گزارش از جمشید حبیب زاده
شماری از احزاب سیاسی و کارشناسان افغان تلاش های جاری صلح را در کشور یک پروسه نه بلکه یک پروژه می دانند. آنان تاکید دارند، تا زمانیکه این پروژه به یک برنامهء ملی مبدل نشود نتیجه را در قبال نخواهد داشت.
به گفته این افراد دست آوردهای شورای عالی صلح در سه سال گذشته هیچ بوده و با گذشت هر روز باورمندی مردم نیز بر این اداره کاهش می یابد.
حمیدالله فاروقی یکی از اعضای حزب حق و عدالت به روز 5 شنبه به رادیو آزادی گفت که در پروسه صلح از ظرفیت های لازم ملی و بین المللی استفاده نشده و به همین دلیل تلاش های این شورا نیز نتیجه را در قبال نداشته است.
آقای فاروقی افزود:
« تلاش های که تا حالا از سوی شورای عالی صلح حکومت افغانستان انجام شده است متاسفانه کافی نمی باشد، کدام دست آوردی خاصی را ما ندیده ایم، این یک بحث ملی است باید که بسیار شفاف باشد و از حالت یک پروژه بیرون شده و به حیث یک پروسه در تمام ظرفیت های باالقوه افغانستان مانند توانایی های ملی و همچنان در سطح روابط بین المللی و از تمام اینها باید در یک استقامت استفاده شود. »
شورای عالی صلح در سال 2010 ایجاد شد و ازآن زمان به بعد مردم فکر می کردند که با تشکیل این شورا در افغانستان یک صلح دایمی حاکم می شود. به اساس گزارش ها اعضای این شورا تلاشهای به سطح ملی، منطقه یی و بین المللی انجام دادند و برخی از اعضای این شورا به پاکستان، عربستان سعودی و برخی از کشورهای دیگر جهان نیز مسافرت کردند.
اما با وجود این، مردم عام در کابل نیز می گویند که در بخش صلح در کشور هیچ پیشرفتی صورت نگرفته و آنها امید خود را از این پروسه از دست داده اند.
چندتن از باشنده گان شهر کابل چنین می گویند:
« نام من معشوق است و یک تن از باشنده های شهر کابل هستم، برادر تمام این یک فریب است، پروسه صلح در حقیقیت یک قصه مفت است. »
« اگر تمام احزاب آماده باشند مخالفان را مجبور خواهند ساخت که آماده گفتگو شوند. »
« دست کل شان یکی است، این ها شطرنج بازان هستند، اینها شطرنج می زنند. »
« برای صلح و جرگه اینها باید یک جذبه در جان خود ایجاد کنند و بنشینند و قرآن را در پیش روی خود بگذارند و قسم بخورند که برای وطن کار می کنند. »
« تا وقتیکه پاکستان و ایران در موضوعات سیاسی افغانستان دخیل باشند به هیچ وجه در این کشور صلح نمی آید، این به معنای آن است که در یک نوشته کن و آنرا در زیر آفتاب بگذار. »
رییس اسبق شورای عالی صلح استاد برهان الدین ربانی در ماه سپتمر سال 2011 میلادی در خانه اش از سوی یک فرد انتحاری کشته شد. در آن زمان مقامات افغان گفتند که این شخص به عنوان قاصد صلح از کویته پاکستان به کابل آمده بود.
پس از کشته شدن استاد ربانی بحث های زیادی بخاطر گماشتن فردی دیگری بجایش راه اندازی شد و بلاخره رییس جمهور کرزی پسر وی صلاح الدین ربانی را به عنوان رییس شورای عالی صلح تعین کرد.
با وجودی که طالبان مسلح چندین بار گفتکو با حکومت افغانستان را رد کرده اند، اما رییس جمهور کرزی بار ها این گروه را برادر خطاب کرده و خواسته است که با پروسه صلح بپیوندند. این سخنان آقای کرزی چندین بار مورد انتقاد احزاب سیاسی و شورای ملی قرار گرفته است.
