یکی از مشکلات بیجا شده گان داخلی در افغانستان نبود مکتب و دسترسی به آموزش است. در ساحه چمن ببرک شهر کابل هم صد ها خانواده بی جا شده در یک کمپ زندگی می کنند.
باشندگان این کمپ می گویند که به دلیل نبود مکتب صد ها طفل در این کمپ از تعلیم به دور مانده اند.
خانواده ها در این کمپ از حکومت می خواهند تا زمینه فراگیری تعلیم و آموزش را برای فرزندان شان فراهم بسازد.
چند تن از باشنده های این کمپ در صحبت با رادیو آزادی گفتند:
« فقط می خواهم آینده اطفال ام خوب باشد و آنها به مکتب بروند. دولت تا حال به ما توجه نکرده که یک مکتب دولتی در این جا بسازد.
سه دختر دارم که سن آنها به رفتن به مکتب برابر است اما به مکتب نمی روند چون مکتب نزدیک نیست، می خواهم مکتب در اینجا نزدیک باشد تا به مکتب بروند. »
اکثر خانواده های که در کمپ چمن ببرک در خیمه ها بسر می برند در اثر جنگ های داخلی، خشک سالی و بنا بر برخی عوامل دیگر از محلات اصلی شان بیجا شده اند.
اطفال که در این کمپ زنده گی می کنند نیز آرزو دارند تا مکتب بروند. چند تن آنان به رادیو آزادی گفتند که می خواهند درس بخوانند و آیندهء خوبی داشته باشند:
« اسم من جمشید است و شانزده سال عمر دارم، من به مکتب نمی روم چون در کمپ مهاجرین که زندگی می کنم مکتب نیست و من بی سواد مانده ام. از دولت می خواهم با برای ما مکتب بسازد که درس بخوانیم. »
« نام من سردار احمد است و شانزده ساله هستم. ما می خواهیم در اینجا مکتب ساخته شود چون مکتب از این جا دور است و ما به آنجا رفته نمی توانیم. »
در این حال شماری از بیجا شده گان داخلی که زمینه رفتن به مکتب برای اطفال شان مساعد است بنا بر داشتن مشکلات اقتصادی نمی خواهند که اطفال آنها به مکتب بروند.
در کنار چمن حضوری شهر کابل نیز یک کمپ بی شده گان داخلی وجود دارد که در چند قدمی آن مکتب هم است.
اما با آنهم تعدادی از اطفال خانواده های کمپ چمن حضوری در کابل از رفتن به مکتب محروم اند.
برخی باشنده های این کمپ گفتند که آنان به دلیل داشتن مشکلات اقتصادی فرزندان شان را به عوض رفتن به مکتب به کار می فرستند.
در گزارش اخیر سازمان جهانی کار "یو، ان، اچ، سی، آر" نیز سفارش شده است که برای بی جا شده گان داخلی در افغانستان باید زمینه آموزش مساعد گردد.
بر اساس این گزارش در حال حاضر بیجا شده گان داخلی و مهاجرین برگشته در چهل و هشت منطقه افغانستان به سر می برند.
بر اساس معلومات وزارت مهاجرین و عودت کنندگان تنها در کابل بیش از پنج هزار خانواده بی جا شده وجود دارند.
در این حال داکتر محمد سعید منصور رییس معارف شهر کابل به رادیو آزادی گفت که در هر منطقه که کمبود مکتب وجود داشته باشد مردم در آنجا مراجعه کنند، آنان اقدام لازم در این خصوص روی دست خواهند گرفت:
« ما در هر نقطه که شاگرد ما باشد برایش مکتب می سازیم، والدین اطفال می توانند به ما یک عریضه بدهند ما مراحل دیگر آنرا طی کرده و برای آنها مکتب می سازیم.
کسان که سن آنها زیاد باشد و یا دختران که نمی توانند از خانه بیرون بروند ما در خانه آنها برای شان مکتب می سازیم که عبارت از کورس های سواد آموزی ما هستند. »
خانواده های بی جا شده در افغانستان قبل از این نیز همواره از نبود سرپناه، کار و سایر ضروریات اولیه زنده گی شکایت کرده اند.
در این حال شماری از کارشناسان می گویند که اگر فرزندان این بی جا شده گان آموزش داده شوند می تواند تا در کاهش مشکلات این خانواده ها در آینده موثر واقع گردد.
