تهدید، سانسور و خود سانسوری در میان خبرنگاران از جمله مهم ترین عوامل هستند که کار های رسانه ای و آزادی بیان در افغانستان را به دشواری های زیاد مواجه کرده اند.
اینجا در ولایت بغلان که کار های رسانه ای در آن رشد قابل ملاحظه دارد نیز همین تهدید و خود سانسوری کار، فعالیت، روح، روان و حتی زندگی بعضی از خبرنگاران را به مشکل مواجه کرده است.
آنچنانی که خبرنگاران در ولایت بغلان می گویند: این ترس و تهدیدات بیشتر از سوی زورمندان خلافکار، دزدان، آدم ربایان و مجرمینی که از افشا سازی جنایات شان بیم دارند، اعمال می گردد.
تهدیدات مانند کشتن، ربودن، لت و کوب و امثال این ها که در ولایت مانند بغلان که هنوز زور و تفنگ در بسا مناطق آن حاکم است، کار ساده به شمار می رود.
اما این تهدیدات تا چه توانسته تاثیر بد در کار های رسانه خبرنگاران داشته باشد حمید شیرزی یکی ازین خبرنگاران معروض به خطر در ولایت بغلان می گوید:
« در سال های اول مشکل تا این حد نبود ولی حالا با گذشت هر روز زمینه کار برای خبرنگاران که گزارش های در مورد فساد، زور گویی و امثال اینها دارند تنگ و تنگ تر می شود و دلیل اش اینست که فاسد، زورگو و خلافکار مجازات نمی شود تا بترسد و از خلافکاری و تهدید خبرنگاران دست بردار شود.
مثلا من خودم تهدید به مرگ شده ام و با وجودیکه در جای مصوونی استم هر لحظه احساس خطر می کنم و همچنین جناب غزالی صاحب خبرنگار رادیو آزادی که جنایتکاران به دنبال اش افتیده اند از ترس متواری است و آزادانه گشت و گذار کرده نمی تواند.
این ها همه باعث دل شکستگی خبرنگار می شود و اثرات منفی هم در کار های رسانه یی اش دارد.»
وی که ادامه این وضع را خیلی زیانبار می داند می افزاید:
« من این تهدیدات را بسیار جدی و ویران گر می دانم نه تنها برای خبرنگار بلکه برای آزادی بیان نوپا در افغانستان که به بسیار مشکل بدست آمده زیرا همین خبرنگاران هستند که حقایق را به اطلاع مردم می رسانند و اگر این ها زیر فشار باشند چه کسی می تواند حقایق را نشر کند.»
نظام الدین سباون معاون اتحادیه خبرنگاران در ولایت بغلان معتقد است که اگر فکری در مورد مصوونیت خبرنگاران نشود، آزادی بیان مطلقاً مخدوش می گردد:
« این یک مشکل جدی است که خبرنگار تهدید می شود و حمایت درست از آن صورت نمی گیرد و من می گویم باید دولت و نهاد های حامی مطبوعات در این زمینه گام های عملی بر دارند و چنین تشویش های را از سر راه خبرنگاران بر دارند در غیر آن مطبوعات و آزادی بیان در افغانستان محکوم به فنا است.»
آقای سباون از دولت و نهاد های حامی رسانه ها می خواهد تا در مورد مصوونیت خبرنگاران چاره بیاندیشند در غیر آن شاید این تهدیدات روز افزون به زندگی و کار های رسانه یی برخی از خبرنگاران در بغلان و افغانستان پایان بدهد.
رحمت الله همنوا مسوول کمیته مصوونیت خبرنگاران در زون شمال شرق می گوید:
«در حد توان در مورد مصوونیت خبرنگاران معروض به خطر اقدامات روی دست گرفته شده یعنی اول ما برای رفع تهدیدات با مقامات امنیتی ولایت مربوط صحبت می کنیم که اگر موثر واقع نشد او را در مرکز در جای مصوونی انتقال می دهیم و بعداً برایش راه های حل جستجو می کنیم.»
اما این خبرنگار می گوید: رفتن به خانه امن مشکل او را حل نمی کند و باید کار بنیادی که خبرنگاران با جرأت کار های رسانه یی شان را به پیش ببرند، صورت بگیرد.