به تازگی اعضای مشرانو جرگه روی فعالیت های شورای عالی صلح بحث و گفتگو کردند. فضل الهادی مسلمیار رییس این جرگه می گوید که برای تحقق پروسه صلح تنها درخواست برای مصالحه نتیجه نمی دهد، بلکه باید از یک موضع قوی با مخالفان گفتگو شود.
مسلمیار گفت:
« ما گدا نیستیم صلح را با خیر طلبی نمی خواهیم باید قوت خود را هم نشان بدهیم، صدای صلح را باید با یک قوت به گوش دشمن برسانیم. ما طرفدار این هستیم که در هر جای که دشمن به صلح آماده نمی شود از تکتیک های جنگی در مقابل شان کار بگیریم و در خنثی سازی و از بین بردن آن ها اقدام کنیم. البته باید گفت که صلح یک موضوع شرعی است و ما از آن حمایت می کنیم، اما باید گفت که صلح با گدایی به دست نمی آید. »
یکی ازانتقادات دیگری که متوجه پروسه صلح افغانستان می باشد، نا هماهنگی حکومت افغانستان با جامعه جهانی به خصوص با امریکا می باشد. با آنکه رییس جمهور کرزی بارها گفته است که باید گفتگوهای صلح از طریق شورای عالی صلح به پیش برده شود، اما برخی از اوقات گزارش های نیز به نشر رسیده اند که گویا امریکا به گونه پنهانی با برخی از نماینده گان طالبان گفتگو کرده است.
حکومت افغانستان همواره گفته است که همکاری پاکستان در برقراری صلح در کشور نقش مهمی را بازی می کند، اما اسلام آباد را بخاطر عدم همکاری اش در این بخش ملامت کرده اند. آنها گفته اند پاکستان نه تنها که در این بخش همکاری نکرده است، بلکه در پی ایجاد مشکلاتی بر سر راه این پروسه بوده است.
اما پاکستان این اتهامات را رد کرده و گفته است که بخاطر گفتگوهای صلح افغانستان چندی پیش حتا یک تعداد از سران طالبان را زندان نیز رها کرده اند. در این حال شهزاده شاهد سخنگوی شورای عالی صلح می گوید که این شورا یک نهاد ملی بوده و در ساختار آن مسایل ملی و حزبی در کشور مد نظر گرفته شده است.
آقای شاهد می گوید که شورای عالی صلح در چند سال اخیر در سطح ملی، منطقه یی و جهانی تلاش های وافری کرده است و این تلاش ها را تا موفقیت این پروسه ادامه خواهند داد:
« در سطح ملی، منطقه یی و بین المللی تلاش ها را برای تحقق صلح شروع کرده ایم و حتا برای صلح یک هماهنگی ایجاد شده است در عین حال در تمام ولایات افغانستان شورا های ولایتی شکل گرفته است و به سطح ملی یک ذهنیت را بخاطر صلح ایجاد کرده اند، تا حالا بسیار کار شده است، ما با مخالفان به مذاکره نزدیک شده ایم، تسهیلات فراهم شده است و این سلسله به جدیت ادامه دارد. »
در حالی بر تلاش های صلح حکومت افغانستان انتقاد می شود که رییس جمهوری کرزی در آخرین سخنرانی های خود از مخالفان مسلح دولت خواسته است تا از جنگ دست کشیده و به پروسه صلح یکجا شوند. اما مخالفین مسلح بار ها گفته اند تا زمانی که نیروهای خارجی افغانستان را ترک نکنند، به گفتگوهای صلح حاضر نمی شوند.
شماری از کارشناسان افغان به این باور اند که برای موفقیت پروسه صلح افغانستان نیاز است تا فشار های بین المللی بر پاکستان افزایش یابد. آنها تاکید دارند که بدون همکاری صادقانه پاکستان در این بخش پروسه صلح نتیجه مطلوبی را در قبال نخواهد داشت.
