وعارضین پر بود، اکنون خالی و خاموش است.
به نوشته روزنامه نیویارک تایمز، در بیرون از شهر اوضاع خراب تر است و خدمات دولتی به ندرت وجود دارد.
نادر نادری عضو کمسیون حقوق بشر افغانستان به روزنامه گفته است:
« از جملهء 17 ولسوالی، مامورین دولتی فقط در پنج ولسوالی دسترسی دارند. کارمندان اداری و پولیس در ولسوالی ها مقرر شده اند، اما آنها وسایل کافی در اختیار ندارند. 40 تا 60 افسر پولیس صرف قادر به حفاظت مرکز ولسوالی می باشند. در خارج از شهر علاوه از این که خدمات صحی اصلاً غیر قابل دسترس است، دو- سوم مکاتب در ولایت کندهار نیز بسته است.»
مردم می گویند، علاوه از خطر امنیتی، آنها از بحران سیاسی در ولایت کندهار نیز مایوس و نا امید هستند.
به گفته آنها، با حضور هشت ساله نیرو های امریکایی در افغانستان، قدرت واقعی در کندهار در قبضه دو خانواده قرار دارد.
یکی از این دو، خانواده حامد کرزی است که نماینده گی آن را احمد ولی کرزی رییس شورای ولایتی به عهده دارد، و دیگری متعلق به گل آقا شیرزی والی سابق کندهار و برادران او پاچا شیرزی و رازق شیرزی است که قرارداد های پر منفعت امنیتی و ساختمانی را با نیروهای ناتو دارند.
روزنامه نیویارک تایمز در اخیر مقاله به نقل از شهاب الدین آخند زاده یکی از بزرگان قوم در شهر کندهار می نویسد، افغان ها از دو چیز تشویش دارند، یکی از آمدن نیروهای خارجی و دوم از استحکام قدرت رهبری اداره افغانستان.
آخند زاده می گوید:
« با وصف تقلب کاری وسیع، پذیرفتن انتخاب دوباره کرزی از سوی غرب، آخرین کار نا صواب بود. بناءً امریکایی ها، جامعه بین المللی و تمام نیروهای نظامی اعتماد مردم را از دست دادند و بعد از این ما به آن چه که آنها می گویند، باور نداریم.»