گزارش از وژمه اندر
باشندگان این کمپ می گویند که به دلیل نبود مکتب صد ها طفل در این کمپ از تعلیم به دور مانده اند.
خانواده ها در این کمپ از حکومت می خواهند تا زمینه فراگیری تعلیم و آموزش را برای فرزندان شان فراهم بسازد.
چند تن از باشنده های این کمپ در صحبت با رادیو آزادی گفتند:
« فقط می خواهم آینده اطفال ام خوب باشد و آنها به مکتب بروند. دولت تا حال به ما توجه نکرده که یک مکتب دولتی در این جا بسازد.
سه دختر دارم که سن آنها به رفتن به مکتب برابر است اما به مکتب نمی روند چون مکتب نزدیک نیست، می خواهم مکتب در اینجا نزدیک باشد تا به مکتب بروند. »
اکثر خانواده های که در کمپ چمن ببرک در خیمه ها بسر می برند در اثر جنگ های داخلی، خشک سالی و بنا بر برخی عوامل دیگر از محلات اصلی شان بیجا شده اند.
اطفال که در این کمپ زنده گی می کنند نیز آرزو دارند تا مکتب بروند. چند تن آنان به رادیو آزادی گفتند که می خواهند درس بخوانند و آیندهء خوبی داشته باشند:
« اسم من جمشید است و شانزده سال عمر دارم، من به مکتب نمی روم چون در کمپ مهاجرین که زندگی می کنم مکتب نیست و من بی سواد مانده ام. از دولت می خواهم با برای ما مکتب بسازد که درس بخوانیم. »
« نام من سردار احمد است و شانزده ساله هستم. ما می خواهیم در اینجا مکتب ساخته شود چون مکتب از این جا دور است و ما به آنجا رفته نمی توانیم. »
در این حال شماری از بیجا شده گان داخلی که زمینه رفتن به مکتب برای اطفال شان مساعد است بنا بر داشتن مشکلات اقتصادی نمی خواهند که اطفال آنها به مکتب بروند.
در کنار چمن حضوری شهر کابل نیز یک کمپ بی شده گان داخلی وجود دارد که در چند قدمی آن مکتب هم است.
اما با آنهم تعدادی از اطفال خانواده های کمپ چمن حضوری در کابل از رفتن به مکتب محروم اند.
برخی باشنده های این کمپ گفتند که آنان به دلیل داشتن مشکلات اقتصادی فرزندان شان را به عوض رفتن به مکتب به کار می فرستند.
در گزارش اخیر سازمان جهانی کار "یو، ان، اچ، سی، آر" نیز سفارش شده است که برای بی جا شده گان داخلی در افغانستان باید زمینه آموزش مساعد گردد.
بر اساس این گزارش در حال حاضر بیجا شده گان داخلی و مهاجرین برگشته در چهل و هشت منطقه افغانستان به سر می برند.
بر اساس معلومات وزارت مهاجرین و عودت کنندگان تنها در کابل بیش از پنج هزار خانواده بی جا شده وجود دارند.
در این حال داکتر محمد سعید منصور رییس معارف شهر کابل به رادیو آزادی گفت که در هر منطقه که کمبود مکتب وجود داشته باشد مردم در آنجا مراجعه کنند، آنان اقدام لازم در این خصوص روی دست خواهند گرفت:
« ما در هر نقطه که شاگرد ما باشد برایش مکتب می سازیم، والدین اطفال می توانند به ما یک عریضه بدهند ما مراحل دیگر آنرا طی کرده و برای آنها مکتب می سازیم.
کسان که سن آنها زیاد باشد و یا دختران که نمی توانند از خانه بیرون بروند ما در خانه آنها برای شان مکتب می سازیم که عبارت از کورس های سواد آموزی ما هستند. »
خانواده های بی جا شده در افغانستان قبل از این نیز همواره از نبود سرپناه، کار و سایر ضروریات اولیه زنده گی شکایت کرده اند.
در این حال شماری از کارشناسان می گویند که اگر فرزندان این بی جا شده گان آموزش داده شوند می تواند تا در کاهش مشکلات این خانواده ها در آینده موثر واقع گردد.
گزارش از وژمه اندر