شماری از احزاب سیاسی و کارشناسان افغان تلاش های جاری صلح را در کشور یک پروسه نه بلکه یک پروژه می دانند. آنان تاکید دارند، تا زمانیکه این پروژه به یک برنامهء ملی مبدل نشود نتیجه را در قبال نخواهد داشت.
به گفته این افراد دست آوردهای شورای عالی صلح در سه سال گذشته هیچ بوده و با گذشت هر روز باورمندی مردم نیز بر این اداره کاهش می یابد.
حمیدالله فاروقی یکی از اعضای حزب حق و عدالت به روز 5 شنبه به رادیو آزادی گفت که در پروسه صلح از ظرفیت های لازم ملی و بین المللی استفاده نشده و به همین دلیل تلاش های این شورا نیز نتیجه را در قبال نداشته است.
آقای فاروقی افزود:
« تلاش های که تا حالا از سوی شورای عالی صلح حکومت افغانستان انجام شده است متاسفانه کافی نمی باشد، کدام دست آوردی خاصی را ما ندیده ایم، این یک بحث ملی است باید که بسیار شفاف باشد و از حالت یک پروژه بیرون شده و به حیث یک پروسه در تمام ظرفیت های باالقوه افغانستان مانند توانایی های ملی و همچنان در سطح روابط بین المللی و از تمام اینها باید در یک استقامت استفاده شود. »
شورای عالی صلح در سال 2010 ایجاد شد و ازآن زمان به بعد مردم فکر می کردند که با تشکیل این شورا در افغانستان یک صلح دایمی حاکم می شود. به اساس گزارش ها اعضای این شورا تلاشهای به سطح ملی، منطقه یی و بین المللی انجام دادند و برخی از اعضای این شورا به پاکستان، عربستان سعودی و برخی از کشورهای دیگر جهان نیز مسافرت کردند.
اما با وجود این، مردم عام در کابل نیز می گویند که در بخش صلح در کشور هیچ پیشرفتی صورت نگرفته و آنها امید خود را از این پروسه از دست داده اند.
چندتن از باشنده گان شهر کابل چنین می گویند:
« نام من معشوق است و یک تن از باشنده های شهر کابل هستم، برادر تمام این یک فریب است، پروسه صلح در حقیقیت یک قصه مفت است. »
« اگر تمام احزاب آماده باشند مخالفان را مجبور خواهند ساخت که آماده گفتگو شوند. »
« دست کل شان یکی است، این ها شطرنج بازان هستند، اینها شطرنج می زنند. »
« برای صلح و جرگه اینها باید یک جذبه در جان خود ایجاد کنند و بنشینند و قرآن را در پیش روی خود بگذارند و قسم بخورند که برای وطن کار می کنند. »
« تا وقتیکه پاکستان و ایران در موضوعات سیاسی افغانستان دخیل باشند به هیچ وجه در این کشور صلح نمی آید، این به معنای آن است که در یک نوشته کن و آنرا در زیر آفتاب بگذار. »
رییس اسبق شورای عالی صلح استاد برهان الدین ربانی در ماه سپتمر سال 2011 میلادی در خانه اش از سوی یک فرد انتحاری کشته شد. در آن زمان مقامات افغان گفتند که این شخص به عنوان قاصد صلح از کویته پاکستان به کابل آمده بود.
پس از کشته شدن استاد ربانی بحث های زیادی بخاطر گماشتن فردی دیگری بجایش راه اندازی شد و بلاخره رییس جمهور کرزی پسر وی صلاح الدین ربانی را به عنوان رییس شورای عالی صلح تعین کرد.
با وجودی که طالبان مسلح چندین بار گفتکو با حکومت افغانستان را رد کرده اند، اما رییس جمهور کرزی بار ها این گروه را برادر خطاب کرده و خواسته است که با پروسه صلح بپیوندند. این سخنان آقای کرزی چندین بار مورد انتقاد احزاب سیاسی و شورای ملی قرار گرفته است.
