داستان درد و اندوه از زبان نو جوانی که برای رسیدن به اروپا کمر بسته بود، اما پس از گذشتاندن روز های پُر مشقت و زحمت دوباره به کشورش افغانستان برگشته است.
فرهاد احمدزی هجده ساله است و در یکی از پوهنتون های خصوصی در کابل مصروف آموزش بود.
او با تشویق همسالانش و قاچاقبران که گویا این بهترین فرصت رفتن به اروپا است، عازم سفر شد.
فرهاد در دو هفته توانست خود را به ترکیه برساند اما وی می گوید که در گام های بعدی سفرش مرگ او را تهدید می کرد و به همین دلیل خود را تسلیم پولیس کرد تا او را دوباره به کشورش بر گرداند.
با فرهاد زمانی معرفی شدیم که خانواده اش برای برگشت وی محفلی را ترتیب کرده بودند.
وی در صحبت با رادیو آزادی گفت که ظلم و ستم قاچاقبران با بیرون شدن از خاک افغانستان آغاز می گردد و آنان به هیچ یک از تعهدات شان عمل نمی کنند که قبل از سفر، به آن تاکید می کنند:
"قاچاقبران در این جا به مردم می گویند که مصرف می کنم، غذا، آب و موتر خوب میدهیم، اذیت نخواهی شد اما همه این فریب است."
وی گفت: در مسیر راه دزدی، ظلم و ستم، مرگ و چگونگی رفتار بد قاچاقبران را شاهد بوده است.
"برخورد قاچاقبران با انسانها مانند حیوان است بعد از اینکه از افغانستان خارج شوی فروخته و مانند غلام می شوی، اختیار خود را نداری و طبق خواست آنان عمل خواهی کرد، لت و کوب و دشنام وجود دارد اگر خانمی خوش صورت به دست آنان بی افتد به زود او را از خانواده اش جدا کرده و فجایع انجام می دهند."
فرهاد می گوید که از راه نیمروز به پاکستان، از ایالات بلوچستان و سپس از راه ایران بعد از سپری نمون مشکلات و راه پیمایی های زیاد به ترکیه رسید.
به گفته وی این سفر آنقدر آسان نبود که به زبان گفته می شود و او می گوید: مدت که در سفر به سر می برد با خانواده اش به تماس نبودو در برگشت اعضای خانواده اش او را به آسانی نه شناختند.
این درد و رنجی بود که این نوجوان کشیده اما وی می گوید که بیشتر از او خانواده اش پریشان بوده اند:
"همین چهارده روز که من رفته بودم خانواده ام رنج می بردند و مادرم گفت که نان نمی خوردند و آشپزی و خوراک را ترک کرده بودند."
فرهاد احمدزی از برگشت دوباره به کشور خرسند است و می گوید که مردم بخصوص جوانان نباید شکار فریب قاچاقبران و هوس های نفسانی شان شوند:
"پیام من به تمامی جوانان این است که فریب قاچاقبران و کسانیکه در خارج هستند و می گویند که بهترین زندگی را دارند را نخورند، این همه خیال است و بس."
اینکه در این اواخر وضعیت امنیتی و اقتصادی در شماری از کشورهای عربی و افغانستان نسبت به قبل بدتر شده، بسیاری از جوانان پا به فرار به سوی اروپا گذاشته اند.
وزارت مهاجرین و عودت کنندگان افغانستان می گوید: افغانانیکه به گونه قاچاق و غیر قانونی این کشور را به هدف اروپا ترک کرده اند حدود سیزده درصد پناهجویان جهان را تشکیل می دهد.
حفیظ احمد میاخیل مسوول بخش مطبوعاتی این وزارت می گوید: به دلیل اینکه قاچاق انسان در افغانستان جرم پنداشته نمی شود به همین علل نسبت به هر زمانی افزایش یافته است.
آقای میاخیل می گوید که سفر های غیر قانونی مشکلات و مرگ را به همراه دارد و به همین دلیل آنان تلاش دارند تا در برابر قاچاقبران مبارزه جدی را آغاز کنند:
"یک کمیته مشترک ایجاد شده و روی قانون منع قاچاق انسان کار جریان دارد، طرح این قانون از سوی کابینه تصویب شده و ما امیدوار هستیم که با تصویب این قانون گراف قاچاق انسان کاهش یابد، در حال حاضر کار و بار قاچاق انسان در افغانستان جریان دارد اما به عنوان یک جرم شناخته نشده است."
وی می گوید که مهاجرت های اخیر این وزارت را شدیداً نگران ساخته و وزارت مهاجرین و عودت کنندگان از جوانان می خواهد تا با حالات مجادله کرده و در کشور شان باقی بمانند.
بعد از جنگ جهانی دوم بیشترین پناهجویان سوریه، عراق و افغانستان به دلیل جنگ در سال روان میلادی کشور های شان را ترک کرده و به اروپا پناه برده اند.
وزرای داخله اتحادیه اروپا در نشست اخیر شان تفاهمنامه تقسیم این پناهجویان را تصویب کردند تا همه فشار بالای یک کشور اروپایی وارد نگردد.
تمیم اخگر