خیاطی یکی از حرفه های مشهور بوده که مردم از قدیم بنابر پوشش سطر بدن به ساخت و ساز لباس دسترسی داشته است.
گفته می شود این پیشه تاریخچه ای قدیمی دارد که حتی می گویند، خیاطی از زمان حضرت ادریس علیه السلام به این سو به میراث مانده است.
در افغانستان قبل از اینکه ماشین های خیاطی بیاید، مردم لباس های مورد نیاز خود را ذریعه ای دست با تار و سوزن می دوختند و از تکه های بسیار ابتدایی و معمولی آنوقت کار می گرفتند البته قابل یاد آوریست که دوخت لباس های قدیم با امروز خیلی متفاوت بوده و زیاد تر مردم در قدیم لباس های کلان و دراز می پوشیدند.
به مرور زمان آهسته آهسته ماشین های خیاطی به افغانستان آمد و سرعت کار را بلند برد و پسان ها برای اینکه خیاطی و دیگر صنعت ها بصورت فنی آن بدرآید، مکتب صنایع تاسیس شد و عده یی بعد از گرفتن شهادت نامه از این مکتب، می توانستند که دکان خیاطی باز کنند.
اولین ماشین های خیاطی ماشین سمگل انگلیسی و ماشین زینت هندی بود. به گفته عده یی خیاط ها در این اواخر کار و پیشه ای خیاطی از رونق افتاده است و کاسبان این پیشه آمدن کالا های خارجی را به بازار عوامل کندی صنعت خیاطی سنتی افغان ها می دانند.
در مطلب دوم برنامه در امتداد لحظه ها در باره یک ضرب المثل افغانی سخنانی تقدیم می شود.