به تازگی اعضای مشرانو جرگه روی فعالیت های شورای عالی صلح بحث و گفتگو کردند. فضل الهادی مسلمیار رییس این جرگه می گوید که برای تحقق پروسه صلح تنها درخواست برای مصالحه نتیجه نمی دهد، بلکه باید از یک موضع قوی با مخالفان گفتگو شود.
مسلمیار گفت:
« ما گدا نیستیم صلح را با خیر طلبی نمی خواهیم باید قوت خود را هم نشان بدهیم، صدای صلح را باید با یک قوت به گوش دشمن برسانیم. ما طرفدار این هستیم که در هر جای که دشمن به صلح آماده نمی شود از تکتیک های جنگی در مقابل شان کار بگیریم و در خنثی سازی و از بین بردن آن ها اقدام کنیم. البته باید گفت که صلح یک موضوع شرعی است و ما از آن حمایت می کنیم، اما باید گفت که صلح با گدایی به دست نمی آید. »
یکی ازانتقادات دیگری که متوجه پروسه صلح افغانستان می باشد، نا هماهنگی حکومت افغانستان با جامعه جهانی به خصوص با امریکا می باشد. با آنکه رییس جمهور کرزی بارها گفته است که باید گفتگوهای صلح از طریق شورای عالی صلح به پیش برده شود، اما برخی از اوقات گزارش های نیز به نشر رسیده اند که گویا امریکا به گونه پنهانی با برخی از نماینده گان طالبان گفتگو کرده است.
حکومت افغانستان همواره گفته است که همکاری پاکستان در برقراری صلح در کشور نقش مهمی را بازی می کند، اما اسلام آباد را بخاطر عدم همکاری اش در این بخش ملامت کرده اند. آنها گفته اند پاکستان نه تنها که در این بخش همکاری نکرده است، بلکه در پی ایجاد مشکلاتی بر سر راه این پروسه بوده است.
اما پاکستان این اتهامات را رد کرده و گفته است که بخاطر گفتگوهای صلح افغانستان چندی پیش حتا یک تعداد از سران طالبان را زندان نیز رها کرده اند. در این حال شهزاده شاهد سخنگوی شورای عالی صلح می گوید که این شورا یک نهاد ملی بوده و در ساختار آن مسایل ملی و حزبی در کشور مد نظر گرفته شده است.
آقای شاهد می گوید که شورای عالی صلح در چند سال اخیر در سطح ملی، منطقه یی و جهانی تلاش های وافری کرده است و این تلاش ها را تا موفقیت این پروسه ادامه خواهند داد:
« در سطح ملی، منطقه یی و بین المللی تلاش ها را برای تحقق صلح شروع کرده ایم و حتا برای صلح یک هماهنگی ایجاد شده است در عین حال در تمام ولایات افغانستان شورا های ولایتی شکل گرفته است و به سطح ملی یک ذهنیت را بخاطر صلح ایجاد کرده اند، تا حالا بسیار کار شده است، ما با مخالفان به مذاکره نزدیک شده ایم، تسهیلات فراهم شده است و این سلسله به جدیت ادامه دارد. »
در حالی بر تلاش های صلح حکومت افغانستان انتقاد می شود که رییس جمهوری کرزی در آخرین سخنرانی های خود از مخالفان مسلح دولت خواسته است تا از جنگ دست کشیده و به پروسه صلح یکجا شوند. اما مخالفین مسلح بار ها گفته اند تا زمانی که نیروهای خارجی افغانستان را ترک نکنند، به گفتگوهای صلح حاضر نمی شوند.
شماری از کارشناسان افغان به این باور اند که برای موفقیت پروسه صلح افغانستان نیاز است تا فشار های بین المللی بر پاکستان افزایش یابد. آنها تاکید دارند که بدون همکاری صادقانه پاکستان در این بخش پروسه صلح نتیجه مطلوبی را در قبال نخواهد داشت.