بشیر احمد غزالی، بغلان
اینجا در ولایت بغلان که کار های رسانه ای در آن رشد قابل ملاحظه دارد نیز همین تهدید و خود سانسوری کار، فعالیت، روح، روان و حتی زندگی بعضی از خبرنگاران را به مشکل مواجه کرده است.
آنچنانی که خبرنگاران در ولایت بغلان می گویند: این ترس و تهدیدات بیشتر از سوی زورمندان خلافکار، دزدان، آدم ربایان و مجرمینی که از افشا سازی جنایات شان بیم دارند، اعمال می گردد.
تهدیدات مانند کشتن، ربودن، لت و کوب و امثال این ها که در ولایت مانند بغلان که هنوز زور و تفنگ در بسا مناطق آن حاکم است، کار ساده به شمار می رود.
اما این تهدیدات تا چه توانسته تاثیر بد در کار های رسانه خبرنگاران داشته باشد حمید شیرزی یکی ازین خبرنگاران معروض به خطر در ولایت بغلان می گوید:
« در سال های اول مشکل تا این حد نبود ولی حالا با گذشت هر روز زمینه کار برای خبرنگاران که گزارش های در مورد فساد، زور گویی و امثال اینها دارند تنگ و تنگ تر می شود و دلیل اش اینست که فاسد، زورگو و خلافکار مجازات نمی شود تا بترسد و از خلافکاری و تهدید خبرنگاران دست بردار شود.
مثلا من خودم تهدید به مرگ شده ام و با وجودیکه در جای مصوونی استم هر لحظه احساس خطر می کنم و همچنین جناب غزالی صاحب خبرنگار رادیو آزادی که جنایتکاران به دنبال اش افتیده اند از ترس متواری است و آزادانه گشت و گذار کرده نمی تواند.
این ها همه باعث دل شکستگی خبرنگار می شود و اثرات منفی هم در کار های رسانه یی اش دارد.»
وی که ادامه این وضع را خیلی زیانبار می داند می افزاید:
« من این تهدیدات را بسیار جدی و ویران گر می دانم نه تنها برای خبرنگار بلکه برای آزادی بیان نوپا در افغانستان که به بسیار مشکل بدست آمده زیرا همین خبرنگاران هستند که حقایق را به اطلاع مردم می رسانند و اگر این ها زیر فشار باشند چه کسی می تواند حقایق را نشر کند.»
نظام الدین سباون معاون اتحادیه خبرنگاران در ولایت بغلان معتقد است که اگر فکری در مورد مصوونیت خبرنگاران نشود، آزادی بیان مطلقاً مخدوش می گردد:
« این یک مشکل جدی است که خبرنگار تهدید می شود و حمایت درست از آن صورت نمی گیرد و من می گویم باید دولت و نهاد های حامی مطبوعات در این زمینه گام های عملی بر دارند و چنین تشویش های را از سر راه خبرنگاران بر دارند در غیر آن مطبوعات و آزادی بیان در افغانستان محکوم به فنا است.»
آقای سباون از دولت و نهاد های حامی رسانه ها می خواهد تا در مورد مصوونیت خبرنگاران چاره بیاندیشند در غیر آن شاید این تهدیدات روز افزون به زندگی و کار های رسانه یی برخی از خبرنگاران در بغلان و افغانستان پایان بدهد.
رحمت الله همنوا مسوول کمیته مصوونیت خبرنگاران در زون شمال شرق می گوید:
«در حد توان در مورد مصوونیت خبرنگاران معروض به خطر اقدامات روی دست گرفته شده یعنی اول ما برای رفع تهدیدات با مقامات امنیتی ولایت مربوط صحبت می کنیم که اگر موثر واقع نشد او را در مرکز در جای مصوونی انتقال می دهیم و بعداً برایش راه های حل جستجو می کنیم.»
اما این خبرنگار می گوید: رفتن به خانه امن مشکل او را حل نمی کند و باید کار بنیادی که خبرنگاران با جرأت کار های رسانه یی شان را به پیش ببرند، صورت بگیرد.
بشیر احمد غزالی، بغلان