رمضان ماه مهمانی خدا با همه دشواری ها و خوبی هایش پایان یافت و صدای پای عید برای سفره نشینان ضیافت خدا، بار دیگر فرصت صیقل دادن دلها از کدورت، صمیمیت ها و دید و بازدید از دوستان و اقارب را مژده داد.
هر چند تجلیل از روز های عید در کنار خانواده، دوستان و اقارب شور و هلهله خاص خود را می داشته باشد اما برای کسانیکه دور از زادگاه اصلی شان در افغانستان زنده گی می کنند عید چه رنگ و بوی دارد؟
دراین گزارش ما به سراغ آنعده از اتباع کشور های اسلامی رفتیم که بنابر عوامل مختلف از خانه و دوستان شان دور هستند و در افغانستان عید را در کنار افغان ها تجلیل می کنند.
مغفرت خانم تاجکی است که همراه با دو دخترش از چند سال به این طرف در شهرکابل زنده گی می کند.
من از وی خواستم تا از رسم و رواج های مردم تاجک در عید فطر برایم حکایت کند، او هم یک روز قبل از عید با پیشانی باز و در نهایت مهربانی از من در منزلش پذیرایی کرد.
خانم مغفرت می گوید که تاجک ها و افغان ها همزبان و هم مذهب اند و تفاوتی چندانی در رسم و رواج های شان دیده نمی شود.
" ما مردم حتمی لباس نو در روز عید میپوشیم، زیرا گفته می شود که این کار ثواب دارد، زن های ما از کلچه های که در بازار است زیاد استفاده نمی کنند و همه چیز را بنام زمزمه، سمبوسه هرزن یاد دارد اگر از بازار میخریدیم مثل این می باشد که گویا استعداد پخت و پز را ندارد."
از خانم مغفرت پرسیدم که در روز های عید فطر به کجا می رود و کی ها به دیدنش در کابل میآیند؟
" جای رفتن کم می رویم اما دوستانی که ما را می شناسند یا همسایه های ما که با ما رفت و آمد دارند حتمی آنها میآیند، همین حالا دخترانم آماده گی عید را گرفتند، کلچه و کیک میپزند."
این خانم تاجک می گوید که شوهرش از شش سال به این طرف در روسیه زندانی می باشد و خودش همراه با فرزندانش به دلیل برخی از ملحوظات به کشورش رفته نمی تواند.
از وی پرسیدم که بیشتر کدام رسم و عنعنات افغانها را می پسندد، درپاسخ گفت:
" افغانها مردمان قوی و با غیرت هستند زیادتر خوشم میآید که مردان و پسران جوان را میبینم که می روند به طرف مسجد و در وقت و ساعت اش نماز شان را ادا می کنند از این کار شان الهام می گیرم وقتی از کنار شان میگذرم با خود می گویم خدایا! به اینها برکت بده!"
بر اساس معلومات کمشینری سازمان ملل متحد در امور پناهنده گان، در حال حاضر بیش از 100 تناز اتباع خارجی از کشور های مختلف در افغانستان به عنوان پناهنده زنده گی می کنند.
برخی از این پناهجویان خارجی می گویند که به دلیل یک سلسله مشکلات به افغانستان پناه آورده اند و از رفتن دوباره به کشور شان هراس دارند.
مریم نیکویی باشنده شهر مشهد ایران یکی از ده ها پناهجوی دیگریست که از چند سال به این طرف با چهار فرزندش در شهر کابل زنده گی می کند.
خانم نیکویی می گوید که در شب های رمضان همسایه های افغانی اش تلاش می کردند تا احساس دوری از وطن برایش دست ندهد.
" شکر همه ما مسلمان هستیم و مردمان افغانستان هم مردمان خوبی اند در رمضان افغانها با ما همکاری کردند، دست شان درد نکند غذا و میوه آوردند و ما از شان راضی هستیم ما کسی نداریم که خانه شان برویم، کشور ما با اینجا خیلی فرق دارد در آنجا با شکوه تر یک روز عید را تجلیل می کردیم اما اینجا خوب است سه روز است و بچه ها میتوانند بروند خانه عمو و دایی شان همسایه های دور و بری ما میآیند و می گویند که خود را غریبه احساس نکنید بیاید خانه ما و ما هم می رویم."
محمد حسن اهل مناطق سلیمانیه کردستان عراق است که می گوید خانواده اش را در نتیجه بمباردمان هوایی در رژیم صدام حسین از دست داد و از آن زمان تا کنون به کشورهای مختلف مهاجرت کرده است.
حسن که از چند سال به این طرف در کابل زنده گی می کند می گوید که دوست دارد روز های عید و متباقی روز های سال را به ساده گی زنده گی کند.
" من نگهبان هستم در اینجا در یکی از دوکان ها، دوستان افغانی ما میآیند و از ما می پرسند که اگر مشکلی داری بگو و بنام مسافری ما را بسیار احترام کردند در این عید مردم برای ما شیرینی آوردند و مینشینیم در اتاق خود در دو سه روز تعطیلی."
در سیزده سال گذشته شماری زیادی از شهروندان کشور های بیرونی به هدف کار در موسسات مختلف کمک رسان داخلی و بین المللی همراه با خانواده های شان به افغانستان آمده اند و دیده می شود که طی این سالیان برخی از آنان با رسم و رواج افغانی خود را خوب عیار کرده اند.
عالمان دین می گویند: مسلمانان با هم برادر اند و می توانند با باور های اسلامی در کنار هم زنده گی نمایند.
آنان روز های عید را فرصتی مناسب برای شادمانی بنده گان خدا خوانده تاکید می کنند که مسلمانان پس از ادای نماز عید و بیرون شدن از مساجد، باید کدورت ها را کنار گذاشته و در کنار هم در فضای صلح و آشتی زنده گی نمایند.
ویدا بره کی