کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می گوید، میزان فرار زنان از منزل 30 درصد نسبت به سال گذشته در این کشور افزایش یافته است.
تعدادی از زنان و دختران که اقدام به فرار از خانه های شان کرده اند به این باور اند که به جز از این کار راهی دیگر را برای رهایی از خشونت های خانواده گی سراغ نداشتند.
بسیاری از این زنان و دختران حالا در خانه های امن در کابل به سر می برند.
حرف های که با شماری از آنان داشتم، با آنکه این اقدام شان را کار خوب توصیف نمی کردند، اما آن را نسبت به تحمل ظلم و شکنجه ترجیح می دهند:
« مدت شش سال می شود که عروسی کرده ام و در این مدت همراه شوهرم ارتباط خوب نداشتم. با وجود این هم بخاطر که افغان استم با شوهرم می ساختم. همه ظلم و ستم اش را قبول کردم اما این که گفت با مردم ارتباط نا مشروع داری، من تحمل نتوانستم و مجبور شدم از خانه برآمدم.»
« شوهرم بیست و چهار ساله است و خودم هژده ساله استم، وی با من بسیار خراب رویه می کرد. گفتم چرا با من این طور رویه می کنی؟ گفت: من ترا دوست ندارم، کسی دیگر را دوست داشتم و برایم نگرفتند. گفت که من می خواهم که با کسی دیگر عروسی کنم.»
خشونت های خانواده گی، ازدواج های اجباری و قبل از وقت از عوامل اساسی فرار زنان از منزل شمرده می شود.
کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می گوید که میزان فرار زنان از منزل در این کشور در مقایسه به سال قبل سی درصد ازدیاد یافته است.
ثریا صبحرنگ مسوول بخش حمایت از زنان در این کمسیون به رادیو آزادی گفت که بسیاری زنان و دختران که از خانه فرار می کنند دختران زیر سن هژده و زنان تازه عروسی شده اند.
خانم صبحرنگ افزود که به هدف جلوگیری از فرار زنان از منزل باید تلاش های وسیع در زمینه کاهش خشونت علیه زنان در افغانستان به خرچ داده شود چیزیکه به باور وی تا حال انجام نشده است:
« هر روز ما شاهد موارد بیشتر فرار از منزل هستیم که در سنین مختلف افزایش پیدا کرده یعنی حدود سی درصد نظر به سال گذشته افزایش یافته است. متاسفانه چون عوامل فرار پابرجاست، متاسفانه حکومت، جامعه بین المللی و کمسیون حقوق بشر با این همه تلاش های شان نتوانسته اند جلو عوامل فرار از منزل را بگیرند.»
بحث ها در مورد افزایش میزان فرار زنان و دختران از منزل در این کشور در حالی صورت می گیرد که به اساس گزارش ها، سازمان ملل متحد با توجه به وضعیت زنان در افغانستان از حکومت این کشور خواسته است تا قضایای فرار از منزل را جرم نپندارد.
در همین حال برخی از کارشناسان مسایل حقوقی نیز تاکید می کنند که این عده از زنان و دختران نباید مجازات شوند بلکه به گفته آنان تلاش های صورت گیرد تا آنان به آغوش خانواده های شان برگردانده شوند.
اجمل هودمن یک تن از این کارشناسان به رادیو آزادی در این مورد گفت:
« عوامل فرار از منزل باید در جریان تحقیق بررسی شود، بعضاً خانم ها و یا دخترانی که از منزل فرار می نماید ممکن عواملی باشد که آنها مجبوراً دست به فرار می زنند، اگر عوامل آن سنجیده شود در صورتیکه آنها غیر از فرار کدام چارهء دیگر نداشته باشند این دختران و خانم ها باید دوباره به خانواده های شان باز گردانده شوند و مجازات نشوند اما در صورتیکه انگیزه های دیگر باعث فرار دختران می شود و این مساله نظم اجتماع را بر هم می زند، باید این موضوع را در قوانین منسجم بسازند.»
در جامعه سنتی افغانستان اگر زنی و یا دختری به هر عنوانی فرار کند کمتر دیده شده است که از سوی خانواده پدر و یا شوهر پذیرفته شده باشد.
بسیاری ها در افغانستان در مورد زنان که فرار می کنند، نظر خوب ندارند.
در این حال تعدادی از زنان افغان ضمن غیر معقولانه خواندن مساله فرار زنان از منزل، از خانواده ها می خواهند که فضای خانه های شان را نباید به اندازه تنگ بسازند که زنان و دختران این خانواده ها فرار را بر قرار ترجیح بدهند.
با آنکه قانون منع خشونت علیه زنان در افغانستان موجود است، اما گفته می شود که این قانون به درستی از سوی برخی از نهاد های دولتی تطبیق نشده و با زنان از تبعیض کار گرفته می شود.
سازمان ملل متحد نیز اخیراً نسبت به عملی نشدن کامل مواد این قانون ابراز نگرانی کرده بود.
