وزارت امور مهاجرین و عودت کنندگان افغانستان، کمپاینِ را با کمک سازمان بین المللی مهاجرت آغاز کرده که در آن مردم را متوجه خطر های می سازد که در رفتن غیر قانونی به کشور های دیگر با آن مواجه می شوند.
این وزارت با استفاده از پیام های کوتاه تلویزیونی مردم و به خصوص جوانان را از خطرات رفتن بطور قاچاقی آگاه می سازد.
در این پیام های کوتاه تلویزیونی با آن عده افرادی که اعضای فامیل شان که در مسیر راه کشور های دیگر جان های شان را از دست داده یا لادرک و یا هم با مشکلات فراوان روبرو شده اند، صحبت می گردد.
بطور مثال، یک موچی ریش سفید در پیام اش ار بچه خود قصه کرده می گوید:
«چندین بار با وجود که برایش گفتم بالای قاچاقبران اعتماد نکن اما او رفت و در بحر غرق گردید.»
آژانس خبری فرانس پرس نوشته: از این که ماموریت نیرو های خارجی در افغانستان رو به اختتام است، بیشتر جوان های این کشور از هراس آن که مبادا دوباره رژیم طالبان و یا جنگ سالاران پیشین روی کار گردند، کشور خود را ترک می گویند.
سازمان بین المللی مهاجرت می گوید، سال گذشته در حدود سی و شش هزار و شش صد افغان در کشور های صنعتی خواهان پناهندگی شدند.
فرانس پرس نوشته بیشتر افغان ها به آسترالیا، سویدن، جرمنی و ناروی می روند و برای رفتن به این کشور ها باید راه های پُر خطر قاچاقی را طی کنند.
این افغان ها بعد از رسیدن به این کشور ها نیز با یک سلسله مشکلات مواجه می شوند.
در سپتامبر سال جاری حکومت جدید آسترالیا به نیرو های بحری خود دستور داد تا مانع داخل شدن کشتی های حامل پناه جویان به خاک آن کشور گردند.
با آن هم، آن عده پناه جویان که خود را به شکلی از اشکال به آسترالیا می رسانند به جزیره بنام پاپوا نیو گونیا جایکه مردم زندگی بسیار ابتدایی دارند فرستاده می شوند.
اسلام الدین جرأت سخنگوی وزارت مهاجرین و عودت کنندگان افغانستان به فرانس پرس گفته است، مردم باید آگاه شوند که با سپردن خود شان به دست قاچاقبران زندگی شان را به خطر مواجه می کنند.
این کمپاین آگاهی نه تنها از طریق پیام های تلویزیونی بلکه در پهلوی نشر پیام های رادیویی و چاپی به قریه ها رفته و با مردم دیده و آنها را از خطر در راه های غیر قانونی هشدار می دهند.
فرانس پرس نوشته: قاچاقبران برای فرستادن یک شخص به کشور دیگر در حدود بیست هزار دالر تقاضا می کنند.
آن عده پناجویان که می خواهند به آسترالیا بروند نخست از طریق هوایی به مالیزیا رفته و از آنجا به اندونیزیا و بعداً با استفاده از کشتی های کوچک از طریق بحر هند به سوی آسترالیا می روند.
بر اساس بعضی از گزارش ها، از سال 2006 تا اکنون بیش از شش صد پناه جو در مسیر راه غرق شده اند.
این وزارت با استفاده از پیام های کوتاه تلویزیونی مردم و به خصوص جوانان را از خطرات رفتن بطور قاچاقی آگاه می سازد.
در این پیام های کوتاه تلویزیونی با آن عده افرادی که اعضای فامیل شان که در مسیر راه کشور های دیگر جان های شان را از دست داده یا لادرک و یا هم با مشکلات فراوان روبرو شده اند، صحبت می گردد.
بطور مثال، یک موچی ریش سفید در پیام اش ار بچه خود قصه کرده می گوید:
«چندین بار با وجود که برایش گفتم بالای قاچاقبران اعتماد نکن اما او رفت و در بحر غرق گردید.»
آژانس خبری فرانس پرس نوشته: از این که ماموریت نیرو های خارجی در افغانستان رو به اختتام است، بیشتر جوان های این کشور از هراس آن که مبادا دوباره رژیم طالبان و یا جنگ سالاران پیشین روی کار گردند، کشور خود را ترک می گویند.
سازمان بین المللی مهاجرت می گوید، سال گذشته در حدود سی و شش هزار و شش صد افغان در کشور های صنعتی خواهان پناهندگی شدند.
فرانس پرس نوشته بیشتر افغان ها به آسترالیا، سویدن، جرمنی و ناروی می روند و برای رفتن به این کشور ها باید راه های پُر خطر قاچاقی را طی کنند.
این افغان ها بعد از رسیدن به این کشور ها نیز با یک سلسله مشکلات مواجه می شوند.
در سپتامبر سال جاری حکومت جدید آسترالیا به نیرو های بحری خود دستور داد تا مانع داخل شدن کشتی های حامل پناه جویان به خاک آن کشور گردند.
با آن هم، آن عده پناه جویان که خود را به شکلی از اشکال به آسترالیا می رسانند به جزیره بنام پاپوا نیو گونیا جایکه مردم زندگی بسیار ابتدایی دارند فرستاده می شوند.
اسلام الدین جرأت سخنگوی وزارت مهاجرین و عودت کنندگان افغانستان به فرانس پرس گفته است، مردم باید آگاه شوند که با سپردن خود شان به دست قاچاقبران زندگی شان را به خطر مواجه می کنند.
این کمپاین آگاهی نه تنها از طریق پیام های تلویزیونی بلکه در پهلوی نشر پیام های رادیویی و چاپی به قریه ها رفته و با مردم دیده و آنها را از خطر در راه های غیر قانونی هشدار می دهند.
فرانس پرس نوشته: قاچاقبران برای فرستادن یک شخص به کشور دیگر در حدود بیست هزار دالر تقاضا می کنند.
آن عده پناجویان که می خواهند به آسترالیا بروند نخست از طریق هوایی به مالیزیا رفته و از آنجا به اندونیزیا و بعداً با استفاده از کشتی های کوچک از طریق بحر هند به سوی آسترالیا می روند.
بر اساس بعضی از گزارش ها، از سال 2006 تا اکنون بیش از شش صد پناه جو در مسیر راه غرق شده اند.