تعدادی از زنان و دختران که اقدام به فرار از خانه های شان کرده اند به این باور اند که به جز از این کار راهی دیگر را برای رهایی از خشونت های خانواده گی سراغ نداشتند.
بسیاری از این زنان و دختران حالا در خانه های امن در کابل به سر می برند.
حرف های که با شماری از آنان داشتم، با آنکه این اقدام شان را کار خوب توصیف نمی کردند، اما آن را نسبت به تحمل ظلم و شکنجه ترجیح می دهند:
« مدت شش سال می شود که عروسی کرده ام و در این مدت همراه شوهرم ارتباط خوب نداشتم. با وجود این هم بخاطر که افغان استم با شوهرم می ساختم. همه ظلم و ستم اش را قبول کردم اما این که گفت با مردم ارتباط نا مشروع داری، من تحمل نتوانستم و مجبور شدم از خانه برآمدم.»
« شوهرم بیست و چهار ساله است و خودم هژده ساله استم، وی با من بسیار خراب رویه می کرد. گفتم چرا با من این طور رویه می کنی؟ گفت: من ترا دوست ندارم، کسی دیگر را دوست داشتم و برایم نگرفتند. گفت که من می خواهم که با کسی دیگر عروسی کنم.»
خشونت های خانواده گی، ازدواج های اجباری و قبل از وقت از عوامل اساسی فرار زنان از منزل شمرده می شود.
کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می گوید که میزان فرار زنان از منزل در این کشور در مقایسه به سال قبل سی درصد ازدیاد یافته است.
ثریا صبحرنگ مسوول بخش حمایت از زنان در این کمسیون به رادیو آزادی گفت که بسیاری زنان و دختران که از خانه فرار می کنند دختران زیر سن هژده و زنان تازه عروسی شده اند.
خانم صبحرنگ افزود که به هدف جلوگیری از فرار زنان از منزل باید تلاش های وسیع در زمینه کاهش خشونت علیه زنان در افغانستان به خرچ داده شود چیزیکه به باور وی تا حال انجام نشده است:
« هر روز ما شاهد موارد بیشتر فرار از منزل هستیم که در سنین مختلف افزایش پیدا کرده یعنی حدود سی درصد نظر به سال گذشته افزایش یافته است. متاسفانه چون عوامل فرار پابرجاست، متاسفانه حکومت، جامعه بین المللی و کمسیون حقوق بشر با این همه تلاش های شان نتوانسته اند جلو عوامل فرار از منزل را بگیرند.»
بحث ها در مورد افزایش میزان فرار زنان و دختران از منزل در این کشور در حالی صورت می گیرد که به اساس گزارش ها، سازمان ملل متحد با توجه به وضعیت زنان در افغانستان از حکومت این کشور خواسته است تا قضایای فرار از منزل را جرم نپندارد.
در همین حال برخی از کارشناسان مسایل حقوقی نیز تاکید می کنند که این عده از زنان و دختران نباید مجازات شوند بلکه به گفته آنان تلاش های صورت گیرد تا آنان به آغوش خانواده های شان برگردانده شوند.
اجمل هودمن یک تن از این کارشناسان به رادیو آزادی در این مورد گفت:
« عوامل فرار از منزل باید در جریان تحقیق بررسی شود، بعضاً خانم ها و یا دخترانی که از منزل فرار می نماید ممکن عواملی باشد که آنها مجبوراً دست به فرار می زنند، اگر عوامل آن سنجیده شود در صورتیکه آنها غیر از فرار کدام چارهء دیگر نداشته باشند این دختران و خانم ها باید دوباره به خانواده های شان باز گردانده شوند و مجازات نشوند اما در صورتیکه انگیزه های دیگر باعث فرار دختران می شود و این مساله نظم اجتماع را بر هم می زند، باید این موضوع را در قوانین منسجم بسازند.»
در جامعه سنتی افغانستان اگر زنی و یا دختری به هر عنوانی فرار کند کمتر دیده شده است که از سوی خانواده پدر و یا شوهر پذیرفته شده باشد.
بسیاری ها در افغانستان در مورد زنان که فرار می کنند، نظر خوب ندارند.
در این حال تعدادی از زنان افغان ضمن غیر معقولانه خواندن مساله فرار زنان از منزل، از خانواده ها می خواهند که فضای خانه های شان را نباید به اندازه تنگ بسازند که زنان و دختران این خانواده ها فرار را بر قرار ترجیح بدهند.
با آنکه قانون منع خشونت علیه زنان در افغانستان موجود است، اما گفته می شود که این قانون به درستی از سوی برخی از نهاد های دولتی تطبیق نشده و با زنان از تبعیض کار گرفته می شود.
سازمان ملل متحد نیز اخیراً نسبت به عملی نشدن کامل مواد این قانون ابراز نگرانی کرده بود.